เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1432

บางทีเธออาจไม่ธรรมดาเหมือนอย่างที่พวกเขาเห็นในตอนนี้!

ลู่ฝานละสายตาออกมา เขานั่งลงพักสายตาอยู่อีกด้าน

คนอื่นพากันหาที่พักผ่อนเช่นกัน เติมเต็มกำลังของตัวเอง

…...

นอกพระราชวังเต็มไปด้วยทหารองครักษ์

ประกาศกฎอัยการศึกทั้งเมืองท้องฟ้าคง ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปประชาชนห้ามออกจากบ้านตามใจชอบ ให้อยู่รอตรวจตราที่บ้านทุกคน

ห้ามปล่อยผ่านแม้แต่หลังคาเรือนเดียว ทหารองครักษ์ของเมืองและองครักษ์เกราะเถาวัลย์ เดินผ่านไปมาเป็นกลุ่มใหญ่ ค้นหาทุกสิ่งทุกอย่าง

ใช้ค่ายกลปิดตายบนท้องฟ้า สายน้ำไม่เคลื่อนไหว ต้นไม้ไม่ไหวติง ทั้งเมืองท้องฟ้าคงอยู่ท่ามกลางความหวาดหวั่น

รูปร่างของพวกลู่ฝาน ปรากฏในรูปแบบต่าง ๆ ทั่วเมืองท้องฟ้าคง

ปรากฏอยู่ในน้ำ บนต้นไม้ หรือแม้กระทั่งบนฟ้าและผืนดิน เต็มไปด้วยภาพเหมือนของพวกลู่ฝาน

ข้างๆ ยังมีเงินรางวัลของการจับกุมตัวพวกลู่ฝานและฆ่าพวกลู่ฝาน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

ภาพของฝ่าบาทหญิงก็อยู่ในนั้นด้วย เน้นเด่นด้วยแสงสว่าง ให้ทุกคนเห็นว่าช่วยชีวิตคนคนนี้จะได้เป็นข้าราชการมั่งคั่งร่ำรวย

เวลาเพียงแค่คืนเดียว ภาพของพวกลู่ฝานรู้กันไปทั่วเมืองท้องฟ้าคง

ประตูทุกบ้านปิดสนิท เมื่อมองออกไปในเมืองท้องฟ้าคง ไม่มีดอกไม้แปลกเบ่งบานอีกแล้ว

และไม่ไกลจากตีนเขาเทพ ประตูต้นไม้เหล็กศักดิ์สิทธิ์ต้นหนึ่งเปิดออก เหมือนรอให้ใครเข้ามาค้นอย่างไรอย่างนั้น

บนต้นไม้เหล็กสลักคำว่าหลิน

แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เดินฟึดฟัดกลับไป

ขณะนั้นเองบนยอดต้นไม้เหล็ก มหาเสนาบดีหลินที่แกล้งสลบมองไปทางพระราชวัง

รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นบนใบหน้า เหมือนเขาไม่รีบ ไม่กังวลสักนิด

ถือตราประทับอันหนึ่งในมือ มหาเสนาบดีหลินหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “หลินเฟยอวี่นะหลินเฟยอวี่ ครั้งนี้นายวางแผนพลาดแล้ว แผนทั้งหมดของนายอยู่ในการคาดการณ์ของฝ่าบาท ครั้งนี้นายจบเห่แน่”

เมื่อพูดจบ มหาเสนาบดีหลินโยนตราประทับในมือออกไปเบาๆ จู่ๆ ตราประทับกลายเป็นแสงหายลับขอบฟ้าไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง ในพระราชวัง

ฝ่าบาทหญิงที่โดนผนึกเอาไว้ เห็นแสงแวบอยู่บนพื้น

ความขี้ขลาดนัยน์ตาหายไปทันที ถูกแทนที่ด้วยประกายความดุดันและความอาฆาตเต็มไปหมด