เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1436

ธิดาเทพหัวเราะเย็นชา “ใช่ แต่ตอนนี้นายแพ้แล้ว ด้านพละกำลังนายอาจเหนือกว่าฉันนิดหน่อย แต่ด้านสติปัญญา นายยังห่างกับฉันเยอะ โอเค ฉันไม่อยากพูดกับนายมาก ลู่ฝาน นายกับฉันเจอกันอีกครั้งถือว่าเป็นโชคชะตา ฉันไม่ดูนายตายโดยไม่ทำอะไรหรอก ดังนั้นฉันกะว่าจะไม่ดูแล้ว ลาก่อน!”

พูดจบ ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีเดินออกไปข้างนอก

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ข้างนอกกำลังตามจับเธอ เธอออกไปได้เหรอ”

ธิดาเทพหันมายิ้มแล้วพูดว่า “คนที่ไปไม่ได้คือนายต่างหาก ลู่ฝานนายลองดิ้นรนดูอีกได้นะ อีกเดี๋ยวนักบู๊ทั้งประเทศหลิงก็จะมาฆ่านายแล้ว ฉันอยากรู้ว่าหลบในพระราชวังไม่ได้แล้ว นายจะไปหลบที่ไหนได้อีก”

พูดจบ ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีพุ่งออกจากตำหนัก

ในเวลาเดียวกันเสียงธิดาเทพดังขึ้นบนท้องฟ้า

“ฝ่าบาทอยู่ที่นี่!”

ทันใดนั้น เสียงของธิดาเทพดังก้องทั่วขอบฟ้า ลอยตามลมออกไปไกล

ลู่ฝานและหลิงเหยาได้ยินเสียงตะโกน พากันหน้าเปลี่ยนสีทันที

ด้านนอก ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีมองหน้ากัน ทั้งสองกลายเป็นลำแสงลอยออกไป

ในตำหนัก ลู่ฝานลุกขึ้นยืนทันที เขาส่งเสียงหึเบาๆ แล้วพูดว่า “สองคนนี้จะจัดการเราให้ตายคาที่จริงๆ ฉันน่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเธอไม่มีคุณสมบัติไปประเทศตันเซิ่ง”

หลิงเหยาเห็นลู่ฝานมีชีวิตชีวาขนาดนี้ จึงพูดอย่างแปลกใจว่า “ลู่ฝาน นายไม่ได้โดนพิษเหรอ”

ลู่ฝานปัดฝุ่นบนตัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “โดนพิษเหรอ จะให้ฉันโดนพิษไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น สมุนไพรสองสามอย่างที่เธอให้ฉัน ฉันแอบเหลือไว้หนึ่งต้นไม่ได้กลั่น ดังนั้นควันพิษที่ออกมาจากสมุนไพรพวกนั้นไม่มีพิษเลย จะเทียบความรู้เรื่องยากับฉัน พวกเขายังห่างชั้นอีกเยอะ”

หลิงเหยาสีหน้ายินดี เจ้าดำกระโดดขึ้นไปบนไหล่ลู่ฝาน กระโดดไปมาไม่หยุด

หลิงเหยาจับมือลู่ฝานแล้วพูดว่า “งั้นรีบไปกันเถอะ ถ้าช้ากว่านี้จะไม่ทันนะ”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ไปเหรอ ไปไหน”

หลิงเหยาพูดอย่างแปลกใจว่า “ออกจากพระราชวังไง พวกเขาเปิดโปงพวกเราแล้ว ยังไม่ไปอีกเหรอ”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก “คนที่เปิดเผยตัวตนคือพวกธิดาเทพต่างหาก เราไม่จำเป็นต้องไป!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานหันขวับไปมองฝ่าบาทหญิงด้วยสายตาดุดัน เขายิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทว่าใช่หรือเปล่า เปิดห้องมืดใต้บ่อสีเขียวได้หรือยัง”

ฝ่าบาทหญิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที จากนั้นพูดด้วยใบหน้าสวยจับใจว่า “นายพูดอะไร นายจะรังแกคนอื่นอีกแล้วใช่ไหม”

ลู่ฝานเดินเข้ามา กระบี่หนักไร้คมจ่ออยู่ที่คอฝ่าบาทหญิง “ฉันไม่มีความอดทนมาเสแสร้งกับฝ่าบาทต่อหรอกนะ ช่วงเวลาคับขัน ถึงฝ่าบาทอยากใช้ประโยชน์จากฉัน ก็แสดงความจริงใจออกมาสักหน่อย อย่างน้อยตอนนี้เราก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน”

ในที่สุดใบหน้าของฝ่าบาทหญิงเย็นชา

นัยน์ตาเต็มไปด้วยความฉลาดหลักแหลม ใบหน้าเฉยเมย ไม่เหมือนเด็กผู้หญิงอายุ 15-16 ปีสักนิด

“ลู่ฝาน ท่านลู่ ดูเหมือนนายรู้ทุกอย่างแล้วสินะ”

ฝ่าบาทหญิงพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

หลิงเหยาเอามือปิดปากตัวเอง

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว เปิดห้องมืดเถอะ!”

ฝ่าบาทหญิงมองไปด้านข้าง สายตาเธอหยุดลงที่เกสรดอกไม้ที่ผู้อาวุโสสวีเคยนอน

ลู่ฝานรีบเดินเข้าไปแล้วถามว่า “ทำยังไง”

ฝ่าบาทหญิงพูดอย่างราบเรียบว่า “ดึงขึ้น!”

ลู่ฝานยกมือขึ้นเหวี่ยง พลังปราณดึงเกสรดอกไม้ทั้งหมดขึ้นมา

วินาทีต่อมา บ่อน้ำสีเขียวเริ่มหมุนวนอย่างแรง ประตูบานหนึ่งปรากฏในสายตาทุกคน