เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1348

หลิงเหยาพยักหน้าและพูดว่า: “ตกลงกันไว้แล้วนะ รอให้การประลองยุทธครั้งนี้ของนายสิ้นสุดลง ก็จะพาฉันไปเยี่ยมอาจารย์ของนาย”

สายตาของลู่ฝานหันมองไปทางมุมของแท่นผู้ชม ยิ้มและพูดว่า: “ไม่มีปัญหา! ”

บริเวณมุมของแท่นผู้ชม มีโต๊ะหลายตัว เก้าอี้หลายตัว จัดวางไว้พร้อมแล้ว

ไอ้อ้วนตง เฟิงเสี่ยวชี่ ไอ้หลิวและคนอื่น ๆ ต่างก็เข้าประจำที่นั่งเรียบร้อย

เพียงแต่วันนี้ แตกต่างจากปกติทั่วไป เหมือนว่าจะมีคนมาเพิ่มอีกหลายคน

กลิ่นอายลมหายใจของพวกเขาไม่ได้เปิดเผยออกมา ซึ่งแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับไอ้หลิวและพวกพ้อง

การหายใจเข้าและหายใจออก ล้วนแต่ไม่มีเสียง ราวกับว่าตัวคนก็เป็นส่วนหนึ่งของฟ้าดิน ต่อให้สังเกตอย่างละเอียด ก็เหมือนจะมองเห็นเงาร่างได้อย่างไม่ชัดเจน

พวกเขาก็คืออริยปราชญ์แห่งเจดีย์ยา เป็นผู้ฝึกชี่ที่แตกต่างกับนักบู๊โดยสิ้นเชิง

ผู้นำนั้น คือชายชราคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของไอ้อ้วนตง โดยทั้งสองคนกำลังมองดูทุกอย่างอยู่อย่างยิ้มแย้ม

“ลุงเฒ่าหวู ลูกศิษย์ของนายช่างโดดเด่นเสียจริง วันนี้ นับว่าเป็นการต่อสู้อย่างเป็นทางการของเขาหลังจากสำเร็จการฝึกฝน ฉันพูดถูกต้องไหม”

ไอ้อ้วนตงรินเหล้าให้กับหวูเฉิน และพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม

หวูเฉินยกถ้วยเหล้าขึ้น แล้วจิบคำหนึ่ง และพูดว่า: “พูดแบบนี้ไม่ได้ ลูกศิษย์ของฉันคนนี้อ่า ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ได้สอนเขามากเท่าไร ความสำเร็จของเขาในวันนี้ ต่างก็เป็นความมานะพยายามของตัวเขาเอง หากจะพูดว่าสำเร็จการฝึกฝนแล้วนั้น เขาได้สำเร็จมาตั้งนานแล้ว”

ไอ้อ้วนตงพยักหน้าและพูดว่า: “มันก็จริงอยู่ นายเป็นผู้ฝึกชี่ จะสามารถฝึกสอนเขาจนเป็นนักบู๊ที่มีวิถีบู๊ที่เก่งกาจขนาดนี้ได้อย่างไร”

หวูเฉินยิ้มและพูดว่า: “ดังนั้น ไม่ใช่ว่าให้นายช่วยดูแค่เท่านั้น นายเองหวั่นไหวบ้างไหมล่ะ หรือว่าจะนำวิชาความสามารถนั้นของนายเอง ฝึกสอนให้กับลูกศิษย์ของฉันไปเลยสิ”

ไอ้อ้วนตงมองดูเล็กน้อย ยิ้มและพูดว่า: “ดอกผกผัน หญ้าต่อชีวิต เหอะเหอะ นายสามารถกลั่นยาเสริมวิญญาณได้แล้ว ยินดีด้วย มีสมุนไพรสองต้นนี้แล้ว แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยฟื้นฟูพลังความสามารถของนายให้กลับคืนมาได้มากเท่าไร แต่ก็สามารถที่จะช่วยรักษาวิญญาณให้มั่นคง ยืดอายุให้ยืนยาว ตาเฒ่าหวูอ่า ดูเหมือนว่านายสามารถที่จะดื่มเหล้ากับฉันได้ต่ออีกหลายปีแล้ว”

หวูเฉินยิ้มและพูดว่า: “ใช่เลย การรับลูกศิษย์ ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีมีผลประโยชน์ด้วยเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ? ”

ไอ้อ้วนตงตีไปที่ท้องและพูดว่า: “อย่าเอาแต่พูดชักชวนดึงดูดฉันเลย ฉันไม่ติดกับของนายหรอก! ”

ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นท่ามกลางเมฆครึ้มบนท้องฟ้า ก็พลันมีแสงสีทองผุดขึ้นมา

จากนั้น ฉินซางต้าตี้และคนอื่น ๆ ก็พลันปรากฏตัวขึ้น ลอยตัวอยู่กลางอากาศ ข้างกายของเขา นอกจากพวกขุนนางแล้ว ยังมีเงาร่างของธิดาเทพแห่งประเทศเป่ยเสินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ผลึกน้ำแข็งด้วย

ทุกคน ลุกยืนขึ้นแสดงความเคารพ และตะโกนเสียงดังว่า: “ขอให้สวรรค์คุ้มครองฝ่าบาท เพื่อปกครองดูแลอู่อานให้เจริญรุ่งเรือง! ”

ฉินซางต้าตี้มองไปยังทุกคนอย่างยิ้มแย้ม พร้อมกับโบกมือและพูดขึ้นว่า: “ข้าขอประกาศว่า การแข่งขันประลองยุทธเริ่มต้นขึ้นได้อย่างเป็นทางการ! ”