เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1328

ฉินซางต้าตี้ปิดพับม้วนหนังสือ ยิ้มและพูดว่า: “จักรพรรดิประเทศเป่ยเสินมีความตั้งใจมากจริง ๆ ธิดาเทพหอเทวาลัย เธอกลับไปบอกกับจักรพรรดิประเทศเป่ยเสินเลยว่า หนังสือสมานสามัคคีฉบับนี้ ประเทศอู่อานตอบตกลงแล้ว”

ธิดาเทพลุกยืนขึ้นคำนับ และพูดว่า: “นั่นคือความโชคดีของประเทศเป่ยเสิน และคือความโชคดีของใต้หล้า”

ฉินซางต้าตี้เก็บหนังสือสมานสามัคคีเอาไว้ด้านข้าง ยิ้มและถามขึ้นว่า: “ในเมื่อมีสองเรื่อง แล้วเรื่องที่สองล่ะ? ”

ธิดาเทพตอบกลับว่า: “เรื่องที่สอง ก็คือเรื่องส่วนตัวของหานเยียนเองแล้ว เป็นไปได้ที่ฝ่าบาทอาจจะทราบว่า เมื่อธิดาเทพหอเทวาลัยออกมาจากจวน ก็จะตระเวนท่องเที่ยวไปทั่วใต้หล้า เพื่อแสวงหาคู่พรหมลิขิต โดยตั้งแต่ที่หานเยียนได้เดินทางนั้น ก็ผ่านไปนับสิบประเทศแล้ว ก็ยังไม่พบเจอเลย ดังนั้น ก็คิดที่จะลองหาในอู่อานบ้าง เพื่อดูว่าจะสามารถพบเจอคู่พรหมลิขิตได้หรือไม่ หวังว่าฝ่าบาทจะอนุญาต! ”

ฉินซางต้าตี้หัวเราะฮ่าฮ่าและพูดว่า: “เรื่องเล็กน้อยขนาดนี้ ธิดาเทพหอเทวาลัยเชิญตามสบายได้เลย ไม่จำเป็นต้องบอกฉันก็ได้ เพียงแต่ไม่ทราบว่า ธิดาเทพหอเทวาลัยจะใช้วิธีการใด ในการแสวงหาคู่พรหมลิขิต อย่างเช่นมีเครื่องรางอะไร หรือว่าจะตรวจสอบจากวิชาบางประเภท? ”

ธิดาเทพส่ายศีรษะและพูดว่า: “เปล่า การแสวงหาคู่พรหมลิขิตนั้นง่ายมาก ก็แค่มีคน ที่สามารถเอาชนะฉันลงได้โดยสิ้นเชิงก็พอแล้ว”

เมื่อพูดออกมา ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ก็ตกตะลึงกันทั้งหมด

หานอู๋ซวงและคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของธิดาเทพ จากภาพสะท้อนที่อยู่ในอากาศ

หานเฟิงหัวเราะเสียงดังและพูดขึ้นว่า: “ช่างคุยโวโอ้อวดเสียจริง เพียงเอาชนะเธอก็ได้แล้ว? อย่างนั้นทั้ง เซียนบู๊ และอริยปราชญ์ในใต้หล้านี้ ก็คงเป็นคู่พรหมลิขิตของเธอทั้งหมดแล้วล่ะสิ? ช่างน่าขัน เป็นเรื่องตลกยิ่งนัก! ”

หานอู๋ซวงหันไปตบศีรษะของหานเฟิง และพูดว่า: “นายรู้อะไรล่ะ ฟังไม่เข้าใจหรือยังไง? ว่าเอาชนะลงได้อย่างสิ้นเชิง โดยตามที่พูดกันในประเทศเป่ยเสิน ความเป็นจริงแล้วก็คือการระงับควบคุมต้นกำเนิดวิชาลงอย่างเด็ดขาด ตามตำนานเล่าว่าวิชาหอเทวาลัยของประเทศเป่ยเสิน มาจากเศษครึ่งส่วนของตำราฉบับหนึ่ง วิชาที่อยู่ภายในนั้น แบ่งออกเป็นหยินและหยาง แต่ครึ่งส่วนของตำราฉบับนี้บันทึกไว้เพียงแต่วิชาส่วนหยิน ดังนั้นหอเทวาลัยนับตั้งแต่โบราณ จะมีแต่ธิดาเทพ ไม่มีผู้ชายเป็นผู้สืบทอด เพราะครึ่งส่วนวิชาหยางนั้น ได้สาบสูญไปตั้งนานแล้ว แต่คนของหอเทวาลัยยังเชื่อมั่นหนักแน่นว่าในใต้หล้านี้ ยังมีผู้ที่รับรู้วิชาครึ่งส่วนหลังอยู่ ดังนั้นผู้ที่เป็นคู่พรหมลิขิต ก็คือผู้ที่ฝึกฝนวิชาส่วนหยางนั้นนั่นเอง! ”

หานเฟิงเอามือกุมไปที่ศีรษะและพูดว่า: “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง! ”

ลู่ฝานเกิดความคิดที่ผิดแปลกขึ้นในจิตใจ เศษตำราครึ่งส่วน วิชาหยางนั้น หอเทวาลัยตามหามานานหลายปี ก็ยังหาไม่เจอ ไม่นึกว่าจะพยายามอย่างไม่ล้มเลิกความตั้งใจขนาดนี้ ช่างมีความมุ่งมั่นเสียจริง!

ผู้คนบริเวณโดยรอบ ที่ยังไม่เข้าใจเรื่องราว ก็ได้วิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นว่า: “เอาชนะธิดาเทพได้ ก็คือคู่พรหมลิขิต ถ้าอย่างนั้นหากฉันเอาชนะธิดาเทพได้ ก็สามารถไปที่ประเทศเป่ยเสินได้แล้วใช่ไหม? ”

“ฉันว่าไม่เพียงแต่ไปเท่านั้น คาดว่ายังจะสามารถเป็นบุตรเทพของประเทศเป่ยเสินได้อีกด้วย! ”

ธิดาเทพได้ยินการพูดตะโกนแบบนี้แล้ว แต่ก็ไม่โกรธเคือง ยังยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ฝ่าบาท เหมือนว่าท่านก็พอจะเข้าใจ”

ฉินซางต้าตี้เข้าใจอย่างแน่นอน อีกทั้งเขายังรู้อย่างละเอียดอีก ถึงขนาดที่ว่าหากธิดาเทพตามหาคู่พรหมลิขิตไม่เจอ ก็จะเหมือนกับรุ่นก่อนหน้าของเธอ ที่ต้องเสียชีวิตลง ร่วงโรยไปตามกาลเวลา

ฉินซางต้าตี้พูดขึ้นว่า: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ธิดาเทพหอเทวาลัยก็แสวงหาได้ตามสะดวกเลย ผู้ที่มาร่วมงานเลี้ยงที่สระเหยาในวันนี้ ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของประเทศอู่อาน หากว่าประเทศอู่อานมีคู่พรหมลิขิตของธิดาเทพ ก็จะต้องอยู่ในที่แห่งนี้อย่างแน่นอน”

ธิดาเทพรับช่วงและพูดต่อว่า: “หานเยียนเองก็คิดแบบนี้เช่นกัน วันนี้หานเยียนคิดที่จะจัดตั้งสังเวียน เพื่อประลองยุทธกับหนุ่มสาวทั้งหมดในประเทศอู่อาน ผู้ใดที่ยินดีจะขึ้นสังเวียน ก็สามารถประลองยุทธกับฉันได้ หากว่าเอาชนะฉันลงได้อย่างสิ้นเชิง ก็จะเป็นคู่พรหมลิขิตของฉัน หากเป็นผู้ชาย หานเยียนก็จะแต่งงานกับเขา ปกป้องเขาให้เข้าสู่หอเทวาลัยเพื่อบำเพ็ญฝึกฝน หากว่าเป็นผู้หญิง ก็จะเชิญเธอไปเจรจาแลกเปลี่ยนที่ประเทศเป่ยเสิน และทางหอเทวาลัยก็ยินดีที่จะมอบสถานะธิดาเทพให้กับเธอ นับแต่นี้ไปทั้งสองประเทศก็จะเป็นพันธมิตรกัน และจะไม่ทำศึกสงครามไปตลอดกาล! ”