เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1415

บริเวณโดยรอบของแท่นสูง ต่างเงียบกริบไปกันหมด

ราวกับว่าตกใจในวิทยายุทธอันแกร่งกล้าของธิดาเทพ ผ่านไปสักพักหนึ่ง ก็ยังคงไม่มีนักบู๊ประเทศหลิงคนใดขึ้นไปบนสังเวียนเลย

รอไปอีกสักพักใหญ่ ในที่สุดก็มีคนหนึ่งเหาะขึ้นมาบนสังเวียน

นักบู๊ของประเทศหลิงคนนี้ ใส่เสื้อเกราะอ่อน บนใบหน้ามีรอยแผลเป็น มือถือกระบี่ไม้ และพูดขึ้นว่า: “ฉันคือซือหลาง ธิดาเทพ เชิญ! ”

พูดยังไม่ทันจะจบ ร่างกายของซือหลางก็ปลดปล่อยพลังปราณออกมาก่อนแล้ว

วิทยายุทธระดับแดนปราณชีวิตชั้นสุดยอด ดูเหมือนว่าจะพอใช้ได้ แต่สำหรับธิดาเทพแล้วก็แค่นั้นแหละ

แต่นักบู๊ประเทศหลิงที่อยู่บริเวณโดยรอบ กลับเริ่มพากันอุทานโห่ร้องไม่หยุด

เหมือนว่าซือหลางผู้นี้ จะค่อนข้างมีชื่อเสียงในประเทศหลิงอยู่บ้าง ผู้คนที่มามุงดูจำนวนไม่น้อย ต่างก็ตะโกนเรียกชื่อของซือหลางกันยกใหญ่ และยังมีหญิงสาวของประเทศหลิงที่หน้าตาสวยงามอีกไม่น้อย ที่กรีดร้องดังจนสลบไป แล้วก็ร่วงตกจากอากาศลงไปสู่ทะเลสาบด้านล่างในทันที

ในที่สุดลู่ฝานก็รู้ได้ว่า ทำไมภายในเมืองท้องฟ้า ถึงได้มีแม่น้ำที่กว้างขวางเต็มไปหมด ซึ่งอาจจะเป็นวิธีการรับรองช่วยเหลือชีวิตของประชาชนอีกอย่างหนึ่งด้วย

เหมือนว่าซือหลางได้เรียนรู้ถึงบทเรียนจากคนก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อขึ้นมาบนสังเวียน ก็รีบโจมตีใส่ธิดาเทพในทันที

ร่างกายพลิ้วไหวราวกับสายลม และเริ่มใช้กระบี่ฟาดฟันใส่ธิดาเทพอย่างดุเดือด

ลู่ฝานมองดูการเคลื่อนไหวของซือหลาง ด้วยความงุนงง

เขามองว่า ทักษะวิชาบู๊ของซือหลาง มันช่างย่ำแย่อย่างน่าประหลาดใจ

วิทยายุทธแดนปราณชีวิตชั้นสุดยอด หากพูดกันตามหลักทั่วไปแล้ว ก็ถือว่าไม่เลวเลย แม้ว่าภายในประเทศอู่อาน ก็ไม่ถือว่าย่ำแย่นัก

ตอนนั้นที่ลู่ฝานเพิ่งจะเข้ามาที่เมืองหลวง ก็มีวิทยายุทธระดับนี้

แต่หากว่าซือหลางที่อยู่เบื้องหน้านี้ประลองยุทธกับลู่ฝานในตอนนั้น ทั้งที่สองคนมีวิทยายุทธเท่าเทียมกัน ลู่ฝานกลับรู้สึกว่า ตนเองในตอนนั้นใช้เพียงแค่มือข้างเดียวก็สามารถเอาชนะเขาลงได้

เหตุผลง่ายมาก เพราะทักษะวิชาบู๊ของซือหลางกระจอกเกินไป คาดว่าแม้แต่ระดับดินก็ยังไม่ถึง อย่างมากที่สุดก็คงจะแค่ทักษะวิชาบู๊ระดับคนชั้นสูง