เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1340

แสดงกระบวนท่าออกมาอย่างพร้อมเพรียง หลิงเหยาและพวกพ้องได้ใช้พลังปราณของตนเอง กระหน่ำเข้าใส่ร่างของนักบู๊เกราะเขียวเหล่านี้อย่างหนักหน่วง

ไม่นึกว่านักบู๊เกราะเขียวจะถูกโจมตีจนถึงกับถอยร่นลงไปอย่างไม่หยุด โดยด้านหลังของพวกเขา เจ้าดำกับสิบสามกำลังหอบหายใจอย่างหนัก หนึ่งคนหนึ่งอสูร บนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เพราะเมื่อครู่พวกเขาเป็นผู้ต้านทานการโจมตีดังกล่าวไว้!

“ฮึ! ไอ้พวกมดแมลง ลำแสงสัตว์เทพ รวมค่ายกล! ”

ไม้เท้าหัวมังกรปรากฏขึ้นในมือของเทียนหลิง และกระทุ้งลงไปในอากาศอย่างหนักหน่วง

ทันใดนั้น เงาร่างของนักบู๊เกราะเขียวเหล่านี้ก็หมุนวนราวกับสายลม หลิงเหยาและพวกพ้องยังไม่ทันตั้งตัวกลับมาได้ ก็สัมผัสได้ถึงแรงลมโหมกระหน่ำราวกับดาบ พลังปราณในร่างกายยังไม่ทันจะได้ป้องกัน ก็ถูกโจมตีใส่แล้ว จนกระอักเลือดออกมาในทันที!

ทุกคนถอยร่นลงมาอย่างรวดเร็ว นักบู๊เกราะเขียวกลุ่มนั้นก็ได้บังคับให้พวกเขารวมตัวอยู่ด้วยกัน

มีเพียงหลินหย่าที่มีพลังพอจะต่อสู้ได้ก็ยังคงใช้วิชาชิงวิญญาณอยู่ต่อเนื่อง จนองครักษ์เกราะเขียวสองคนหยุดชะงักลงตรงหน้าของเธอ

แต่วินาทีถัดมา เทียนหลิงก็ใช้ไม้เท้าหัวมังกรชี้ออกไป ลำแสงดวงหนึ่งก็กระแทกจนหลินหย่ากระเด็นลอยไปไกล ล้มลงไปที่พื้นจนลุกไม่ขึ้น!

นักบู๊เกราะเขียวสิบกว่าคนนั้นมองไปที่หลิงเหยาและพวกพ้องอย่างเย็นชา แล้วก็ยกอาวุธในมือขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงอีกครั้ง!

เวลานี้หลิงเหยา ก็พลันหยิบตุ๊กตาผ้าของตัวเองออกมา

พวกเขามีสีหน้าที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ต่อให้รู้ว่าวันนี้จะไม่ใช่คู่ต่อกรของตระกูลเทียน แต่พวกเขาก็ยังจะมา

จะเป็นหรือตาย ก็ต้องต่อสู้ลุยไปข้างหน้า!

พลังปราณในร่างกายปะทุขึ้นอีกครั้ง หลิงเหยาและพวกพ้องเองก็เริ่มที่จะบีบคั้นศักยภาพพลังซ่อนเร้นของตนเองออกมา

เทียนหลิงแกว่งมืออย่างแรง อาวุธขององครักษ์เกราะเขียวก็พลันพุ่งตกลงมา!

โครมม!

ขณะช่วงเวลาที่คับขัน ก็พลันมีลำแสงดวงหนึ่งพุ่งตกลงมาจากท้องฟ้าระยะไกล โจมตีเข้าใส่ท่ามกลางนักบู๊เกราะเขียว จนสิบกว่าคนนั้นระเบิดและกระเด็นไปพร้อมกัน เกราะเขียวบนร่างแตกสลายเป็นผุยผง กระจัดกระจายไปทั่ว

เทียนหลิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วจ้องมองไปยังท้องฟ้าในระยะไกล

ปรากฏแถบลำแสงขึ้น ทันใดนั้น ก็มีกลุ่มคนกระโดดออกมาจากทั่วทุกสารทิศ ขัดขวางอยู่ที่ด้านหน้าของหลิงเหยาและพวกพ้องอย่างรวดเร็ว

“หานเฟิง! ในที่สุดนายก็มาแล้ว! ”

ศิษย์พี่ใหญ่พูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม

หานเฟิงได้พาลูกหลานตระกูลหานกลุ่มหนึ่งมา แล้วก็ชี้ไปยังเทียนหลิงที่อยู่ในอากาศ และพูดเสียงดังขึ้นว่า: “ไอ้แก่ตระกูลเทียน มอบตัวศิษย์น้องของฉันออกมา วันนี้ก็จะให้นายตายลงด้วยสภาพร่างกายที่สมส่วน! ”

เทียนหลิงไม่สนใจเขา เพียงแต่จับจ้องมองไปข้างหน้า และพูดขึ้นว่า: “หานอู๋ซวง นายคิดจะก่อสงครามระหว่างตระกูลขึ้นจริง ๆ ใช่ไหม! ”

ทันใดนั้น หานอู๋ซวง หานจุน รวมไปถึงผู้อาวุโสตระกูลเทียนทั้งหมดก็ปรากฏตัวขึ้นในอากาศ

หานอู๋ซวงมองไปที่เทียนหลิงอย่างเย็นชา มุมปากแสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม และพูดขึ้นว่า: “ตาเฒ่าเทียนหลิง เดิมทีฉันก็ยกย่องนับถือตระกูลเทียนของพวกนายว่าเป็นตระกูลที่มีศีลธรรมความเมตตา แต่คิดไม่ถึงว่า จะแอบซ่อนความชั่วร้ายเต็มไปหมด มักจะลงมือเล่นงานเด็กรุ่นหลังอยู่เป็นประจำ รู้สึกอับอายขายหน้าบ้างไหม วันนี้ฉันมาถึงที่นี่แล้ว ฉันก็จะก่อสงครามขึ้น ทำไมเหรอ คิดจะต่อสู้ ฉันก็พร้อมเสมอ! ”