เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1380

หลู่เฉิงเซี่ยงรวมถึงแม่ทัพอีกสองสามคนคิดว่าไม่ค่อยเหมาะสม หน่วยองครักษ์เสิ่นหวาเป็นความลับสำคัญของประเทศ ใช้งานตามใจชอบไม่ได้ ถ้าใช้งานเพื่อนักบู๊ต่างแดนสองคนที่มาก่อเรื่อง ถึงชนะก็ไม่ได้เป็นหน้าเป็นตาอะไร โดยเฉพาะในหน่วยองครักษ์เสิ่นหวา ไม่มีนักบู๊อายุประมาณ 20 ปี อย่างน้อยก็อายุ 30 ปีขึ้นไปทั้งนั้น

เอาออกมาประลองกับเขา ยังไม่ทันสู้ก็กลายเป็นขี้ปากคนอื่นแล้ว ชนะอย่างไม่ใสสะอาด!

ขณะที่พวกฉินซางต้าตี้กำลังปรึกษาหารือเรื่องแผน องครักษ์เกราะทองคนหนึ่งเดินมาหน้าประตูแล้วพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท มีเรื่องรายงานครับ!”

ฉินซางต้าตี้ขมวดคิ้วเบาๆ องครักษ์เกราะทองพวกนี้เป็นองครักษ์ข้างกายเขา รู้จักมารยาท ไม่เคยพูดไร้สาระ ตอนนี้พูดขึ้นมากะทันหัน ต้องมีเรื่องสำคัญแน่ๆ

ฉินซางต้าตี้พูดเสียงเบาว่า “เข้ามา!”

องครักษ์เกราะทองคำนับ ยืนหน้าประตูแล้วพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท หน่วยลาดตระเวนของราชสำนักส่งข่าวมาว่าจ้าวหมิงหยู่ ศิษย์ของอสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรอสูรซีเหลียง พ่ายแพ้ท่านลู่ฝานด้วยกระบวนท่าเดียว นอนอยู่หน้าประตูจวนตระกูลหาน ไม่รู้เป็นหรือตาย ฝ่าบาทได้โปรดตัดสินใจเรื่องนี้ด้วย”

ฉินซางต้าตี้อึ้งไปก่อน จากนั้นตบบัลลังก์มังกรแล้วลุกขึ้นยืน “อะไรนะ จ้าวหมิงหยู่แพ้ลู่ฝานอย่างนั้นเหรอ”

องครักษ์เกราะทองตอบเสียงดังว่า “ครับ!”

ฉินซางต้าตี้หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ดีๆๆ ลู่ฝานเป็นยอดขุนพลจริงๆ นายเรียกหน่วยลาดตระเวนของราชสำนักกลับมา ฉันมีอะไรจะถามเขา”

“ครับ!”

องครักษ์เกราะทองเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานชายวัยกลางคนเข้ามาในตำหนัก โค้งคำนับแล้วพูดว่า “ชิวจิ้งคารวะฝ่าบาท”

ฉินซางต้าตี้โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “พอแล้วๆ รีบบอกมาว่าเกิดอะไรขึ้น!”

ชิวจิ้งรีบบรรยายอย่างน้ำไหลไฟดับ

เล่าเรื่องที่จ้าวหมิงหยู่ไปยั่วโมโหหน้าบ้านตระกูลหาน แล้วก็โดนลู่ฝานซัดจนพ่ายแพ้ด้วยกระบวนท่าเดียวอย่างออกรสออกชาติ บรรยายออกมาได้อย่างเหมือนจริง

ฉินซางต้าตี้ได้ยินแล้วดีใจมาก เขาเอ่ยชมไม่หยุด

“สร้างชื่อเสียงให้ฉันและอู่อานจริงๆ ฉันจะมอบรางวัลใหญ่ให้ลู่ฝาน!”

พูดยังไม่ทันจบ มีเสียงดังขึ้นด้านนอก

ฉินซางต้าตี้หัวเราะแล้วพูดว่า “เขาแพ้แล้วน่ะสิ แพ้ให้ลู่ฝาน อีกทั้งยังแพ้อย่างน่าเวทนาด้วย”

นัยน์ตาธิดาเทพเป็นประกาย เธอหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ดูเหมือนคุณชายลู่ฝานเป็นผู้แข็งแกร่งจริงๆ แม้แต่ศิษย์ของอสูรศักดิ์สิทธิ์ยังสู้ไม่ได้ ฉันจะเตรียมตัวอย่างดี งั้นฉันขอตัวก่อน”

ฉินซางต้าตี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ธิดาเทพเดินช้าๆ ออกจากห้องทรงพระอักษร เมื่อกลับมาถึงตำหนักเสินอู่ เธอสะบัดกระจกน้ำแข็งออกมา มองผู้อาวุโสในกระจกแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ จ้าวหมิงหยู่แพ้เหรอ”

ผู้อาวุโสไม่พูดอะไร แค่เบี่ยงตัวออกเล็กน้อย

ทันใดนั้น ธิดาเทพเห็นลูกหลานตระกูลหานอยู่ด้านหลังผู้อาวุโส และด้านหลังลูกหลานตระกูลหานคือจ้าวหมิงหยู่ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น

ธิดาเทพตกใจจนอ้าปากค้าง ผ่านไปนานจึงพึมพำออกมาว่า “ขีดจำกัดพลังของลู่ฝานอยู่ตรงไหนกันนะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ธิดาเทพรู้สึกว่าตัวเองไม่มั่นใจว่าจะชนะ