เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1431

บ่อน้ำเขียวมรกต ส่องแสงบางๆ ออกมา

น้ำเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่น ระลอกคลื่นกระจายออกไปเรื่อยๆ

ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ

ลู่ฝานขยับจมูกเล็กน้อย เขาได้กลิ่นแล้วรู้ทันทีว่ากลิ่นนี้คือกลิ่นยาบางอย่าง

อย่าบอกนะว่าบ่อน้ำเขียวแห่งนี้คือน้ำยาทั้งหมด

ทำไมถึงมีของแบบนี้ในตำหนักจักรพรรดิอันยิ่งใหญ่

ลู่ฝานเดินอย่างไม่เข้าใจไปถามฝ่าบาทหญิง

ที่นี่คือถิ่นของเธอ คงมีแค่เธอที่อธิบายสิ่งเหล่านี้ได้

“ฝ่าบาท ไม่ทราบว่าบ่อน้ำสีเขียวนั่นเอาไว้ทำอะไร”

ลู่ฝานถามเบาๆ อย่างเป็นมิตร

ฝ่าบาทหญิงตอบเสียงเบากว่ายุง “นั่นเป็นน้ำที่ฉันใช้อาบ”

ลู่ฝานสีหน้าประหลาด เขาพูดอย่างตกใจว่า “น้ำที่ใช้อาบเหรอ”

ฝ่าบาทหญิงเงยหน้าพูดว่า “ใช่ ฉันใช้มันอาบน้ำ เปลี่ยนปีละครั้ง”

หลิงเหยาเดินมาช้าๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น้ำที่ใช้อาบ เปลี่ยนปีละครั้ง ไม่กลัวว่าจะสกปรก พูดขึ้นมาแล้ว พระราชวังใหญ่โตขนาดนี้ไม่มีสาวใช้สักคน ไม่มีใครเธอเปลี่ยนน้ำให้เธอจริงๆ!”

จู่ๆ ฝ่าบาทหญิงพูดอย่างเย็นชาว่า “ประเทศหลิงไม่มีสาวใช้!”

หลิงเหยาตกใจจนสะดุ้งโหยง ตั้งแต่รู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้จนถึงตอนนี้ ก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้

แต่ทำไมพอพูดถึงสาวใช้ ก็เหมือนจะกินคนอย่างไรอย่างนั้น น้ำเสียงที่พูดแฝงด้วยความอาฆาต

ฝ่าบาทหญิงรู้สึกเหมือนกันว่าน้ำเสียงตัวเองผิดปกติ นัยน์ตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง

ลู่ฝานเห็นท่าทีของเธอก็ขมวดคิ้วทันที

เหมือนฝ่าบาทหญิงคนนี้ไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เขาจินตนาการไว้!