เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1326

ในใจของลู่ฝานเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาบ้างแล้ว จนเขาถึงกับถอยหลังลงไปสองก้าว

แต่ในตอนนี้ ธิดาเทพได้จับจ้องมาที่ตัวเขาแล้ว และใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ธิดาเทพค่อย ๆ เดินมาที่เบื้องหน้าของลู่ฝาน และกระซิบพูดว่า: “คุณชายลู่ฝาน จะขอเชิญคุณชายร่วมเดินทางไปกับฉันได้ไหม? ฉันต้องการจะขอคำแนะนำวิชาบู๊จากคุณชายสักเล็กน้อย! ”

เมื่อพูดจบลง ฝูงชนก็เกิดเสียงดังเอะอะวุ่นวายกันไปหมด

“ลู่ฝาน! ลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวา! ”

ลูกหลานตระกูลหานที่ยืนกันอยู่ด้านหน้าของลู่ฝาน ก็รีบแยกตัวห่างออกมาทันที

แม้แต่หานเฟิงที่อยู่ด้านข้างก็ยังตกใจจนกระโดดไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง แล้วมองไปที่ลู่ฝานอย่างตะลึง และกระซิบพูดว่า: “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายรู้จักธิดาเทพด้วยเหรอ? ”

ลู่ฝานจับมือของหลิงเหยา และกระซิบว่า: “หลิงเหยา เชื่อฉันนะ ฉันกับเธอ......”

ยังไม่ทันพูดจบ หลิงเหยาก็กระพริบตาพร้อมกับยิ้มและพูดว่า: “ไปเถอะ ฉันรู้แล้ว ธิดาเทพถึงกับเชิญนายไปแล้ว นายยังไม่รีบไปอีก! ”

ลู่ฝานกัดฟัน แล้วก็ค่อย ๆ เดินออกมา

ทันใดนั้น ท่ามกลางฝูงชนก็เกิดเสียงวิพากษณ์วิจารณ์กันขึ้น

“ใช่ลู่ฝานจริง ๆ ด้วย! ”

“ลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวา ชื่อเสียงของเขาแม้แต่ธิดาเทพที่เพิ่งจะมาถึงก็ยังจดจำได้แล้วเหรอ? ”

“ไม่น่าใช่หรอก หรือว่าลู่ฝานจะรู้จักกับธิดาเทพมาก่อนหน้านี้แล้ว! ”

“พระเจ้า ครั้งก่อนลู่ฝานเพิ่งจะช่วยหญิงสาวงามคนหนึ่งไปไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ยังจะติดตามไปกับธิดาเทพอีก พระเจ้าอ่า ทำไมมีฉันแล้ว ถึงยังต้องมีลู่ฝานด้วย! ” ......

ลู่ฝานต้องยอมจำใจ เดินขึ้นมาข้างหน้าและพูดว่า: “ธิดาเทพ คิดไม่ถึงจริง ๆ อ่า! ”

ธิดาเทพพูดต่อว่า: “คิดไม่ถึงเรื่องอะไรเหรอ คุณชายลู่ฝาน ขอเชิญขึ้นรถเถอะ”

ธิดาเทพยื่นมือขวาออกมาเชิญ พร้อมกับรอยยิ้ม

รอยยิ้มนี้ ราวกับน้ำแข็งหิมะหมื่นปีที่ละลายลง ราวกับสายลมเย็นพัดผ่านจิตใจของทุกคน

ธิดาเทพเหลือบตามองเขา โดยไม่อยากที่จะมองมากเท่าไร แสดงให้เห็นว่าเหยียดหยามอย่างที่สุด

ลู่ฝานยิ้มและมองไปที่ธิดาเทพแล้วพูดขึ้นว่า: “ขอบคุณมากสำหรับคำเชิญของธิดาเทพ”

ธิดาเทพมองไปที่ลู่ฝาน และพูดว่า: “ไม่ต้องขอบคุณหรอก ก็แค่หวังว่าในงานเลี้ยงคืนนี้ คุณชายลู่ฝาน อย่าได้ปฏิเสธคำขอร้องของฉัน”

ลู่ฝานสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย หานเฟิงที่อยู่ด้านข้างก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ธิดาเทพ ไม่ใช่คิดจะเชิญศิษย์น้องลู่ฝานของฉันกลับไปเป็นลูกเขยของประเทศเป่ยเสินหรอกนะ ถ้าหากเป็นแบบนี้ แหะแหะ ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันคิดว่าน่าจะลองพิจารณาดูนะ”

หลิงเหยาจ้องมองไปที่หานเฟิงอย่างดุดัน

ธิดาเทพสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง แล้วก็มองไปที่ลู่ฝานอย่างลึกซึ้งและพูดว่า: “ไม่ใช่เรื่องนี้แน่นอน”

ลู่ฝานกำหมัดและพูดขึ้นว่า: “คำขอร้องของธิดาเทพ คิดว่าในใต้หล้านี้คงมีเพียงไม่กี่คนที่จะปฏิเสธ แต่ก็แค่หวังว่า อย่าได้ทำให้ฉันลำบากใจมาก ก็เป็นพอแล้ว”

ธิดาเทพอมยิ้มโดยไม่พูดอะไร แล้วก็หันมองไปข้างหน้า

ลู่ฝานมองไปที่ใบหน้าของธิดาเทพ โดยแอบที่จะไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อย