เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 135

พลังปราณพลุ่งพล่าน ลมพัดผ่าน การต่อสู้เริ่มขึ้น

แสงกระบี่เต็มไปหมด ศิษย์พี่ฉู่สิงไม่เกรงใจ ขึ้นมาก็ชิงลงมือก่อน กระบี่เป็นภาพลวงตานับหมื่นพัน

ดาบโค้งแสงม่วงในมือเถาสิง ไม่กลัวแม้แต่น้อย

เห็นแสงกระบี่นับหมื่นพัน เถาสิงใช้พลังปราณปกคลุมร่างกาย

"แสงม่วงคุ้มกันกาย!"

เถาสิงแผดเสียงออกมาเบาๆ ดาบโค้งแสงม่วงในมือเถาสิง ปล่อยวงแหวนสีม่วงนับไม่ถ้วน เข้าไปในพลังปราณของเขา

ทันใดนั้น พลังปราณนับไม่ถ้วน ของเถาสิงกลายเป็นสีม่วงอ่อน กระบี่ของฉู่สิง โจมตีไปบนตัวเถาสิง ได้ยินเพียงเสียงเหล็กกระทบกัน

เคร้งๆ

ทันใดนั้น กระบี่ของฉู่สิง หยุดลงตรงหน้าอกของเถาสิง

กระบี่งอเล็กน้อย ฉู่สิงขมวดคิ้วเบาๆ หลังจากกระบี่ของเขา แทงเข้าไปในพลังปราณของเถาสิงหนึ่งนิ้ว ก็ไม่สามารถแทงลึกลงไปได้อีก

เถาสิงส่งเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า "ฝีมือต่ำต้อย รับกระบวนท่าของฉันไป"

ดาบโค้งแสงสีม่วงสะบัดไปมา ได้ยินเสียงสัตว์ร้องคำราม

เสียงเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่นในอากาศ แผ่ซ่านออกไป

ฉู่สิงตัวชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นถอยหลังออกไป

"เคล็ดวิชาคลื่นเสียง!"

ศิษย์พี่ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างตกใจ

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เคล็ดวิชาคลื่นเสียงเป็นเคล็ดวิชาที่ไม่ได้รับความนิยม อย่าว่าแต่ตอนฝึกยุ่งยากซับซ้อนเลย หนำซ้ำยังเปลืองพลังปราณด้วย

แต่เห็นได้ชัดว่าเถาสิงไม่ได้ปล่อยเคล็ดวิชาคลื่นเสียง มาจากพลังปราณของตัวเอง ต้องเป็นดาบโค้งแสงม่วงในมือเขาแน่นอน

ใช้ช่วงตอนที่ฉู่สิงกำลังอึ้ง เถาสิงพุ่งไปข้างหน้า

ฝีเท้ารวดเร็ว มีรูปเจ็ดดาวรางๆ เหมือนความฝัน เหมือนภาพลวงตา การเคลื่อนไหวเหมือนสายฟ้า

ดาบโค้งมาพร้อมกับแสงสีม่วงเป็นแถบ เหมือนแสงสีทองบนท้องฟ้า บีบบังคับให้ฉู่สิงถอยหลังกรูด

หลางเจี้ยนหัวเราะ ยกยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ