เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1485

ปล่อยตัวไปก็เรื่องหนึ่ง ก่อนไปลู่ฝานยังเอาเรือสีม่วงทองของพวกเขามาจนหมด

นี่คือสิ่งที่กอบโกยได้จากการต่อสู้ครั้งนี้

แม้สีหน้าของลู่ฝานกับหลิงเหยาดูสุขุมมาก แต่อยู่ที่นี่นานไม่ได้

ทั้งสองรีบใช้วิชากายออกไปอย่างรวดเร็ว

หลิงเหยาดึงชายเสื้อลู่ฝานเบาๆ เมื่อลู่ฝานใช้พลังกาย จึงทำให้ความเร็วของเธอเร็วขึ้นอีก

หลังจากหลิงเหยากับลู่ฝานออกไปได้ไม่นาน จู่ๆ มีแสงนับไม่ถ้วนร่วงลงมาจากฟ้า ร่วงลงมาด้านหน้าต้นกินพลังอย่างแม่นยำ

ผู้อาวุโสสามคน ชายวัยกลางคนหนึ่งคน มองภาพด้านหน้าด้วยความตกตะลึง

พวกเขาทั้งสี่สวมชุดคลุมสีแดง เห็นลายเปลวไฟด้านบนชัดเจน เหมือนกำลังลุกโชนไปตามลม ราวกับเปลวไฟของจริงอย่างไรอย่างนั้น

“ใครเป็นคนทำ ใครมันกล้าดีขนาดนี้ กล้าฆ่าคนหน้าประตูเขาตระกูลหั่ว!”

“ค้นหาดู พวกเขาหนีไปได้ไม่ไกลแน่ๆ ต้องอยู่แถวนี้!”

“ประกาศกฎอัยการศึกที่ประตูเขา เปิดค่ายกล!”

ผู้อาวุโสทั้งสามพูดคนละประโยค จากนั้นกลายเป็นลำแสงหายไปที่ขอบฟ้า

ต้นไม้รอบๆ เริ่มส่องแสงสว่างจ้าออกมา ท้องฟ้าและพื้นดินเริ่มสะเทือน ปราณเกราะใสนับไม่ถ้วนลอยขึ้นรอบๆ ผนึกทุกอย่างเอาไว้ที่เดิม

ค่ายกลส่องแสงบางๆ อยู่ในป่าอย่างต่อเนื่อง

ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ประตูเขาตระกูลหั่วเต็มไปด้วยแรงสังหาร เดินพลาดเพียงก้าวเดียว ร่างอาจแหลกเป็นจุณได้

แต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหน้าต้นกินพลัง กลับไม่ได้รีบเดินออกไป

เขามองสถานการณ์รอบๆ อย่างละเอียด ยื่นมือไปสัมผัสรอยกระบี่และหลุมเพลิงบนพื้น แล้วพูดอย่างตกใจเล็กน้อยว่า “นักบู๊!”

ชายวัยกลางคนตกใจกับสิ่งที่ตัวเองเห็น รีบมองรอบๆ อย่างละเอียดอีกครั้ง

ยิ่งมองชายวัยกลางคนยิ่งตกใจ สุดท้ายเหมือนเขาเจออะไรบางอย่าง ตะโกนใส่ต้นไม้ด้านข้างว่า “ออกมา!”