เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1358

กระบี่นี้ ส่งผลต่อประสาทรับรู้ของผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วน

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องมาที่กระบี่เล่มนี้!

กร็อกแกร็ก!

ฝุ่นละอองกระจายไปทั่ว กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝาน ฟันลงไปที่แขนขวาของเทียนชิงหยางในทันที

ทันใดนั้น กระบี่หนักไร้คมได้ทุบตีไปที่แขนขวาของเทียนชิงหยางจนกระดูกแตกละเอียดไปหมด แม้แต่เส้นลมปราณก็ไม่เหลือ และก็มีเลือดไหลออกมาจากแขนขวาของเทียนชิงหยางด้วย

เทียนชิงหยางร่างกายชักกระตุก และตะโกนพูดว่า: “ลู่ฝาน หากแน่จริงก็ลงมือจัดการฉันให้จบสิ้นไปเลยสิ ทรมานกันอยู่อย่างนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริง! ”

ลู่ฝานเก็บกระบี่หนักไร้คมขึ้น มองไปที่เทียนชิงหยางและพูดว่า: “ฉันไม่ฆ่านายหรอก ชีวิตของนายนั้นฉันได้ตกลงไว้แล้วว่าจะเหลือไว้ให้กับอีกคนหนึ่ง ฟันแขนนายขาดไปหนึ่งข้างก็เพียงพอแล้ว! ”

เทียนชิงหยางมองไปที่ลู่ฝานอย่างตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงอย่างมากว่า ลู่ฝานจะไม่ฆ่าเขา!

ทั้งสองคนกำหนดการต่อสู้ที่เดิมพันกันด้วยชีวิตเอาไว้ ซึ่งเขาเองต้องการชีวิตของลู่ฝานมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ลู่ฝานกลับปล่อยเขาไป!

ลู่ฝานสะบัดมือ แล้วกรีดไปที่ฝ่ามือของตนเอง เลือดไหลออกมาหนึ่งหยด และพูดว่า: “การต่อสู้ที่เดิมพันกันด้วยชีวิต ได้ยกเลิกแล้ว”

เทียนชิงหยางรีบกัดนิ้วมือของตนเอง และพูดขึ้นเหมือนกันว่า: “การต่อสู้ที่เดิมพันกันด้วยชีวิต ได้ยกเลิกแล้ว! ”

ลู่ฝานค่อย ๆ เดินมาที่ด้านข้าง แล้วมองขึ้นไปหาท่านแปดบนแท่นผู้ชมและตะโกนพูดว่า: “สามารถประกาศว่าฉันเป็นผู้ชนะได้แล้วหรือยัง? ”

เวลานี้ท่านแปดก็เข้าใจขึ้นโดยพลัน แล้วกระโดดลงมาจากแท่นผู้ชม เดินไปที่ข้างกายของลู่ฝาน พร้อมกับชูแขนสองข้างและตะโกนพูดขึ้นว่า: “การประลองยุทธคัดเลือกได้สิ้นสุดลง ผู้ชนะคือ ลู่ฝาน! ”

ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ลุกยืนขึ้นโห่ร้องดีใจกันทั้งหมด หลิงเหยาและคนอื่น ๆ ตื่นเต้นดีใจจนน้ำตาไหลออกมา

ส่วนผู้ที่มีน้ำตาคลอเบ้าอย่างพวกเขานั้นไม่ใช่หวูเฉิน แต่เป็นเทียนหลิง

เห็นว่าลู่ฝานปล่อยให้เทียนชิงหยางมีชีวิตรอด เทียนหลิงตกตะลึงอย่างที่สุด แล้วก็น้ำตาไหล ส่วนพวกนักบู๊ตระกูลเทียน ก็รีบพุ่งกระโจนลงไปในสนามบู๊ และหามร่างของเทียนชิงหยางออกไป เพราะกลัวว่าลู่ฝานจะคืนคำ

ลู่ฝานยิ้มแย้ม และกำหมัดโค้งคำนับแสดงความเคารพต่อฉินซางต้าตี้

ฉินซางต้าตี้ปรบมือและพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า: “ลู่ฝานคนนี้ เข้าใจในมารยาท และรู้จักกาลเทศะเป็นอย่างดี”

หลู่เฉิงเซี่ยงหัวเราะและพูดว่า: “ฝ่าบาท ลู่ฝานไม่ได้ฆ่าเทียนชิงหยาง แสดงให้เห็นถึงจิตใจที่กว้างขวาง มีความรับผิดชอบและเป็นประโยชน์ต่อเราอย่างมาก”

ฉินซางต้าตี้ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ลู่ฝาน! ”

เสียงดังกึกก้องอยู่ในท้องฟ้า จนเสียงตะโกนโห่ร้องก็พลันหยุดลงทั้งหมด

ฉินซางต้าตี้หัวเราะเสียงดังและพูดต่อว่า: “นับตั้งแต่วันนี้ไปข้าจะให้นาย เข้าสู่หน่วยองครักษ์เสิ่นหวาสำรอง แต่งตั้งบรรดาศักดิ์ระดับป๋อขั้นที่หนึ่ง! อนุญาตให้ตระกูลของนาย สืบช่วงบรรดาศักดิ์หลายชั่วคน และพักอาศัยอยู่ในเขตตงหวาได้ตลอดไป! ”

ลู่ฝานตกใจ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความดีใจว่า: “ขอบพระคุณฝ่าบาท! ”