เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1486

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “น่าจะมีคนตามอยู่ แต่พวกเขายังไม่ได้ตามเข้ามาใกล้ ไม่งั้นค่ายกลพวกนี้คงทำการโจมตีแล้ว หลิงเหยา หลังจากนี้เธอต้องทำตามที่ฉันพูด ตอนนี้เราหลังชนฝาแล้ว พลาดแค่ก้าวเดียวก็ไม่ได้”

หลิงเหยาพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นพูดเสียงเบาว่า “รู้งี้หนีตั้งแต่ตอนอยู่ในเมืองจะดีซะกว่า มาที่นี่ยังมีค่ายกลบ้าบอขัดขวางอีก”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ถือว่ามีทั้งดีทั้งร้ายแล้วกัน ถ้าหนีตอนอยู่ในเมือง บางทีเราอาจจับตัวคุณชายสามของตระกูลหั่วไม่ได้ก็ได้ อีกทั้งเธออยากฆ่าหั่วเทียนหรุ่ยหรือเปล่า”

หลิงเหยาขมวดคิ้วพูดว่า “หั่วเทียนหรุ่ยเหรอ เธอเป็นคนที่ไม่เลวเลยนะ อืม ฉันลงมือกับเธอไม่ได้หรอก สถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่เลว ลู่ฝาน ดูเหมือนต้องฝากทุกอย่างกับนายแล้วล่ะ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า เมื่อสะบัดมือ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏในมือ

ลู่ฝานตะโกนว่า “ไอ้เก้า ทำงานได้แล้ว รีบทำลายค่ายกลเร็วๆ”

ผ่านไปนานกว่าเสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรจะดังขึ้น “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายทำให้ฉันลำบากใจจริงๆ ค่ายกลใหญ่ขนาดนี้ จะให้ฉันทำลายต้องใช้เวลาเป็นปี อีกทั้งต้องหลังจากฉันฟื้นฟูพลังได้ 30-40 เปอร์เซ็นต์ด้วย เรื่องนี้ฉันทำไม่ได้หรอก!”

ลู่ฝานพูดว่า “พอช่วงเวลาสำคัญแล้วไม่ได้เรื่องจริงๆ แกอยู่กับฉันมาตั้งนาน คิดไม่ถึงว่ายังฟื้นฟูไม่ถึง 30-40 เปอร์เซ็นต์ พลังที่แกแอบสะสมไว้ไปไหนหมดล่ะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดตะกุกตะกัก “พอสะสมได้ เจ้านายก็ใช้เลย แต่เจ้านายวางใจได้เลย แม้ฉันทำลายค่ายกลไม่ได้ แต่พาเจ้านายออกไปไม่ใช่ปัญหา นี่แค่ค่ายกลที่เชื่อมโยงกันเท่านั้น สำหรับฉันการทำลายมันขอแค่เวลาเท่านั้น”

ลู่ฝานพูดอย่างพอใจว่า “นี่ยังพอได้หน่อย แกต้องการเวลาเท่าไร”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรครุ่นคิดแล้วพูดว่า “สามวัน สามวันพอแล้ว!”

ลู่ฝานเกือบพ่นน้ำลายใส่มือตัวเอง

“สามวันเหรอ สามวันเจ้านายแกคงกลายเป็นเถ้าไปแล้ว ให้เวลาแกทำให้เสร็จแค่วันเดียวเท่านั้น”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “จะว่าแบบนั้นก็ได้ แม้ฉันเองไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ฝึกชี่ถึงสอนศิษย์ที่เป็นนักบู๊ได้ เว้นเสียแต่ศิษย์ของเขาไม่ได้เชี่ยวชาญแค่พลังปราณ แต่ยังเชี่ยวชาญพลังชี่ด้วย”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เธอเดาได้แม่นมาก แต่ฉันคงบอกเธอได้แค่คนเดียว เรื่องนี้แม้แต่ปู่กับพ่อฉันยังไม่บอกเลย”

หลิงเหยาพิงแขนลู่ฝาน ไม่พูดอะไรสักคำ

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจแล้วลูบผมเธอ

ตอนนี้การเงียบสื่อความในใจได้มากกว่าการพูดออกมา ตอนนี้ไร้คำสัญญาดีกว่าคำพูดเป็นร้อยพัน

ทุกอย่างชัดเจนโดยไม่ต้องพูด