เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1391

คลื่นมิติแผ่ออกมาจากกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝาน

ทุกที่ที่คลื่นผ่านไป พลังฟ้าดินทั้งหมดเริ่มม้วนตัวขึ้นลงตามความคิดของลู่ฝาน เพียงพริบตาเดียว พลังเกล็ดหิมะรอบตัวธิดาเทพ กลายเป็นเปลวไฟลุกโชนทั้งหมด

อสูรพายุหิมะขนาดใหญ่ที่ก่อตัวออกมา กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่มีเปลวเพลิงลุกโชน วิ่งเข้าไปหาธิดาเทพทันที

ธิดาเทพคิดไม่ถึงเลยว่าพลังที่ตัวเองปล่อยออกมา สามารถแว้งกัดตัวเองด้วยวิธีนี้ได้

ไม่ว่าจะเป็นพลังปราณรอบตัวเธอ หรือกระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปีในมือเธอ ไม่สามารถต้านทานพลังเพลิงเหล่านี้ได้เลย

การแว้งกัดมีประสิทธิภาพมากกว่ากระบวนท่าเสมอ

ตอนนี้ธิดาเทพตกอยู่ในสภาวะที่พลังเก่ายังไม่ไป พลังใหม่ยังไม่เกิด

โดนเปลวเพลิงฟ้าดินโจมตี เพียงพริบตาเดียว ธิดาเทพกลายเป็นลูกไฟ กระแทกลงบนพื้นอย่างแรง

ในสนามต่อสู้ กลายเป็นทะเลเพลิงลุกโชน

สิ่งที่โปรยปรายลงจากฟ้า ไม่ใช่เกล็ดหิมะอีกแล้ว แต่เป็นลูกไฟเป็นแถบ

ธิดาเทพส่งเสียงร้องโอดครวญ พยายามสะบัดเปลวเพลิงบนตัวออกสุดชีวิต

แต่ยิ่งเธอดิ้นเท่าไร ยิ่งดูดเปลวเพลิงรอบๆ เข้าไปหาตัวเธอ

ตอนนี้พลังปราณทั้งหมดบนตัวเธอ เหมือนเป้าหมายของเปลวไฟลุกโชน ทุกครั้งที่ปล่อยพลังปราณออกมาเพียงเล็กน้อย จะดึงดูดเปลวเพลิงมาเป็นร้อยเท่า

ลู่ฝานค่อยๆ เก็บกระบี่ แล้วพึมพำว่า “1 2 3 4 5!”

ตอนเขานับถึงห้า จู่ๆ เปลวเพลิงหายไปจนหมด

ลู่ฝานเหมือนเพิ่งขึ้นจากน้ำ ตัวเปียกซกไปด้วยเหงื่อ

จากปราณชี่ของเขาในตอนนี้ อยู่ในสภาวะแบบเมื่อครู่ได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น

เหตุการณ์แบบนี้ลู่ฝานก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าประสิทธิภาพของกระบวนท่านี้ดีมาก