เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1377

เช้าวันต่อมา

ลู่ฝานพาหลิงเหยาเดินออกมาจากเจดีย์ขาว ทั้งสองจับมือกันอย่างสนิทสนม

หานเฟิงและคนอื่นกำลังตั้งวงเล่นหมากรุกอยู่ด้านนอก ดูออกเลยว่าทักษะการเล่นหมากรุกของศิษย์พี่หานเฟิงไม่ดี แพ้อย่างน่าเวทนา

หานเฟิงแพ้จนเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว โยนเข็มขัดทิ้งไว้อีกด้าน ใช้มือจับกางเกงในแล้วตะโกนว่า “สิบสาม ถ้านายยังชนะฉันอีก ฉันจะให้ศิษย์น้องลู่ฝานส่งนายไปล้างห้องน้ำ ฉันพูดจริงทำจริง ยอมฉันหน่อยจะตายไหม นายจะให้ฉันไม่เหลืออะไรบนตัวถึงจะยอมหยุดใช่ไหม โดนพวกนายเห็นหมดแล้วเนี่ย!”

จู่ๆ สิบสามหยุดลง ทุกคนได้ยินเสียงฝีเท้า พากันมองไปทางลู่ฝาน

ทุกคนมองลู่ฝานกับหลิงเหยาด้วยสายตาประหลาด

หลิงเหยาอายจนแอบอยู่ด้านหลังลู่ฝาน ส่วนลู่ฝานชี้พวกเขาแล้วพูดว่า “ใครพูดมาก ฉันจะไม่ซื้อของกลับมาฝากจากประเทศตันเซิ่ง!”

หานเฟิงและคนอื่นเลิกคิ้วขึ้น อมยิ้มไม่พูดอะไร

ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ไปกันได้แล้ว”

หานเฟิงพูดว่า “ไปไหน”

ลู่ฝานพูดว่า “กลับไปหาพ่อพี่ที่ตระกูลหานไง ฉันต้องบอกลาเขาด้วย”

ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน แล้วเดินออกไปข้างนอก

เซียวเฮ่ากับอูลี่คุนมาส่งลู่ฝานและคนอื่นที่หน้าประตูเจดีย์ยา

ก่อนไปลู่ฝานให้ยาพวกเขาอีกสองสามขวด แล้วพูดว่า “หวังว่าจะได้เจอพวกนายอีก!”

เซียวเฮ่าพูดเสียงสะอื้น “แน่นอน”

ลู่ฝานเงยหน้ามองขึ้นไปบนเจดีย์ยา หวูเฉินยิ้มบางๆ มองเขาอย่างเงียบๆ อยู่ตรงนั้น

…...

ตระกูลหาน เสียงดังสะเทือนเลือนลั่น

ตอนลู่ฝานและคนอื่นมาถึงหน้าประตูตระกูลหาน สิ่งแรกที่ปรากฏในสายตาคือกลุ่มประชาชนเมืองหลวง กำลังส่งเสียงตะโกนอยู่บนถนน

“ลู่ฝานออกมาประลอง! ลู่ฝานออกมาประลอง!”

พวกเขาพูดอย่างพร้อมเพรียง ดูทรงพลังจนน่าตกใจ

แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีคนรวมกลุ่มพวกเขาขึ้นมา ลู่ฝานมองผ่านหน้าต่างรถ เห็นพี่สาวสองสามคนอุ้มลูกตะโกน จากนั้นก็อุ้มลูกไปซื้อของต่อ

หน้าประตูตระกูลหาน ลูกหลานตระกูลหานตั้งท่าเตรียมพร้อม ดึงอาวุธออกมา

ด้านหน้าพวกเขา ชายใส่ชุดหนังสัตว์คนหนึ่ง ยืนกัดขาหมูอยู่บนหินก้อนใหญ่ ข้างๆ ผู้ชายมีป้ายวางอยู่อันหนึ่ง ด้านบนมีตัวอักษรขยุกขยิกขนาดใหญ่

“อู่อานไร้ลูกผู้ชาย!”

ลู่ฝานเห็นแล้วขมวดคิ้วเบาๆ

หานเฟิงและคนอื่นก็เห็นคนคนนี้ พากันตะโกนว่า “นี่ใคร อวดดีขนาดนี้ เขาไม่กลัวโดนคนตีตายเหรอ”

“เกิดอะไรขึ้น ศิษย์น้องหานเฟิง เกิดอะไรขึ้นที่ตระกูลหาน”