เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1468

ลู่ฝานรับแหวนมาดูครู่หนึ่ง จากนั้นพูดอย่างตกใจว่า “ของดี คิดไม่ถึงว่าแหวนวงนี้จะใช้วิชาผนึกไว้ แหวนอากาศธาตุที่ใหญ่มากเลย!”

ลู่ฝานใช้ปราณชี่ของตัวเองเปิดผนึกออก เทของในแหวนออกมาส่วนหนึ่ง

ทั้งสามคนเพ่งมอง ทันใดนั้นพวกเขาเห็นว่าทั้งหมดเป็นสมุนไพร สูตรยา หม้อสองใบและยาสิบกว่าขวด

ลู่ฝานพูดว่า “คนคนนี้ต้องเป็นผู้ฝึกชี่แน่นอน”

พูดพลางลู่ฝานกวาดตามองสูตรยา แล้วพูดอย่างทอดถอนใจว่า “เป็นปรมาจารย์บำเพ็ญชี่ที่โดดเด่นด้วย สูตรยาพวกนี้เป็นของดีทั้งนั้น!”

พูดพลาง ลู่ฝานเอายาแบ่งให้หลิงเหยากับสิบสาม

ส่วนเขาเก็บสมุนไพรกับสูตรยาเอาไว้ก็เพียงพอแล้ว

หลิงเหยาถามว่า “ลู่ฝาน เขาอาจเป็นคนประเทศตันเซิ่งหรือเปล่า”

ลู่ฝานมองสมุนไพรที่ไม่เคยเห็น แต่คุณภาพยอดเยี่ยมแล้วพยักหน้าพูดว่า “มีโอกาสเป็นไปได้สูง หาดูว่าบนตัวเขามีป้ายผ่านทางหรือเปล่า”

ลู่ฝานตาเป็นประกาย ถ้าคนนี้เป็นคนประเทศตันเซิ่ง บางทีบนตัวอาจมีป้ายผ่านประเทศตันเซิ่งก็ได้

แต่ความจริงโหดร้ายเสมอ พวกลู่ฝานหาของบนตัวเขาหมดแล้ว แม้แต่รองเท้าก็ฉีกดู ก็ยังไม่เห็นป้ายที่ทำให้พวกเขาผ่านชายแดนได้

ลู่ฝานสะบัดมือเอาเปลวไฟเผาศพ จากนั้นพูดว่า “ไม่ง่ายขนาดนั้นจริงๆ หลิงเหยา เราต้องระวังให้มาก เอาแหวนเขามาให้ฉัน อย่าวางไว้ข้างนอก”

หลิงเหยาพูดว่า “ทำไมเหรอ อย่าบอกนะว่าเราจะเจอคนอื่นอีก”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ฉันมีลางสังหรณ์ เราอาจเจอคนอื่นจริงๆ”

เดินทางต่อไปเรื่อยๆ ลู่ฝานยืนมองอยู่ตรงหัวเรือแบบไม่หลับไม่นอน กระบี่หนักไร้คมเสียบอยู่ข้างหลัง

หลังผ่านไปหนึ่งวัน จู่ๆ ตรงสุดสายตามีแสงสว่าง

เหมือนแสงอาทิตย์แรกยามเช้า แสงเป็นสีส้มเล็กน้อย

จู่ๆ พวกลู่ฝานดีใจเป็นอย่างมาก เดินทางเกือบสามเดือน ในที่สุดก็จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว