เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1431

บ่อน้ำเขียวมรกต ส่องแสงบางๆ ออกมา

น้ำเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่น ระลอกคลื่นกระจายออกไปเรื่อยๆ

ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ

ลู่ฝานขยับจมูกเล็กน้อย เขาได้กลิ่นแล้วรู้ทันทีว่ากลิ่นนี้คือกลิ่นยาบางอย่าง

อย่าบอกนะว่าบ่อน้ำเขียวแห่งนี้คือน้ำยาทั้งหมด

ทำไมถึงมีของแบบนี้ในตำหนักจักรพรรดิอันยิ่งใหญ่

ลู่ฝานเดินอย่างไม่เข้าใจไปถามฝ่าบาทหญิง

ที่นี่คือถิ่นของเธอ คงมีแค่เธอที่อธิบายสิ่งเหล่านี้ได้

“ฝ่าบาท ไม่ทราบว่าบ่อน้ำสีเขียวนั่นเอาไว้ทำอะไร”

ลู่ฝานถามเบาๆ อย่างเป็นมิตร

ฝ่าบาทหญิงตอบเสียงเบากว่ายุง “นั่นเป็นน้ำที่ฉันใช้อาบ”

ลู่ฝานสีหน้าประหลาด เขาพูดอย่างตกใจว่า “น้ำที่ใช้อาบเหรอ”

ฝ่าบาทหญิงเงยหน้าพูดว่า “ใช่ ฉันใช้มันอาบน้ำ เปลี่ยนปีละครั้ง”

หลิงเหยาเดินมาช้าๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น้ำที่ใช้อาบ เปลี่ยนปีละครั้ง ไม่กลัวว่าจะสกปรก พูดขึ้นมาแล้ว พระราชวังใหญ่โตขนาดนี้ไม่มีสาวใช้สักคน ไม่มีใครเธอเปลี่ยนน้ำให้เธอจริงๆ!”

จู่ๆ ฝ่าบาทหญิงพูดอย่างเย็นชาว่า “ประเทศหลิงไม่มีสาวใช้!”

หลิงเหยาตกใจจนสะดุ้งโหยง ตั้งแต่รู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้จนถึงตอนนี้ ก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้

แต่ทำไมพอพูดถึงสาวใช้ ก็เหมือนจะกินคนอย่างไรอย่างนั้น น้ำเสียงที่พูดแฝงด้วยความอาฆาต

ฝ่าบาทหญิงรู้สึกเหมือนกันว่าน้ำเสียงตัวเองผิดปกติ นัยน์ตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง

ลู่ฝานเห็นท่าทีของเธอก็ขมวดคิ้วทันที

เหมือนฝ่าบาทหญิงคนนี้ไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เขาจินตนาการไว้!

ธิดาเทพยกมือขึ้น วักน้ำสีเขียวมาไว้ในมือหนึ่งหยด จู่ๆ สีหน้าธิดาเทพเปลี่ยนไป เธอพูดอย่างตกใจว่า “พิษแรงมาก!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ

พิษเหรอ

น้ำสีเขียวพวกนี้คือพิษเหรอ

เพราะเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเคยเปลี่ยนแปลงร่างกายของลู่ฝาน พิษใดๆ ไม่สามารถทำอะไรได้ เมื่อพิษส่วนใหญ่อยู่ในตัวลู่ฝาน จะเป็นแค่ยาบำรุงเท่านั้น แต่นี่ทำให้ลู่ฝานแยกไม่ออกแล้วว่าอันไหนคือฤทธิ์ยาปกติ อันไหนคือยาพิษ

ธิดาเทพรีบถอยไปข้างหลังแล้วพูดว่า “หึ ใช้พิษแบบนี้อาบน้ำเหรอ ร่างกายเธอคงกลายเป็นเศษซากไปแล้วมั้ง จะหลอกคนทั้งทีทำไมถึงหลอกแบบนี้ล่ะ”

ธิดาเทพมองอย่างดูหมิ่นแวบหนึ่ง เหมือนกำลังพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านายจะเชื่อคนง่ายขนาดนี้ ไร้สมองจริงๆ”

ลู่ฝานสีหน้าราบเรียบ เขาไม่สนใจสายตาของธิดาเทพ แต่หันไปมองสายตาของฝ่าบาทหญิง ยิ่งเคร่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองสบประมาทฝ่าบาทหญิงคนนี้เกินไปหน่อย