เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1505

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันที่ลู่ฝานนัดซื้อขายกับเจ้าของร้าน

ลู่ฝานกับหลิงเหยาตื่นจากการฝึกฝนตั้งแต่เช้า ทั้งสองจัดแจงเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปข้างนอก

ลู่ฝานมองหลิงเหยาแล้วพูดว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราต้องหาวิธีเข้าไปในตระกูลหั่ว หลังจากนั้นต้องทำให้มีคุณสมบัติประลองกับตระกูลอื่น”

หลิงเหยาพูดว่า “ลู่ฝาน นายเข้าไปในตระกูลหั่วไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่นายเคยคิดหรือเปล่า ถ้าเราโดนคนจับได้ เราจบสิ้นเลยนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันกังวลที่สุด แต่วางแผนตามสถานการณ์ตรงหน้า ทำได้แค่ดูไปทีละขั้น หลิงเหยา ตั้งแต่วันนี้เธอใส่ผ้าปิดหน้าไว้เถอะ ส่วนฉันจะใช้วิชาปรับแต่งเล็กน้อย ฉันรู้เคล็ดวิชาบู๊ที่ชื่อว่าสรรพสิ่งไร้รูปร่าง สามารถเปลี่ยนแปลงบุคลิกหน้าตาได้เล็กน้อย น่าจะไม่มีปัญหาอะไร มาคิดดูแล้วคนที่เคยเห็นหน้าเราจริงๆ มีแค่พวกหั่วเทียนหรุ่ยเท่านั้น แต่พวกนั้นเป็นผู้ดูแลอยู่นอกอุโมงค์ข้ามมิติไม่ใช่เหรอ หมายความว่าแค่พวกเขาไม่กลับมา ก็ไม่มีใครจำเราได้”

หลิงเหยาส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ นายนับขาดไปสองคน ลืมไปแล้วเหรอว่านายไม่ได้ฆ่านักบู๊สองคนนั้น”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “แย่แล้ว”

หลิงเหยาพูดว่า “เสียใจที่ไม่ได้ฆ่าพวกเขาเหรอ”

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันไม่เคยเสียใจกับเรื่องที่ลงมือทำไปแล้ว”

ลู่ฝานพูดพลางใช้เคล็ดวิชาบู๊สรรพสิ่งไร้รูปร่าง ปรับแต่งหน้าตาให้ตัวเองเล็กน้อย

ทันใดนั้นเขาเหมือนกลายเป็นคนละคน

เมื่อวิทยายุทธของเขาพัฒนาขึ้น ความเข้าใจที่ลู่ฝานมีต่อสรรพสิ่งไร้รูปร่างก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้น

ตอนนี้เขาสามารถเปลี่ยนแปลงหน้าตาตามความคิดตัวเองได้แล้ว

แม้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมาก แต่เมื่อคนอื่นเห็นก็คิดว่าเป็นคนละคนแล้ว

หลิงเหยาอึ้งกับวิชาอัศจรรย์ของลู่ฝาน เธอยื่นมือมาลูบจมูกลู่ฝานแล้วพูดว่า “วิชานี้ไม่เลวเลย มีเวลาสอนฉันบ้างสิ!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา”