เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1477

เหาะลอยไปเรื่อยๆ พริบตาเดียวผ่านไปสามวันแล้ว

เวลาสามวันบอกว่านานก็ไม่นาน บอกว่าสั้นก็ไม่สั้น แม้ไม่พอให้ลู่ฝานสอบถามเรื่องในประเทศตันเซิ่งได้ชัดเจน แต่เพียงพอให้ลู่ฝานรู้เรื่องของพวกคนที่อยู่ด้านหน้านี่แล้ว

อย่างแรกเลย คนพวกนี้คือหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ของประเทศตันเซิ่ง ผู้ดูแลนอกตระกูลหั่ว แม้ไม่รู้ว่าห้าตระกูลใหญ่หมายถึงอะไร แต่จากคำพูดของผู้ฝึกชี่พวกนี้ตัดสินได้ว่าตระกูลหั่วมีอิทธิพลไม่ธรรมดาในประเทศตันเซิ่ง

รองลงมาหัวหน้าผู้ดูแลที่จับพวกเขามาคนนี้ ชื่อว่าหั่วเทียนหรุ่ย ผู้ฝึกชี่คนอื่นเรียกเธอว่าพี่ใหญ่

หั่วเทียนหรุ่ยเป็นคนเย็นชาแต่จิตใจดี วิทยายุทธอยู่ระดับปรมาจารย์บำเพ็ญชี่ขั้นสูงสุด

เธอเป็นคนมีหลักการมาก อีกทั้งยังเป็นคนรู้เหตุรู้ผล ฟังความคิดคนอื่น เหมือนทั้งตระกูลหั่วและทั้งประเทศตันเซิ่ง เธอเป็นผู้ฝึกชี่จำนวนน้อยที่ไม่เลือกปฏิบัติกับนักบู๊

ตอนลู่ฝานได้ยินเรื่องนี้จากปากคนอื่น เขาตกใจมาก เป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่าที่แท้ในประเทศตันเซิ่ง นักบู๊เป็นคนที่ถูกเลือกปฏิบัติ

ในเวลาเดียวกันลู่ฝานก็รู้สึกโชคดี นับว่าโชคชะตาของพวกเขาไม่เลว ได้เจอหั่วเทียนหรุ่ยพอดี จากที่ผู้ฝึกชี่คนอื่นพูด ถ้าเจอหัวหน้าผู้ดูแลคนอื่น คงเข้ามาฆ่าโดยไม่ฟังพวกเขาพูดแน่ๆ

เพราะสำหรับพวกเขา การฆ่านักบู๊ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร

“พี่ใหญ่ดูสิ เราใกล้ถึงประตูมังกรฟ้าแล้ว”

ผู้ฝึกชี่คนหนึ่งตะโกนเสียงดัง

ลู่ฝานกับหลิงเหยาที่แอบฝึกฝนอยู่เงยหน้ามองพร้อมกัน ภาพแปลกประหลาดปรากฏในสายตาทันที

นั่นเป็นเมืองที่อยู่ในอุโมงค์ข้ามมิติ คิดไม่ถึงว่าจะก่อตัวขึ้นจากพลังฟ้าดิน

พลังฟ้าดินสะดุดตา ก่อตัวเป็นรูปร่างกำแพงเมืองและคูเมือง

กำแพงเมือง หอคอย ค่ายกลอักษรยันต์ มีครบทุกอย่าง ยิ่งใหญ่ทรงพลัง งดงามตระการตา

มองจากไกลๆ นี่ใช่พลังฟ้าดินที่ไหนกันล่ะ นี่มันเมืองฟ้าดินที่ยิ่งใหญ่ชัดๆ

เปลี่ยนแปลงหลากหลายสีสัน นอกประตูเมืองมีมังกรฟ้าขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่

มังกรสูงมาก ดวงตาสองข้างเป็นประกายสว่างไสว เกล็ดเหมือนประตูเมือง

ด้านหลังมีปีกสองข้าง บรรยายได้เพียงคำว่าใหญ่โตมหึมา

ถึงอยู่ห่างขนาดนี้ ยังรู้สึกถึงความน่ากลัวที่แผ่ออกมาจากตัวมังกรฟ้า