เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1411

ในที่สุดมหาเสนาบดีหลินก็เก็บอาการเหยียดหยามในสายตาลงบ้างแล้ว เวลานี้รู้สึกว่าลู่ฝานนั้นมีลับลมคมในยากที่จะคาดเดาได้จริง ๆ

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ลู่ฝานรับรู้เข้าใจอย่างชัดเจนถึงพลังความสามารถของธิดาเทพว่าอยู่ในระดับไหน รวมไปถึงพลังความสามารถของชายชราที่อยู่ด้านหลังของหล่อนคนนั้นด้วย

ธิดาเทพเองก็เกือบที่จะถึงขั้นนักบู๊แดนปราณฟ้าแล้ว ส่วนพลังความสามารถของชายชราคนนั้นก็ยิ่งคาดเดาไม่ถูก

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์คิดที่จะรั้งตัวเธอเอาไว้ ลำพังแค่อาศัยตนเองและพวกทหารปีกเงิน ทหารปีกทอง รวมไปถึงพวกทหารเกราะเถาวัลย์เหล่านั้น คงจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย

นอกจากเขาจะเรียกนักบู๊แดนปราณฟ้าทั้งสามคนในสังกัดของเขามาทั้งหมด ไม่แน่อาจจะเป็นไปได้

แต่ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จะกระทำแบบนั้นไหม?

ลู่ฝานคิดว่าคงจะไม่

คงไม่มีใครที่จะโง่เขลาเพื่อชิงตัวผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วถึงขนาดยอมสละกำลังพลทั้งหมดของตนเองหรอก

ตราบใดที่ยังเป็นคนที่มีสติและจิตใจเป็นปกติ ก็คงจะไม่ทำแบบนี้แน่

ยิ่งไปกว่านั้น เป็นไปได้เลยที่ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เองจะสั่งให้ยอดฝีมือทั้งสามคนนั้นติดตามอยู่ข้างกายตนเองตลอดเวลา เพราะเมื่อครู่มหาเสนาบดีหลินพูดว่า พวกเขากำลังพิทักษ์ปกครองทั้งสามทิศของประเทศหลิงอยู่ไม่ใช่เหรอ?

ถ้าอย่างนั้นธิดาเทพก็คงจะปลอดภัยไม่เป็นอันตรายอย่างแน่นอนแล้ว!

มหาเสนาบดีหลินเหมือนจะไม่ค่อยแน่ใจ เดินออกมาจากตำหนักบรรทม และถามขึ้นอีกรอบว่า: “แน่ใจนะว่าธิดาเทพปลอดภัยดี? ”

ทหารเกราะเถาวัลย์ที่อยู่ด้านนอกตอบกลับว่า: “แน่ใจ”

ฝ่าบาทประเทศหลิงถอนหายใจยาวและพูดว่า: “ยังดี ยังดี”

มหาเสนาบดีหลินเองก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “ตกลง ท่านป๋อลู่ฝาน อีกสักครู่นายไปคุยกับธิดาเทพแล้วกันนะว่า จะออกเดินทางกลับในวันนี้ หรือว่าพรุ่งนี้”

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ฉันเองหวังว่าพรุ่งนี้จะเดินทางกลับ ตกลง ฉันจะนำเรื่องทั้งหมด บอกกับธิดาเทพ”

ลู่ฝานถอนหายใจเบา ๆ นักบู๊ของประเทศหลิงถึงแม้จะไม่ได้เรื่องแล้ว ไม่นึกว่าระดับมันสมองก็ยังต่ำแบบนี้ด้วย ผู้ที่เป็นถึงมหาเสนาบดียิ่งใหญ่ ยังคิดไม่ถึงเรื่องนี้อีก ยังต้องให้คนเตือนสติด้วย ช่างแตกต่างกับหลู่เฉิงเซี่ยงของประเทศอู่อาน ราวฟ้ากับดินเลยทีเดียว มิน่าล่ะถึงถูกราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ กดดันคุกคามได้ถึงขนาดนี้

แต่เรื่องเหล่านี้ ไม่ใช่สิ่งที่ลู่ฝานจะต้องไปขบคิดให้สิ้นเปลืองมันสมองอย่างแน่นอน

การกระทำแบบนี้ของประเทศหลิง กลับสามารถทำให้ธิดาเทพกลับออกไปจากที่นี่ได้เร็วขึ้น ลู่ฝานเองก็สามารถที่จะไปถึงประเทศตันเซิ่งได้เร็วขึ้นด้วยเหมือนกัน นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอกเหรอ

ดังนั้น หลังจากที่ลู่ฝานพูดแบบนี้ออกไปแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

ส่วนที่เหลือ ก็ปล่อยให้มหาเสนาบดีหลินไปขบคิดเอาเองแล้วกัน

หลิงเหยาส่งกระแสจิตที่ข้างหูของลู่ฝานว่า: “ลู่ฝาน นายอยากที่จะพูดว่า ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ คิดที่จะอาศัยเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ขับไล่ฝ่าบาทประเทศหลิงลงจากบัลลังก์ ถ้าหากพวกเราตายลงไปจริง ๆ แล้วธิดาเทพถูกจับตัว ประเทศอู่อานกับประเทศเป่ยเสินก็จะต้องขอคำชี้แจงจากประเทศหลิง หากไม่ดีพอก็คงต้องสอบถามเอาความผิดจากฝ่าบาทประเทศหลิงด้วย”

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “พูดไม่ได้ พูดไม่ได้อ่า! ”

ไม่นานนัก ลู่ฝานและคนอื่น ๆ ก็กลับมาถึงห้องพักดอกไม้อีกครั้ง