เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1504

หลิงเหยามองหั่วเยี่ยนแล้วพูดว่า “นายบอกฉันมาว่าห้าตระกูลใหญ่คืออะไร แล้วก็สวรรค์เก้าชั้นอะไรนั่นด้วย”

หั่วเยี่ยนพูดตัวสั่นงันงกว่า “ห้าตระกูลใหญ่คือตระกูลจิน(ทอง) มู่(ไม้) สุ่ย(น้ำ) ฮั่ว(ไฟ) ถู่(ดิน) ในประเทศตันเซิ่ง แบ่งกันดูแลสวรรค์ทั้งห้าชั้น ในบรรดานั้นสวรรค์ชั้นหนึ่งกว้างที่สุด แต่กลับขาดความอุดมสมบูรณ์ ตระกูลหั่วของเราเป็นคนรับผิดชอบดูแล จากนั้นคือสวรรค์ชั้นสองของตระกูลจิน สวรรค์ชั้นสามของตระกูลมู่ สวรรค์ชั้นสี่ของตระกูลถู่ สวรรค์ชั้นห้าของตระกูลสุ่ย สวรรค์ชั้นหกคือเมืองหลวงประเทศตันเซิ่ง สวรรค์ชั้นเจ็ดคือโกดังยาส่วนตัวของประมุขประเทศตันเซิ่ง สวรรค์ชั้นแปดคือที่เก็บของศักดิ์สิทธิ์สามอย่าง ว่ากันว่าสวรรค์ชั้นเก้าคือจุดที่ไปหุ้นตุ้น แต่ยังไม่เคยได้ยินว่ามีคนเคยเข้าไป!”

หลิงเหยาพยักหน้าเข้าใจ ที่แท้สภาพทั่วไปของประเทศตันเซิ่งเป็นแบบนี้นี่เอง

ลู่ฝานฟังอยู่ข้างๆ หมายความว่าถ้าเขาอยากเข้าใกล้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ ต้องผ่านสวรรค์ชั้นสอง สวรรค์ชั้นสาม……

คิดถึงตรงนี้ลู่ฝานก็รู้สึกปวดหัวแล้ว

ถ้าทำทีละขั้น เขาต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะเข้าใกล้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงน้ำยางเลย

ลู่ฝานถามว่า “จากสวรรค์ชั้นหนึ่งเข้าไปที่ชั้นสองยังไงเหรอ”

หั่วเยี่ยนพูดว่า “สวรรค์ชั้นหนึ่งมีจุดวาร์ปทั่วทุกที่ สามารถเข้าไปที่สวรรค์ชั้นสองได้ แค่มีป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่ง หรือไม่ก็ป้ายคำสั่งห้าธาตุที่ห้าตระกูลร่วมลงนาม สามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ แต่อย่างมากเข้าได้ถึงแค่สวรรค์ชั้นหกเท่านั้น อยากเข้าไปในสวรรค์ชั้นเจ็ดและแปด จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากฝ่าบาท”

ลู่ฝานรีบถามว่า “แล้วนายมีป้ายคำสั่งอะไรสักอย่างในสองอย่างนี้ไหม”

หั่วเยี่ยนส่ายหน้า “ไม่มี ฉันไม่มีคุณสมบัติได้รับป้ายแบบนี้”

ลู่ฝานแอบกัดฟัน “แล้วในตระกูลนาย ใครมีป้ายแบบนี้บ้าง”

หั่วเยี่ยนพูดเสียงสั่น “ไม่กล้าโกหกแม้แต่คำเดียว”

ลู่ฝานพูดว่า “ดีมาก ถ้านายโกหก ฉันต้องสืบอย่างแน่นอน ถ้าฉันเป็นอะไรไป นายวางใจเถอะ ฉันจะทำลายทุกอย่างของนายก่อน ให้นายรู้สึกถึงความเจ็บปวดไร้ที่สิ้นสุด แต่ไม่สามารถตายได้ทันที จากนั้นลิ้มรสความทรมานนับไม่ถ้วนบนโลกนี้ สุดท้ายกลายเป็นกองเลือด เชื่อเถอะว่าฉันทำได้”

หั่วเยี่ยนน้ำตาไหลไม่หยุด ลู่ฝานเหวี่ยงมือตบเขาจนสลบ แล้วยัดเข้าไปในเข็มขัดอีกครั้ง

หลิงเหยาเดินเข้ามาพูดว่า “ลู่ฝาน ดูเหมือนเราต้องเข้าไปในตระกูลหั่วแล้วล่ะ”

ลู่ฝานพยักหน้าอย่างจริงจัง