เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1424

ซงเหวินไม่แม้แต่จะช้อนตาขึ้นมอง พูดอย่างเฉยเมยว่า “พวกเขาเคลื่อนไหวตลอดเวลา แน่นอนว่าคำนวณได้ยาก ต้องรอให้พวกเขาหยุดเคลื่อนไหว ฉันถึงจะคำนวณได้อย่างแม่นยำ ท่านอย่าใจร้อน ฝึกใจก็คือการฝึกฝน”

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ร้อนใจจนจะฆ่าคนแล้ว ยังบอกให้ใจเย็นอีกเหรอ

ทุกคนค่อยๆ เหาะไปด้านหน้า ขณะที่กำลังจะผ่านจุดที่พวกลู่ฝานอยู่

พวกลู่ฝานกลั้นลมหายใจ นิ่งไม่เคลื่อนไหว

แม้เขาดันพลังฟ้าดินรอบๆ ออกไปแล้ว แต่ความจริงพลังฟ้าดินทั้งหมดเคลื่อนไหวอยู่นอกรัศมีหลายเมตรหน้าตัวเขา

การดันออกไม่เหมือนกัน

วิธีการดันที่ไม่เหมือนกัน ก็ทำให้เกิดผลที่แตกต่างกัน

ตอนลู่ฝานประลองบู๊กับคนอื่น ก็ดันพลังฟ้าดินรอบๆ ออกไปบ่อยๆ แต่นั่นคือการดันออกอย่างดุดัน ไม่สนเหตุผลอะไร ดันออกไปจนเหลือแค่ความว่างเปล่า แน่นอนว่าไม่ทำให้เกิดการ “หายตัว”

แต่ถ้าดันออกอย่างเป็นขั้นตอน เกิดปราณเกราะรอบตัว ถึงขั้นที่ทำให้พลังฟ้าดินเคลื่อนไหวรอบตัวพวกเขาต่อไป จะทำให้จุดที่พวกเขาอยู่เป็นพื้นที่ว่างเปล่าที่พลังฟ้าดินเบี่ยงตัว พลังปราณไม่สามารถตรวจจับได้ พลังชี่เบี่ยงตัวออกเอง แบบนี้จึงสามารถตบตาคนอื่นได้

ลู่ฝานส่งสายตาให้ธิดาเทพไม่หยุด บอกให้เธออย่าลงมือ

สาเหตุง่ายดายมาก เพราะซงเหวินอยู่ด้วย

ถ้าซงเหวินไม่อยู่ ลู่ฝานคงพุ่งออกไปทำลายราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว ไม่ต้องให้ใครมาเตือนหรอก

แต่ในเมื่อซงเหวินอยู่ด้วย พวกเขาไม่มั่นใจว่าจะชนะ จึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

พวกราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ผ่านหน้านอกรัศมีหลายเมตรข้างหน้าพวกลู่ฝาน

ลู่ฝานหดปราณชี่คุ้มกันเล็กจนเหลือไม่กี่เมตร เจ้าดำก็หดตัวจนเล็ก เอามือปิดหน้าแล้วขดตัวเป็นก้อนกลม

“ไปซะๆ มองไม่เห็นก็ดีแล้ว!”

ลู่ฝานพึมพำในใจ

เห็นได้ชัดว่าพวกราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้สังเกตพลังฟ้าดินรอบๆ อันที่จริงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อ้าปากค้าง หางตาเริ่มกระตุก

สีหน้าเขาเหมือนตอนกินอาหารชั้นเลิศ แล้วจู่ๆ พบว่าตัวเองกินหนูตายเข้าไปครึ่งตัวอย่างไรอย่างนั้น

ทันใดนั้น ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สะกดกลั้นความโกรธแล้วพูดว่า “ซงเหวิน ดูเหมือนวันนี้อาการของนายไม่ค่อยดีเลยนะ!”

ซงเหวินก็ดูไม่ค่อยมีสมาธิ เขาลองหาดูอีกรอบ พบว่าผลเป็นเหมือนเดิม

ซงเหวินวางมือลง ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ลิขิตฟ้ายากจะคาดเดา ดูเหมือนต่อไปฉันคงไม่ต้องคำนวณหาแล้ว วิชานี้ถ่ายทอดให้ฉันคงจบแล้วจริงๆ”

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงหึเย็นชาแล้วพูดว่า “ช่วงนี้นายพักผ่อนที่จวนให้เต็มที่เถอะ”

พูดจบราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สยายปีกบินออกไป

ซงเหวินหันซ้ายหันขวา มองท้องฟ้าอันว่างเปล่าแล้วถอนหายใจยาวอีกครั้ง