เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1374

ลู่ฝานไม่ได้ตอบ รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ไอ้อ้วนตงมองลู่ฝานเดินออกไป จู่ๆ เขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เฟิงเสี่ยวชี่ ไม่ต้องหลบแล้ว ออกมาเถอะ!”

เฟิงเสี่ยวชี่ค่อยๆ เดินเข้ามาด้านในอีกครั้ง

เฟิงเสี่ยวชี่พูดด้วยใบหน้ามีรอยยิ้มว่า “อาเล็กชอบลู่ฝานมากไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงรับเขาเป็นศิษย์ไม่ได้ล่ะ”

ไอ้อ้วนตงพูดว่า “เพราะเขาเหมือนคนคนหนึ่งเกินไป”

เฟิงเสี่ยวชี่ถามว่า “ใคร”

ไอ้อ้วนตงพูดว่า “บูรพาจารย์ของนาย อาจารย์ของฉัน เฟิงเสี่ยวชี่ อีกสักระยะหนึ่งนายตามฉันกลับหุ้นตุ้นเถอะ ถึงเวลาไปเซ่นไหว้หลุมศพอาจารย์แล้ว”

เฟิงเสี่ยวชี่ตาเป็นประกายแวววาว เขาพูดว่า “ฉันไปหุ้นตุ้นได้เหรอ หุ้นตุ้นในตำนานใช่ไหม”

ไอ้อ้วนตงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ใช่ พละกำลังของนายแย่เกินไป ต้องกลับไปฝึกฝนให้เต็มที่สักหน่อย เพื่อไม่ให้สายเลือดเทพของฉันขายหน้า การแข่งนานาประเทศอีกสามปี นายต้องคิดทุกวิถีทาง เอาชนะลู่ฝานให้ได้ เข้าใจไหม”

เฟิงเสี่ยวชี่พูดอย่างตกใจว่า “ทำไมล่ะ”

ไอ้อ้วนตงพูดช้าๆ ว่า “เพราะเขาเป็นผู้สืบทอดคนสุดท้ายของสายเลือดสำนักจิ่วเซียว!”

ลมพัดจนเสื้อปลิว ลู่ฝานรีบเดินไปทางเจดีย์ยา

ยังไม่ทันถึง หวูเฉินฟื้นขึ้นมาก่อน เขาพูดเสียงเบาว่า “ลู่ฝาน วางฉันลง!”

ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่บนถนนที่คึกคัก ลู่ฝานรีบวางหวูเฉินลง ประคองเขามานั่งที่ร้านน้ำชาริมถนน

หวูเฉินมองร่างกายตัวเองแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผนึกกฎธรรมชาติ ไอ้อ้วนตงทุ่มสุดตัวเลยนะ”

หวูเฉินมองลู่ฝานด้วยแววตาวูบไหว “ลู่ฝาน ฉันยินดีตายเอง ไม่ยอมให้นายไปตายหรอก”

ลู่ฝานตอบว่า “อาจารย์ ขอแค่มีความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อย ฉันก็ไม่ยอมให้อาจารย์ตาย”

พูดจบ ลู่ฝานคุกเข่าให้หวูเฉินบนถนน แล้วพูดเสียงดังว่า “อาจารย์ ไปครั้งนี้แม้เป็นนรก ฉันก็จะช่วยชีวิตอาจารย์ให้ได้ อาจารย์ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับฉัน ฉันทนดูอาจารย์ตายเพราะฉันไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!”

เสียงก้องกังวาน ดึงดูดให้คนบนถนนปรายตามอง

หวูเฉินน้ำตาคลอเบ้ามองลู่ฝาน

ขณะนั้นจู่ๆ มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ฉันพานายไปประเทศตันเซิ่งได้!”