เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1381

หลังผ่านไปสองวัน

จ้าวหมิงหยู่ยังนอนอยู่หน้าประตูตระกูลหานเหมือนเดิม

เหมือนเขากลายเป็นทัศนียภาพหนึ่งไปแล้ว ช่วงนี้มีประชาชนเมืองหลวงมาดูแทบทุกวินาที คนจำนวนไม่น้อยเอากระจกจำภาพที่ซื้อมาใหม่บันทึกภาพไว้ จากนั้นเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม แม้ตอนกลางคืนก็มีคนมาดูเป็นจำนวนมาก บอกว่าดูตอนกลางคืน ก็ให้ความรู้สึกอีกแบบ

แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ กลับทำให้ลูกหลานตระกูลหานลำบาก พวกเขาต้องสลับกันมาเฝ้า เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาฆ่าจ้าวหมิงหยู่!

แต่เหมือนลูกหลานตระกูลหานเต็มใจทำเรื่องนี้ มาสลับเวรกันด้วยรอยยิ้ม

จ้าวหมิงหยู่ที่น่าสงสารนอนกลอกตาไปมาอยู่บนพื้น

อันที่จริงเมื่อหนึ่งวันก่อน เขาพยายามทำให้จิตญาณตัวเองมั่นคงได้แล้ว แต่ร่างกายที่แข็งทื่อไม่สามารถแก้ไขได้ในระยะเวลาสั้นๆ ยังต้องนอนอยู่แบบนี้อีกระยะหนึ่ง

แต่เหมือนปากเขาเป็นปกติดีแล้ว เอาแต่ตะโกนไม่หยุดว่า “ประคองฉันขึ้นหน่อย ฉันให้เงิน ไปหาของให้ฉันกินหน่อย”

ไม่มีใครสนใจเขา ลูกหลานตระกูลหานคนหนึ่งหัวเราะร่า “นอนนิ่งๆ ไปเถอะ ระวังฉันจะปล่อยหมาบ้าไปกัดนายนะ!”

จ้าวหมิงหยู่ก่นด่าเสียงดัง “ลู่ฝานไร้ยางอาย นายลอบทำร้ายฉัน มีปัญญาเราก็มาสู้กันอีกรอบสิ ครั้งนี้ฉันไม่มีทางโดนนายลอบทำร้ายแน่ๆ!”

เสียงดังมาก แต่ไม่มีใครสนใจสักคน

ไม่นาน มีแขกมาหน้าประตูตระกูลหาน

ใส่ผ้าปิดหน้า สวมชุดคลุมยาว ด้านหลังมีผู้อาวุโสติดตาม ธิดาเทพที่จะประลองกับลู่ฝานในอีกไม่กี่วัน