เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1437

ในเขาเทพ นอกพระราชวัง

ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีเหาะลงมาบนพื้น ทั้งสองคนรีบหลบด้านหลังต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง

เมื่อเงยหน้ามองฟ้า นักบู๊ประเทศหลิงนับไม่ถ้วนบินโฉบไปยังพระราชวังอย่างรวดเร็ว

ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีรีบหลบไปด้านในอีก มองนักบู๊ที่กรูกันมาอย่างบ้าคลั่ง ธิดาเทพยิ้มแล้วพูดว่า “ครั้งนี้ลู่ฝานต้องตายไม่มีที่ฝังศพแน่ๆ โดนพิษแล้วยังโดนล้อมอีก เขาคงโดนราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์หั่นเป็นหมื่นชิ้น”

ผู้อาวุโสสวีพยักหน้าพูดว่า “น่าจะเป็นเช่นนั้น ไม่มีวิชาหายตัวของลู่ฝาน จะอาศัยหลิงเหยากับสิบสามที่อยู่ข้างกายเขา มีแค่คำว่าตายเท่านั้น คุณหนูเรารอข่าวจากในวังที่นี่เถอะ คิดว่าอีกไม่นานคงมีแสงจากการต่อสู้สว่างขึ้น”

ธิดาเทพยิ้ม พลางยื่นหม้อสือฟางในมือให้ผู้อาวุโสสวี “ผู้อาวุโสสวีดูหม้อใบนี้ให้ฉันหน่อยสิ มันมีตรงไหนที่ผิดปกติ”

ผู้อาวุโสสวีคำนับเบาๆ แล้วพูดว่า “เป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

ผู้อาวุโสสวีรับหม้อสือฟางมา หลังจากดูอย่างละเอียดหนึ่งรอบ เขาเอ่ยชมออกมาว่า “เป็นหม้อดีตามคาด แม้ฉันไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องเครื่องรางของผู้ฝึกชี่สักเท่าไร แต่ดูออกว่าผู้ฝึกชี่ทั่วไปไม่มีทางใช้หม้อใบนี้ได้ อย่างน้อยต้องระดับเซียนบำเพ็ญชี่”

ธิดาเทพยิ้มแล้วพูดว่า “ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว แต่นี่น่าจะเป็นแค่ภายนอก ยังมีอย่างอื่นอีกไหม ลองดูดีๆ อีกรอบสิ ดูออกไหมว่าหม้อใบนี้ต่างอะไรกับหม้อของผู้ฝึกชี่ทั่วไป ทำไมนักบู๊ถึงใช้ได้”

ผู้อาวุโสสวีใส่พลังปราณของตัวเองเข้าไปในหม้อ แต่วินาทีต่อมาหม้อสือฟางดันพลังปราณของเขากลับมา

ผู้อาวุโสสวีขมวดคิ้วเบาๆ “ตอนนี้ยังดูไม่ออกว่ามีอะไรพิเศษ เอ๊ะ ยังเหลือสมุนไพรอยู่ด้านในด้วย”

จู่ๆ ผู้อาวุโสสวีเห็นสมุนไพรต้นเล็กๆ ในหม้อสือฟาง ไม่ได้ถูกกลั่นเป็นน้ำยา มันวางแน่นิ่งอยู่ในหม้อ

ธิดาเทพหันมามอง พูดด้วยน้ำเสียงดูหมิ่นว่า “นี่คือฝีมือการกลั่นยาของเขางั้นเหรอ ยังบอกว่าตัวเองเคยอยู่ในเจดีย์ยา น่าขำจริงๆ!”

ทว่าผู้อาวุโสสวียิ่งดูยิ่งรู้สึกผิดปกติ จู่ๆ เขาพบว่าแสงห้าธาตุในหม้อสือฟางยังเคลื่อนไหวเอง

ไม่ได้หยุดกลั่นเพราะไม่มีพลังชี่ส่งเข้าไป