เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1378

“ลู่ฝานออกมาแล้ว!”

“คุณชายลู่ฝาน ฉันรักนายมาก! แม้เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความรักที่ฉันมีให้นาย!”

“กรี๊ด! คุณชายลู่ฝาน”

ทุกคนกรีดร้องเสียงสูง หานอู๋ซวงเห็นท่าไม่สู้ดี จึงตะโกนออกมาว่า “ลูกหลานตระกูลหาน รักษาความสงบเรียบร้อย!”

ลูกหลานตระกูลหานกลุ่มเมื่อกี้รีบพุ่งออกไป กันกลุ่มคนที่เบียดมาด้านหน้าสุดชีวิต

โชคดีที่ในบรรดาคนพวกนี้ไม่ค่อยมียอดฝีมือ ลูกหลานตระกูลหานดันคนพวกนี้กลับไปอยู่บนถนนอย่างรวดเร็ว

ด้านหน้าประตู จ้าวหมิงหยู่กัดขาหมูกินจนหมดแล้ว มองลู่ฝานที่มีสีหน้าโมโห จ้าวหมิงหยู่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “นายคือลู่ฝานสินะ ฮ่าๆ ในที่สุดก็ออกมาสักที มาสู้กับฉันสักสองกระบวนท่าสิ ธิดาเทพอะไรนั่นบอกฉันว่าถ้าเอาชนะนายได้ ฉันจะได้สู้กับเธอ นายเป็นนักบู๊หนุ่มที่เก่งกาจสุดในประเทศอู่อานสินะ ฉันชอบประลองกับผู้แข็งแกร่งที่สุด!”

สายตาลู่ฝานจ้องไปที่ป้ายในมือจ้าวหมิงหยู่ตลอดเวลา เขาถามว่า “นายเขียนป้ายนี้เหรอ”

จ้าวหมิงหยู่หัวเราะร่า ยกป้ายข้างๆ ขึ้นแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันเขียนเอง มีพวกไม่ดูตาม้าตาเรือเห็นป้ายที่ฉันเขียนแล้วจะสู้กับฉัน แต่โดนฉันซัดหมัดใส่จนปลิว ทำไมเหรอ นายชอบป้ายที่ฉันเขียนเหรอ”

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ไม่ ฉันไม่ชอบสุดๆ”

จ้าวหมิงหยู่กระโดดลงจากหิน เดินเข้ามามองหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไม่ชอบเหรอ ฉันว่าฉันเขียนได้ไม่เลวเลยนะ หรือจะให้ฉันแก้เป็นอู่อานไร้นักบู๊ดีไหม แบบนี้นายจะได้รู้สึกดีขึ้นหน่อย!”

จ้าวหมิงหยู่พูดพลางยื่นมือไปลบบนป้าย จู่ๆ คำว่าลูกผู้ชายถูกแก้เป็นนักบู๊

เมื่อสะบัดมือออกไป ป้ายพร้อมแสงสีทองพุ่งไปหาลู่ฝาน

ทุกที่ที่ผ่านไป พื้นที่ว่างเปล่าพังทลาย อากาศเวิ้งว้างหมุนวน!

ลู่ฝานยกมือขึ้น รับป้ายเอาไว้

ฝ่ามือไม่ขยับ ตัวก็ไม่ขยับ มีเพียงเสียงหักดังขึ้นชัดเจน รวมถึงพลังที่เคลื่อนไหวแผ่ซ่านออกมา!

ด้านหลัง หานเฟิงกำลังจะอ้าปากบอกลู่ฝานว่าอย่าไปหาเรื่องคนนี้

แต่หลิงเหยาดึงเขามาด้านข้างแล้วพูดว่า “อย่าพูด นายดูไม่ออกเหรอว่าตอนนี้ลู่ฝานโกรธมาก”

หานเฟิงรีบหุบปากทันที

ความโมโหนัยน์ตาลู่ฝานมากขึ้นเรื่อยๆ

ใช่แล้ว เขาโมโหมากจริงๆ ตั้งแต่วินาทีที่อาจารย์เขาเกือบตาย ลู่ฝานรู้สึกไม่ดีมาตลอด

เดิมทีลู่ฝานระงับอารมณ์ตัวเองมาตลอด พยายามไม่ให้ส่งผลกระทบต่อคนอื่น

แต่เขาก็มนุษย์คนหนึ่ง โกรธเป็นเหมือนกัน และตอนนี้ลูกศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงหน้า มาท้าประลองและยั่วยุอู่อานต่อหน้าทุกคน

นี่เป็นการจุดไฟโกรธในใจลู่ฝานชัดๆ

ตอนที่ลู่ฝานสู้กับเทียนชิงหยาง เขายังไม่โกรธเหมือนวันนี้เลย

ไฟโกรธทำให้เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากลู่ฝาน ความอาฆาตพลุ่งพล่านทั้งตัว!

ทันใดนั้นอยู่ดีๆ พื้นที่รอบตัวลู่ฝานพังทลายลง ความอาฆาตอันน่ากลัวโถมเข้ามาเหมือนสายลม

ทุกคนรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว หายใจไม่สะดวก

จู่ๆ ดาบยาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในมือจ้าวหมิงหยู่ เมื่อสะบัดดาบยาว เสียงคำรามของสัตว์ดังสะเทือนเลือนลั่น

เงาอสูรร้ายนับไม่ถ้วนปรากฏออกมาทั่วทุกที่พร้อมเสียงคำราม วิ่งเข้ามาเหมือนกองกำลังทหาร

ทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยพลังของจ้าวหมิงหยู่ แค่กระบวนท่าเดียว ก็ดูออกเลยว่าฉายาศิษย์ของอสูรศักดิ์สิทธิ์ สมคำร่ำลือจริงๆ!

ลู่ฝานมองเงาอสูรเต็มท้องฟ้าและพลังปราณอันน่ากลัว แววตาเป็นประกายยิ่งขึ้นอีก!

ลู่ฝานแผดเสียงออกมา เหมือนจะระบายความโกรธของตัวเองในสองวันนี้ออกมา

แววตาเป็นประกาย ตอนนี้นัยน์ตาลู่ฝานกลายเป็นกาแล็กซี วิญญาณในตันเถียนของเขาส่องแสงสว่างจ้า ปราณชี่ทั้งตัวถูกปล่อยออกมา

“วิชาดับวิญญาณ!”

เกิดแสงสว่างวาบ วินาทีต่อมาเงาอสูรบนฟ้าหายไปจนหมด

จ้าวหมิงหยู่ที่อยู่กลางท้องฟ้าชะงักไป เหมือนตัวกลายเป็นหินอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นมีเลือดไหลออกมาจากรูขุมขนของเขา

เคร้ง! พลั่ก!

จ้าวหมิงหยู่กับดาบใหญ่ของเขาร่วงลงมาพร้อมกัน กระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

ประกายนัยน์ตาลู่ฝานหายไป มองจ้าวหมิงหยู่แล้วส่งเสียงหึออกมาเบาๆ โยนป้ายที่หักเป็นสองท่อนลงบนตัวเขา!

หานเฟิงและคนอื่นเห็นภาพนี้ถึงกับอ้าปากค้าง

หานเฟิงพูดช้าๆ ว่า “เวลาศิษย์น้องลู่ฝานโกรธขึ้นมาน่ากลัวจริงๆ!”