เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1417

เสียงพูดดังกึกก้องไปถึงขอบฟ้า

โดยเสียงตะโกนของราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ก็พลันดึงดูดองครักษ์เกราะเถาวัลย์ให้มากันอย่างบ้าคลั่ง

พวกองครักษ์เกราะเถาวัลย์นี้ทั้ง ๆ ที่ดวงตาแดงก่ำแล้ว ทั้งที่อยู่ต่อหน้าของพวกเขา ทั้งที่อยู่ในสายตาของพวกเขา แต่ฝ่าบาทก็ยังกลับถูกลอบทำร้าย

พวกเขายังจะมีหน้ามาเรียกขานตนเองว่าทหารปกป้องรักษาประเทศอีกได้อย่างไร พวกเขายังจะมีหน้าไปพบปะกับประชาชนของประเทศหลิงได้อีกอย่างไร

องครักษ์เกราะเถาวัลย์ที่โกรธแค้น เวลานี้คิดแต่ที่จะกำจัดลู่ฝานและพวกพ้องลงให้สิ้นซาก!

พลังปราณพุ่งทะยานขึ้น โดยพวกองครักษ์เกราะเถาวัลย์เหล่านี้แต่ละคนต่างก็มีวิทยายุทธระดับปราณชีวิตชั้นเจ็ดทั้งนั้น

ในขณะที่พวกยอดฝีมือของประเทศหลิง พุ่งจู่โจมสังหารเข้ามานั้น ลู่ฝานก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนอะไรบางอย่างของค่ายกลต่อสู้

พวกองครักษ์เกราะเถาวัลย์นี้ คงจะเคยฝึกฝนการโจมตีแบบระดมพลมุ่งเป้าหมายเดียวมาก่อนเป็นแน่

ช่วงเวลาที่พวกเขาลงมือนั้น ได้กระตุ้นธาตุทั้งห้าในชั้นฟ้าดิน

ลู่ฝานไม่ลังเลใจ กวัดแกว่งกระบี่ออกไปทันที

ลำพังแค่นักบู๊แดนปราณชีวิตก็คิดที่จะฆ่าเขา มันช่างเพ้อฝันเกินไปเสียจริง!

“กระบี่มังกรคู่สายฟ้า! ”

ตูมม!

เสียงระเบิดดังตูมตาม พวกองครักษ์เกราะเถาวัลย์กี่คนที่พุ่งโจมตีแถวหน้านั้นได้ถูกกระบี่ของลู่ฝานฟาดฟันเข้าใส่

สายฟ้ากับเปลวเพลิงสร้างอันตรายอย่างหนักหน่วง จนองครักษ์เกราะเถาวัลย์แต่ละคนดำไหม้ไปกันทั้งแถบ

เปลวเพลิงยังจะช่วยปกปิดเงาร่างของลู่ฝานด้วย!

คลื่นเปลวเพลิงที่รุนแรงนั้นได้พัดโหมจนขุนนางประเทศหลิงสิบกว่าคนกระเด็นลอยไปไกล

ลู่ฝานที่เดิมทีนั่งอยู่บนดอกไม้ห้าสีนั้น อยู่ใกล้กับพวกเขามากที่สุด ดังนั้นคนกลุ่มนี้จึงประสบกับหายนะ!

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สีหน้าเย็นชา เขาเหมือนจะคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานก็เป็นคนที่แข็งข้อ แต่เรื่องนี้ไม่สำคัญ เพราะคนที่สำคัญคือธิดาเทพบนแท่นสูงนั้น

หิมะน้ำแข็งแผ่กระจายไปทั่ว ธิดาเทพกับชายชราที่อยู่ด้านหลังนั้นสังหารผู้คนอย่างดุเดือด

นักบู๊ที่โจมตีเข้าใส่นั้น ต่อมาก็กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งของทั้งสองคนนี้ไปแล้ว

ธิดาเทพกำกระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปีในมือของตัวเองอย่างแน่นหนา แต่ละกระบี่ที่ฟาดฟันออกไป ก็จะต้องมีสามถึงห้าคนที่กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง