เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1378

“ลู่ฝานออกมาแล้ว!”

“คุณชายลู่ฝาน ฉันรักนายมาก! แม้เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความรักที่ฉันมีให้นาย!”

“กรี๊ด! คุณชายลู่ฝาน”

ทุกคนกรีดร้องเสียงสูง หานอู๋ซวงเห็นท่าไม่สู้ดี จึงตะโกนออกมาว่า “ลูกหลานตระกูลหาน รักษาความสงบเรียบร้อย!”

ลูกหลานตระกูลหานกลุ่มเมื่อกี้รีบพุ่งออกไป กันกลุ่มคนที่เบียดมาด้านหน้าสุดชีวิต

โชคดีที่ในบรรดาคนพวกนี้ไม่ค่อยมียอดฝีมือ ลูกหลานตระกูลหานดันคนพวกนี้กลับไปอยู่บนถนนอย่างรวดเร็ว

ด้านหน้าประตู จ้าวหมิงหยู่กัดขาหมูกินจนหมดแล้ว มองลู่ฝานที่มีสีหน้าโมโห จ้าวหมิงหยู่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “นายคือลู่ฝานสินะ ฮ่าๆ ในที่สุดก็ออกมาสักที มาสู้กับฉันสักสองกระบวนท่าสิ ธิดาเทพอะไรนั่นบอกฉันว่าถ้าเอาชนะนายได้ ฉันจะได้สู้กับเธอ นายเป็นนักบู๊หนุ่มที่เก่งกาจสุดในประเทศอู่อานสินะ ฉันชอบประลองกับผู้แข็งแกร่งที่สุด!”

สายตาลู่ฝานจ้องไปที่ป้ายในมือจ้าวหมิงหยู่ตลอดเวลา เขาถามว่า “นายเขียนป้ายนี้เหรอ”

จ้าวหมิงหยู่หัวเราะร่า ยกป้ายข้างๆ ขึ้นแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันเขียนเอง มีพวกไม่ดูตาม้าตาเรือเห็นป้ายที่ฉันเขียนแล้วจะสู้กับฉัน แต่โดนฉันซัดหมัดใส่จนปลิว ทำไมเหรอ นายชอบป้ายที่ฉันเขียนเหรอ”

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ไม่ ฉันไม่ชอบสุดๆ”

จ้าวหมิงหยู่กระโดดลงจากหิน เดินเข้ามามองหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไม่ชอบเหรอ ฉันว่าฉันเขียนได้ไม่เลวเลยนะ หรือจะให้ฉันแก้เป็นอู่อานไร้นักบู๊ดีไหม แบบนี้นายจะได้รู้สึกดีขึ้นหน่อย!”

จ้าวหมิงหยู่พูดพลางยื่นมือไปลบบนป้าย จู่ๆ คำว่าลูกผู้ชายถูกแก้เป็นนักบู๊

เมื่อสะบัดมือออกไป ป้ายพร้อมแสงสีทองพุ่งไปหาลู่ฝาน

ทุกที่ที่ผ่านไป พื้นที่ว่างเปล่าพังทลาย อากาศเวิ้งว้างหมุนวน!

ลู่ฝานยกมือขึ้น รับป้ายเอาไว้

ฝ่ามือไม่ขยับ ตัวก็ไม่ขยับ มีเพียงเสียงหักดังขึ้นชัดเจน รวมถึงพลังที่เคลื่อนไหวแผ่ซ่านออกมา!

ด้านหลัง หานเฟิงกำลังจะอ้าปากบอกลู่ฝานว่าอย่าไปหาเรื่องคนนี้

แต่หลิงเหยาดึงเขามาด้านข้างแล้วพูดว่า “อย่าพูด นายดูไม่ออกเหรอว่าตอนนี้ลู่ฝานโกรธมาก”

หานเฟิงรีบหุบปากทันที

ความโมโหนัยน์ตาลู่ฝานมากขึ้นเรื่อยๆ

ใช่แล้ว เขาโมโหมากจริงๆ ตั้งแต่วินาทีที่อาจารย์เขาเกือบตาย ลู่ฝานรู้สึกไม่ดีมาตลอด

เดิมทีลู่ฝานระงับอารมณ์ตัวเองมาตลอด พยายามไม่ให้ส่งผลกระทบต่อคนอื่น

แต่เขาก็มนุษย์คนหนึ่ง โกรธเป็นเหมือนกัน และตอนนี้ลูกศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงหน้า มาท้าประลองและยั่วยุอู่อานต่อหน้าทุกคน

นี่เป็นการจุดไฟโกรธในใจลู่ฝานชัดๆ

ตอนที่ลู่ฝานสู้กับเทียนชิงหยาง เขายังไม่โกรธเหมือนวันนี้เลย

ไฟโกรธทำให้เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากลู่ฝาน ความอาฆาตพลุ่งพล่านทั้งตัว!

ทันใดนั้นอยู่ดีๆ พื้นที่รอบตัวลู่ฝานพังทลายลง ความอาฆาตอันน่ากลัวโถมเข้ามาเหมือนสายลม

ทุกคนรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว หายใจไม่สะดวก