เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1325

ใจกลางเมือง ถนนหย่งเล่อ

ผู้คนจำนวนมากมาย เบียดเสียดกันแน่นไปหมด

บนชั้นหอ บริเวณข้างถนน บนดาดฟ้าบ้าน ต่างก็เต็มไปด้วยผู้คน

ทุกคนต่างก็คาดหวังรอคอย ชะเง้อยื่นคอออกไปที่ถนนเพื่อมองดู ด้วยสีหน้าท่าทางที่คาดหวัง

“มาแล้ว ธิดาเทพมาแล้ว! ”

ทันใดนั้น ก็มีคนหนึ่งตะโกนขึ้น และพลันก็มีเสียงโห่ร้องกันอย่างเกรียวกราว

ที่ปลายสุดของถนน ปรากฏเงาร่างขององครักษ์เกราะทองขึ้นมาก่อน

บนชุดเกราะส่องแสงระยิบระยับ แทบจะปกปิดแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ลงแล้ว ส่วนด้านหลังขององครักษ์เกราะทองนั้น ก็มีรถม้าเคลื่อนตัวมาอย่างช้า ๆ

ม้ายูนิคอร์นที่ลากรถ ราชพาหนะที่เป็นคริสตัล ล้วนดึงดูดเสียงชื่นชมโห่ร้องจากผู้คนนับไม่ถ้วน

“เป็นธิดาเทพแห่งประเทศเป่ยเสินแน่นอน ดูราชพาหนะนั่นสิ ไม่ใช่สิ่งของของประเทศอู่อานเป็นแน่”

“ไอ้หยา รถม้าสง่างามยิ่งนัก ได้ยินว่ารูปลักษณ์ของธิดาเทพ ยากที่จะพบเจอในโลกมนุษย์ จะต้องดูชมโดยละเอียดแล้ว”

ผู้คนทั้งสองข้างทางต่างก็ชะเง้อมองกันไม่หยุด ในที่สุดพวกเขาก็มองเห็นธิดาเทพบนราชพาหนะนั้นแล้ว

ทันใดนั้น บริเวณโดยรอบก็เงียบสงบลงอย่างกะทันหัน

ทุกคนที่มองเห็นรูปโฉมของธิดาเทพอย่างชัดเจนแล้ว ต่างก็ถึงกับตกตะลึงในรูปโฉมของธิดาเทพนั้น

ยากที่จะจินตนาการได้ว่า บนโลกใบนี้ จะมีหญิงที่มีรูปโฉมงดงามหาที่เปรียบมิได้เช่นนี้

ใบหน้าที่บริสุทธิ์งดงาม ดุจดั่งบัวหิมะบนภูเขาสูง หมดจดไร้ที่ติ!

ดวงตาราวกับคริสตัล ในทุกบริเวณที่ส่งสายตามองไป ทุกคนก็กลายเป็นหินแข็งทื่อกันไปหมด

พวกเขาต่างก็ตะลึงกับรูปโฉมของธิดาเทพ จนในหัวสมองว่างเปล่าไปกันหมดแล้ว

ท่ามกลางกลุ่มคน ลูกหลานตระกูลหานได้แย่งจับจองจุดตำแหน่งที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ลู่ฝานรีบขยับออกไปยืนด้านข้าง แสดงออกว่าฉันไม่รู้จักกับคนผู้นี้ แต่มือ ก็ยังกดตัวของศิษย์พี่หานเฟิงเอาไว้แน่น เขากลัวจริง ๆ ว่าศิษย์พี่หานเฟิงจะพุ่งทะยานออกไป ยืนขวางอยู่ด้านหน้ารถม้าและพูดเสียงดังขึ้นว่า: “ธิดาเทพ เธอกลับบ้านไปร่วมหลับนอนกับฉันเถอะ! ”

ลู่ฝานเชื่อว่า เรื่องแบบนี้ศิษย์พี่หานเฟิงกล้าที่จะกระทำ

รถม้าคริสตัลค่อย ๆ เคลื่อนตัวผ่านเบื้องหน้าของพวกลู่ฝานไป ในขณะนั้นเอง บนรถ ธิดาเทพที่กำลังกวาดสายตามองไปโดยรอบนั้น ก็พลันมองเห็นลู่ฝานที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน!

เมื่อจ้องสบตากัน ธิดาเทพก็มีรอยยิ้มขึ้นที่มุมปาก ลู่ฝานกลับตกใจ แอบรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่างแล้ว!

ในขณะนั้นเอง ธิดาเทพก็พลันพูดขึ้นว่า: “หยุดก่อน! ”

เมื่อม้ายูนิคอร์นได้ยินเสียงก็หยุดลง ผู้นำองครักษ์เกราะทองก็ตะโกนขึ้นว่า: “หยุด! ”

องครักษ์เกราะทองทั้งหมดก็พลันหยุดฝีเท้าลง ผู้นำองครักษ์เกราะทองก็รีบวิ่งมายังด้านหน้ารถที่นั่งของธิดาเทพ พร้อมกับคำนับและถามขึ้นว่า: “ธิดาเทพมีอะไรจะรับสั่ง”

ธิดาเทพค่อย ๆ ยื่นมือข้างหนึ่งออกมา ชายชราที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ประคองมือของธิดาเทพ แล้วโค้งตัวเล็กน้อย

เวลานี้ ไม่นึกว่าธิดาเทพจะค่อย ๆ เดินลงมาจากรถที่นั่งแล้ว