เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1394

สำหรับนักบู๊ รางวัลขนาดนี้ถือว่าล้ำค่าเป็นอย่างมาก

สามารถทำให้นักบู๊ที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง มีวิชาอาวุธกลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้เลย!

ฉินอวิ่นไท่จื่อใบหน้ากระตุก เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาทเริ่มทุ่มสุดตัว เพื่อบ่มเพาะดูแลลู่ฝาน

ไม่ต้องพูดถึงหนังสือพิชัยสงคราม ต้องเลือกอย่างดีที่สุดแน่นอน ถ้าต่ำกว่าระดับฟ้า เท่ากับทำให้ฝ่าบาทขายหน้า

ยาสิบคันรถ แต่ละเม็ดคงไม่สามารถเอาเงินมาเปรียบได้ กินเข้าไปจนหมด ถ้าสามารถย่อยได้ คนโง่ก็เข้าสู่แดนปราณฟ้าได้

ส่วนโอกาสได้เข้าสู่เขาวิถีบู๊ คงไม่ต้องพูดถึงผลดีที่จะได้รับแล้ว

ระยะเวลาหนึ่งปี จากคุณสมบัติของลู่ฝาน คงได้รับการถ่ายทอดหลายครั้ง

ฉินซางต้าตี้คิดเช่นนี้ เขาอยากให้ลู่ฝานเข้าสู่แดนปราณฟ้าจนแทบทนไม่ไหวแล้ว จึงดิ้นรนเพื่อเขามากมาย

ลู่ฝานคำนับแล้วพูดว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท สองอย่างก่อนหน้า ลู่ฝานรับไว้ได้ แต่อย่างสุดท้าย ฉันคงไม่สามารถไปได้แล้ว!”

ฉินซางต้าตี้ขมวดคิ้วพูดว่า “ไปไม่ได้เหรอ ลู่ฝานนายมีแผนการอะไร อย่าบอกนะว่าทั้งประเทศอู่อานยังมีสถานที่ที่ดีกว่าเขาวิถีบู๊เหรอ”

ลู่ฝานตอบว่า “หลังการประลองครั้งนี้ ฉันจะตามธิดาเทพแห่งเป่ยเสินออกจากที่นี่ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีเวลาไปเขาวิถีบู๊อีก”

เมื่อพูดจบ ข้าราชการในตำหนักพากันหัวเราะ

ฉินซางต้าตี้ก็รู้สึกตลกมาก พูดไปยิ้มไป “ลู่ฝาน นายเชื่อคำพูดของธิดาเทพเหรอ นายอยากเป็นบุตรเทพของหอเทวาลัยประเทศเป่ยเสินเหรอ จากความคิดฉัน นายอยู่ที่อู่อานต่อจะดีที่สุด ไม่ต้องไปประเทศเป่ยเสินอะไรนั่นหรอก! เดี๋ยวฉันมอบเจ้าหญิงให้นายสักคน รับรองว่างามล่มเมือง ไม่ทำให้นายเสียชื่อเสียงแน่นอน!”

ลู่ฝานสีหน้าราบเรียบ เขาพูดว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท แต่ฉันจำเป็นต้องไป!”

เสียงหัวเราะหยุดลง รอยยิ้มบนใบหน้าฉินซางต้าตี้ค่อยๆ หายไป “จำเป็นต้องไปเหรอ ทำไมล่ะ”

ลู่ฝานเงยหน้าขึ้นพูดว่า “เพราะฉันต้องตามเธอไปเอาของอย่างหนึ่งที่ประเทศเธอ”