เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1347

กี่วันต่อมา

ท้องฟ้าอึมครึม มีฝนตกพรึมพรำ

อากาศในวันนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่บนถนนตรอกซอกซอย กลับยังคงเต็มไปด้วยผู้คน

“ลู่ฝาน! นักกระบี่แห่งตงหวาลู่ฝาน เมื่อกระบี่หนักอยู่ในมือ ถามทั่วใต้หล้าว่าใครล่ะคือคู่ต่อกร! ”

“เทียนชิงหยาง คุณชายชิงหยาง ฉันรักคุณ! ”

“ลู่ฝาน ฉันได้วางเงินแปดร้อยเดิมพันว่านายจะชนะ นายจะต้องเอาชนะให้ได้นะ! ”

“คุณชายเทียนต้องชนะ! ” ......

เสียงตะโกน เสียงโห่ร้องต่าง ๆ นา ๆ ดังขึ้นสลับไปมาภายในเมืองหลวงอย่างไม่หยุด

วันนี้ คือวันต่อสู้ที่เดิมพันกันด้วยชีวิต ระหว่างลู่ฝานกับเทียนชิงหยาง ซึ่งเป็นการต่อสู้ที่ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างก็ตั้งตารอคอย

นับตั้งแต่การประลองยุทธครั้งก่อนสิ้นสุดลง บริเวณด้านหน้าของสนามต่อสู้แปดทิศ ก็ได้มีผู้คนจำนวนมาก เข้าแถวตั้งหน้าตั้งตารอคอยกันแล้ว จากคำพูดของพวกเขา ต่อให้ไม่กินไม่ดื่ม ก็จะต้องเข้าไปชมการต่อสู้ที่หาดูได้ยากครั้งนี้ให้ได้อย่างแน่นอน

บ่อนพนันใหญ่แต่ละแห่ง คึกคักกันเป็นอย่างมาก

ไม่ว่าใคร เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่ยิ่งใหญ่นี้แล้ว ต่างก็อยากที่จะลองวางเดิมพันสักเล็กน้อย

เถ้าแก่บ่อนพนันทั้งหมด ต่างก็ต้องการที่จะให้ลู่ฝานกับเทียนชิงหยางต่อสู้กันแบบนี้สักอีกหลายรอบ

ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็มีรายได้ตลอดทั้งปีแล้ว!

ภายในสนามต่อสู้แปดทิศ ลูกหลานของสิบตระกูลใหญ่ ก็ได้เข้าสู่ที่นั่งของตนล่วงหน้าแล้ว

เวลานี้ ประตูใหญ่ของสนามต่อสู้แปดทิศยังไม่ได้เปิดออก โดยเปิดแค่ประตูด้านข้าง ไว้สำหรับให้ลูกหลานของทั้งสิบตระกูลใหญ่ รวมถึงพวกขุนนางและบุคคลสำคัญทั้งหลายเข้ามาด้านใน

นี่ก็เป็นเรื่องที่ต้องจำใจ เพราะหากเปิดประตูใหญ่แล้ว ปล่อยให้ประชาชนในเมืองหลวงพรั่งพรูกันเข้ามา และลูกหลานของสิบตระกูลใหญ่ทั้งหมดก็เข้ามาด้านในพร้อมกันด้วยซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะสามารถแย่งชิงที่นั่งได้สักกี่ที่นั่ง

การต่อสู้ในวันนี้ ไม่เหมือนกับรอบแรกก่อนหน้านี้

ตระกูลเทียนเองใช้ชีวิตสุขสบายมาเป็นเวลานาน โดยคิดไม่ถึงอย่างมากว่าจะมีคน ที่กล้าบุกถล่มเข้ามาในตระกูลของพวกเขา

เรื่องนี้กลับทำให้หลิงเหยาและพวกพ้องประสบความสำเร็จในการกระทำที่ห้าวหาญ และยังโด่งดังมีชื่อเสียงด้วย เวลานี้ผู้คนในเมืองหลวง เกือบจะทั้งหมด ต่างก็เคยได้ยินถึง ศิษย์พี่กี่คนนั้นของลู่ฝาน

เพื่อช่วยชีวิตศิษย์น้อง แกร่งกล้าห้าวหาญ ไม่หวาดกลัวตระกูลเทียน

วิถีความเป็นคนก็คือ ต้องเป็นคนแบบลู่ฝาน ที่โชคดีมีหญิงสาวสวยอยู่ข้างกาย และยังมีสหายพี่น้องที่ยึดมั่นในความชอบธรรม!

หานเฟิงหัวเราะฮ่าฮ่า ชี้ไปยังกลุ่มคนและพูดว่า: “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายดูสิว่า มีผู้คนมาดูการประลองยุทธของนายจำนวนมากขนาดไหน ไอ้หยา เมื่อไรกัน ที่ฉันจะสามารถมีแบบวันนี้บ้าง ต่อให้ตายไปก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว! ”

เมื่อหานเฟิงพูดจบ ฝ่ามือของหานอู๋ซวงก็ตามตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขาทันที

“พูดไร้สาระอีกแล้ว ตาย ตาย ตาย พูดดี ๆ ไม่เป็นบ้างหรือไง เรียนรู้สิ่งที่ดีจากฉันผู้เป็นพ่อเอาไว้บ้าง จะได้ไหม! ”

หลิงเหยาที่แอบอิงอยู่ข้างกายของลู่ฝาน ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ลู่ฝาน วันนี้นายมีความมั่นใจไหม”

ลู่ฝานพูดว่า: “มีแน่นอน หากไม่มีความมั่นใจ แล้วฉันยังจะมาประลองทำไม ยอมแพ้แต่เนิ่นไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ วางใจเถอะ”