เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1470

เรือหลิงโดนระเบิดจนเป็นรูเต็มไปหมด แต่พูดตามตรงว่ามันทนทานมาก ภายใต้แรงระเบิดขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ถล่มลงมาจนหมด ไม่รู้จริงๆ ว่ามหาเสนาบดีหลินหาไม้อะไรมาทำ เหนือกว่าเหล็กกล้าหินเหล็กเสียอีก

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว มองลู่ฝานยังต้านทานอย่างแข็งแกร่ง อีกทั้งยังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เขาพูดเสียงดังว่า “เปลี่ยนค่ายกล ค่ายกลมังกรเพลิงแปรเปลี่ยนเป็นฝน!”

ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดแปรเปลี่ยนวิชาอีกครั้ง ตอนนี้เครื่องรางของพวกเขาลอยกลับไปอยู่ด้านหน้าพวกเขา

มังกรเพลิงโผล่ออกมาจากเครื่องรางของพวกเขา หลังจากนั้นเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง เพิ่มจากสองเป็นสาม เพิ่มจากสามเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

มังกรเพลิงพวกนี้พุ่งเข้ามาฆ่าพร้อมเสียงคำรามและเปลวเพลิง

เรียกได้ว่ามืดฟ้ามัวดิน เรียกได้ว่ามังกรเพลิงเหมือนห่าฝน

แค่เห็นมังกรเพลิงหลายร้อยตัวอ้าปากพุ่งเข้ามา ก็ทำให้นักบู๊ 99 เปอร์เซ็นต์อกสั่นขวัญแขวนได้แล้ว

แต่บังเอิญว่าลู่ฝานไม่ใช่นักบู๊ใน 99 เปอร์เซ็นต์นั้น

แผดเสียงออกมา ลู่ฝานเด้งตัวออกไป คิดไม่ถึงว่าเขาพุ่งไปหามังกรเพลิงมากมายเหล่านั้น

“กระบี่ฟ้าดิน!”

กระบี่หนักไร้คมกวาดออกไป

วินาทีต่อมามิติรอบตัวเริ่มบิดเบี้ยวอย่างแรง

หลิงเหยารีบสลัดพลังทั้งหมดของตัวเองทิ้ง ดึงสิบสามหมอบลงบนพื้น

ทันใดนั้นระลอกคลื่นรุนแรงกระเพื่อมออกจากร่างกายของลู่ฝาน มังกรเพลิงที่พุ่งมาตรงหน้าเขาถึงกับหยุดชะงัก

ลู่ฝานกัดฟันตัวเองจนเลือดออก เขาแผดเสียงออกมาว่า “ทำลาย!”

มังกรเพลิงพร้อมลำตัวขนาดใหญ่เปลี่ยนทิศทาง พุ่งเข้าไปในกลุ่มผู้ฝึกชี่

พวกผู้ฝึกชี่ไม่อยากเชื่อว่าวิชาของตัวเองจะสูญเสียการควบคุมแล้วย้อนกลับมาฆ่า พวกเขาไม่ทันตั้งตัว โดนมังกรเพลิงปกคลุมจนหมด!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทันใดนั้นปรมาจารย์บำเพ็ญชี่เกือบครึ่งตัวโงนเงน กระเด็นลอยไปทั่ว เลือดไหลออกจากตัวไม่หยุด เปลวเพลิงลุกโชน

ชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้า ใบหน้าเย็นชา คิดไม่ถึงว่าไม้บรรทัดหยกในมือจะต้านทานมังกรเพลิงเป็นสิบตัวได้

“ย๊าก!”

แสงสว่างวาบขึ้นบนไม้บรรทัดหยก มังกรเพลิงเป็นสิบตัวหายไปจนหมด

ขณะนั้นเอง สิบสามพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ตัวกลายเป็นลำแสงกระโจนเข้าไปที่อกของชายวัยกลางคน

“เก็บค่ายกล!”

ด้านล่างเรือหลิง แสงค่ายกลสีทองปรากฏขึ้น หลังจากนั้นกระจายเป็นประกายแสงสีทอง

ลู่ฝานใช้มือตบลงบนเรือหลิง แสงสว่างวาบ เรือหลิงหายไปอย่างไร้ร่องรอย!

“ไม่!”

ชายวัยกลางคนกระอักเลือดออกมา หลังจากนั้นก็สลบคาที่

ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดโมโหมาก พากันตะโกนว่า “รีบไปหา! พวกเขาหนีได้ไม่ไกลหรอก!”

อีกด้านหนึ่งในอุโมงค์ข้ามมิติ

เรือหลิงปรากฏออกมาพร้อมพวกลู่ฝาน

ลู่ฝานหอบหายใจแรง “อันตรายมาก ทุกคนนั่งให้ดี เรายังต้องหนีต่อ!”

ขณะนั้นเองมีเสียงตะโกนดังขึ้นไม่ไกล

“เดี๋ยว รอฉันด้วย ฮ่าๆ ฉันคิดแล้วว่าฉันไม่ตายหรอก!”