เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1439

ลู่ฝานไม่เห็นแสงสีทองระยิบระยับด้านล่างบ่อน้ำสีเขียว และไม่รู้เลยว่ามีความลับยิ่งใหญ่อะไรซ่อนอยู่บนตัวหลิงเหยาคนรักของเขา

ตอนนี้ลู่ฝานก้าวออกจากตำหนัก เห็นเงาดำนับไม่ถ้วนเหาะมาจากไกลๆ ปีกด้านหลังพวกเขาแทบจะทำให้เกิดพายุโหมกระหน่ำแล้ว!

เสื้อผ้าสะบัดปลิว ใบหน้าลู่ฝานมีรอยยิ้ม

คนพวกนี้จะมาจับเขางั้นเหรอ ช่างเพ้อเจ้อจริงๆ

แค่พวกหลิงเหยาอยู่ในที่ปลอดภัย เขาไม่กลัวนักบู๊พวกนี้หรอก สู้ไม่ได้ก็หนีได้นิ

จากทักษะต่างๆ ของเขา แค่อีกฝ่ายไม่ส่งผู้แข็งแกร่งเหนือธรรมชาติมา ลู่ฝานคิดว่าตัวเองเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

ถ้าเขาไม่รีบออกจากประเทศหลิงไปยังประเทศตันเซิ่ง อันที่จริงลู่ฝานอยากเล่นกับนักบู๊ประเทศหลิงพวกนี้สักหน่อย

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ลู่ฝานไม่มีทางเลือกที่ดีแล้ว คิดไปคิดมา ต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้จบ วิธีที่ดีและเด็ดขาดที่สุดคือฆ่าราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

เรื่องนี้ฟังดูเหมือนยาก

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ มีผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่งอย่างซงเหวินอยู่ข้างกาย ลู่ฝานต้องการฆ่าเขาน่าจะเป็นเรื่องยากลำบากมาก

ทว่าตอนนี้ลู่ฝานสร้างโอกาสอันยอดเยี่ยมออกมา

สะบัดมือ ปราณเกราะปรากฏออกมา ตัวของลู่ฝานหายไปจากด้านบนของตำหนัก มองพวกนักบู๊เหาะเข้ามาเงียบๆ

เมื่อนักบู๊พวกนี้มาถึงหน้าตำหนัก พวกเขาไม่กล้าเข้ามาในตำหนักทันที

รออยู่นาน พวกราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เหาะมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นกลุ่มคนยืนอยู่หน้าประตู จึงตะโกนว่า “บุกเข้าไป ยืนรอตรงนี้ทำไมล่ะ”

พวกนักบู๊ขานรับเสียงสูง จากนั้นบุกเข้าไปในตำหนัก เริ่มค้นหาอย่างบ้าคลั่ง

ข้างราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์คือผู้แข็งแกร่งซงเหวิน เดินเคียงข้างกันเข้าไปในตำหนัก

ประลองด้านสมุนไพร ฝีมือของสองคนนี้ต่ำจนทนดูไม่ได้จริงๆ

เดิมทีลู่ฝานสงสัยแค่ว่าทั้งสองคนตั้งใจมาชิงหม้อสือฟาง จึงวางกับดักนี้เอาไว้ เพื่อป้องกันไว้เท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนกับดักนี้ใช้ได้ถูกจังหวะมาก

ธิดาเทพกับผู้อาวุโสสวีเอาหม้อไป แต่กลับทิ้งชีวิตเอาไว้

ตอนนี้ลู่ฝานรอสงครามระหว่างธิดาเทพ ผู้อาวุโสสวีกับนักบู๊ประเทศหลิงที่พุ่งไปหา จากนั้นเขาค่อยฉวยโอกาสในช่วงที่ชุลมุน

นั่นคือจังหวะที่เขาต้องการ!

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มองในตำหนักที่เป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างโมโห จากนั้นพูดเสียงดังว่า “ไอ้คนพวกนี้เหิมเกริมขนาดนี้ ชิงตัวหลินรั่วเสวี่ยไป คิดไม่ถึงว่ากล้ามาพักในตำหนักด้วย นี่มันอยู่ภายใต้สายตาเราชัดๆ!”