เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1418

ใครจะไปรู้ได้ล่ะว่า ชายชราผู้นี้ที่มีท่าทางเงียบสงบอ่อนโยน ไม่พูดมากมาแต่ไหนแต่ไรนั้น จะมีเจตนาสังหารที่รุนแรงและโหดเหี้ยมขนาดนี้

น้ำแข็งที่เคลื่อนไหวอยู่ข้างกายได้กลายเป็นสีเลือด ธิดาเทพกับชายชราต่างก็จ้องเขม็งไปที่ซงเหวิน

“สังหาร! ”

ทั้งสองคนพุ่งโจมตีเข้าใส่ซงเหวินไปพร้อมกัน

ซงเหวินเห็นทั้งสองคนพุ่งสังหารเข้ามา แต่เขากลับแค่ดึงกิ่งไม้กิ่งหนึ่งบนต้นไม้นั้นออกมา แล้วก็วาดวงกลมหนึ่งวงขึ้นในอากาศ

“หยินหยางแบ่งออกเป็นสองขั้ว สองขั้วแบ่งออกเป็นสองแบบ สองแบบแบ่งออกเป็นสี่สภาพ สี่สภาพแบ่งออกเป็นแปดทิศ! ”

ทันใดนั้น เงาร่างของธิดาเทพและเงาร่างของชายชราก็พุ่งสังหารตรงที่ด้านหน้าของซงเหวิน

ธิดาเทพใช้กระบี่แทงไปในวงกลมนั้น และชายชราเองก็ใช้ฝ่ามือตบลงไปด้านบนของวงกลมเช่นกัน

เกิดคลื่นพลังเป็นระลอก แล้วองครักษ์เกราะเถาวัลย์ที่เหาะเหินมาจากบริเวณโดยรอบนั้น ร่างกายก็แหลกสลายในทันใด และร่วงตกลงมาราวกับเป็นเม็ดฝน

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เห็นเหตุการณ์ดังนี้แล้ว ก็มีความมั่นใจอยู่พอสมควร

ซงเหวินเป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งของพวกเขาประเทศหลิงนอกเหนือไปจากบรรพบุรุษกี่คนที่เก่งกาจล้ำเลิศเหล่านั้น

เมื่อเขาลงมือ ธิดาเทพสักสิบคนก็เอาตัวไม่รอด!

จากทั่วทุกสารทิศ ก็ยังคงมีองครักษ์เกราะเถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่รีบมุ่งหน้ามาจากบนเขาเทพ และด้านล่างก็ยังมีผู้พิพักษ์คุ้มกันเมืองท้องฟ้าที่เร่งมุ่งหน้ากันมาที่นี่อีกมากมาย

ลำพังแค่ขุนนางผู้แทนจากประเทศอื่นเพียงไม่กี่คน จะสามารถต้านทานพลังของทั้งประเทศหนึ่งได้อย่างไร

สถานการณ์ในเวลานี้ เหมือนจะตัดสินผลแพ้ชนะกันได้แล้ว

แต่ในขณะที่ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่นั้น ท่ามกลางเปลวเพลิง ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ทันใดนั้นก็มีกระบี่หนักเล่มหนึ่งพุ่งตรงสังหารเข้าใส่ตัวเขาอย่างกะทันหัน!

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์รีบแสดงพลังปราณของตนเองขึ้น เขาเองก็เป็นนักบู๊ที่ใกล้จะถึงขั้นแดนปราณฟ้าแล้วเช่นกัน ทำไมจะต้องไปกลัวไอ้เด็กหนุ่มที่มาดูโลกภายนอกกับธิดาเทพด้วยล่ะ เขาเพียงแค่ยกมือขึ้น คิดที่จะจับกระบี่ของลู่ฝานเอาไว้

แต่วินาทีหลังจากนั้น ลู่ฝานก็ใช้กระบี่ของตนเอง บอกกับราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ว่า สิ่งใดที่เรียกว่าความโอ้อวดก็คือโศกนาฏกรรม

ขณะที่กระบี่หนักไร้คมสัมผัสไปที่ร่างกายของราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้น ลู่ฝานก็เริ่มใช้เขตวิถีขึ้นทันที

พลังทำลายที่รุนแรงเกินบรรยาย จนทำให้พลังปราณในร่างกายของเขา แหลกสลายลงอย่างสิ้นเชิง

ลู่ฝานรับตัวเอาไว้ แล้วปล่อยปราณชี่เข้าไปในร่างกาย จากนั้น ฝ่าบาทประเทศหลิงก็ส่งเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดขึ้น

“ยังมีชีวิตอยู่! ไอ้เก้า รักษาอาการบาดเจ็บด่วน! ”

ทันใดนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่อยู่ในร่างกายของลู่ฝาน ก็เริ่มปลดปล่อยพลังเข้าสู่ร่างของฝ่าบาทประเทศหลิงอย่างบ้าคลั่ง

คิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทประเทศหลิง จะค่อย ๆ ลืมตาสองข้างขึ้นแล้ว

ลู่ฝานมีสีหน้าดีใจ เพียงแค่ฝ่าบาทสาวน้อยคนนี้ยังไม่ตาย อย่างนั้นทุกอย่างก็ยังคงมีโอกาสพลิกผัน

พวกขุนนางที่พุ่งเข้ามาจากบริเวณโดยรอบเมื่อเห็นเงาร่างของฝ่าบาทที่กำลังหอบอยู่นั้น ก็ตะโกนเสียงดังว่า: “ฝ่าบาทยังไม่ตาย ฝ่าบาทยังไม่ตาย พวกนายรีบปล่อยตัวฝ่าบาทเดี๋ยวนี้! ”

ลู่ฝานกำลังจะพูดขึ้น ทางราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งกระโจนเข้ามาด้วยความโกรธแค้น พร้อมกับตะโกนพูดขึ้นว่า: “พวกเขาจี้จับตัวฝ่าบาทไป ทุกคน ฆ่าพวกเขาด้วยกันกับฉันเดี๋ยวนี้! ”

ทันใดนั้น เสียงตะโกนฆ่าก็ดังขึ้น

ลู่ฝานไม่มีเวลาอธิบายจริง ๆ แล้วก็ถูกกลุ่มนักบู๊โอบล้อมโจมตีอีกครั้ง

กระบี่หนักไร้คมฟาดฟันไปทั้งแถบ แล้วลู่ฝานก็กระโดดขึ้นบนหลังของเจ้าดำ และพูดเสียงดังว่า: “ไป! ”