เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1507

ลู่ฝานหันมามองเจ้าของร้านด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นค่อยๆ เอาผลไม้ประเทศหลิงออกมาจากเข็มขัด

ยังเป็นผลไม้ที่ย่างจนสุก ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว

“อะนี่เจ้าของร้าน เรายื่นหมูยื่นแมว เราสองไม่มีอะไรติดค้างกัน นี่เป็นผลไม้ผลสุดท้ายของฉันแล้วเหมือนกัน นายเก็บเอาไว้ดีๆ ล่ะ!”

ลู่ฝานไม่ได้พูดไปเรื่อย ผลไม้ของประเทศหลิงยังมีอยู่ไม่น้อย แต่ผลไม้ที่ย่างสุกแล้วมีแค่ผลเดียวจริงๆ

เพราะมาถึงประเทศตันเซิ่งแล้ว เหมือนอาหารที่นี่ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่จินตนาการไว้ จึงไม่ต้องเปลืองผลไม้พวกนั้นอีก

เดิมทีเขาไม่รู้ว่าผลไม้พวกนี้มีมูลค่ามาก ตอนนี้เขารู้แล้ว ถ้าเขากินสิ้นเปลืองอีกก็เท่ากับเขาโง่น่ะสิ

ได้ยินคำพูดของลู่ฝาน เจ้าของร้านรีบยัดเข้าไปในอกอย่างระมัดระวัง แม้แต่ลู่ฝานก็มองไม่ชัดว่าเขาโยนเข้าไปในเข็มขัด ในแหวนหรือในแขนเสื้อ

“คุณชายเป็นคนรักษาคำพูดจริงๆ งั้นฉันไม่รบกวนแล้ว ถ้าครั้งหน้าคุณชายได้ผลไม้แบบนี้อีก ฉันรับซื้อทั้งหมด”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คงยาก เกรงว่าจะไม่ได้อีกแล้ว” ระหว่างพูด ลู่ฝานช้อนตามองพวกจินเซ่าเหยียน

เขาจงใจเอาผลไม้ออกมาต่อหน้าทุกคน กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง เพราะต้องการให้พวกจินเซ่าเหยียนเห็น เขาไม่เชื่อหรอกว่าคนพวกนี้จะไม่หวั่นไหว

เป็นไปตามคาด อย่างที่ลู่ฝานคาดการณ์ไว้ ตอนนี้ผู้ฝึกชี่สี่คนของตระกูลจินมองจนตาค้าง

แม้ตระกูลจินของพวกเขาอยู่บนสวรรค์ชั้นสองซึ่งอุดมสมบูรณ์กว่าสวรรค์ชั้นหนึ่ง แต่ก็ไม่เคยเห็นสมุนไพรของประเทศหลิง

จินเซ่าเหยียนเดินเข้ามาคว้าตัวเจ้าของร้านที่กำลังจะเดินไป จากนั้นพูดเสียงดุว่า “เดี๋ยว เอาสมุนไพรมาให้ฉัน!”

สามคนข้างๆ รีบเข้ามาล้อมพวกลู่ฝานไว้

เจ้าของร้านคำนับแล้วพูดว่า “คุณชายจินเซ่าเหยียน นี่คือของที่ตระกูลหั่วต้องการ ฉันไม่ได้เก็บสมุนไพรเอาไว้เอง ไม่สามารถให้คุณชายได้จริงๆ โปรดอภัยให้ด้วย”

จินเซ่าเหยียนไม่สนใจคำพูดของเจ้าของร้าน เขาพูดเสียงดังว่า “สมุนไพรสองต้นเมื่อกี้ ฉันไม่ต้องการแล้ว แต่ผลไม้ประหลาดผลนี้ต้องเป็นของฉัน ลูกหลานภายนอกตระกูลหั่วกระจอกๆ แบบนาย แม้แต่ผู้ดูแลยังไม่ได้เป็นเลย กล้าขัดขืนคำสั่งฉันงั้นเหรอ ถึงฉันฆ่านาย ตระกูลหั่วก็ทำอะไรฉันไม่ได้ คิดให้ดีนะเจ้าของร้าน ฉันจะเอาของมาแลกกับนาย เอางี้……”

จินเซ่าเหยียนชะงักไปแล้วพูดว่า “ฉันให้หินวิญญาณระดับสูงพันก้อน เพื่อซื้อสมุนไพรของนาย ราคานี้คงไม่น้อยแล้วใช่ไหม!”

พูดพลาง ประกายนัยน์ตาจินเซ่าเหยียนดุดันขึ้นเรื่อยๆ

ทว่าตอนนี้เหมือนเจ้าของร้านมีความกล้าขึ้นมากะทันหัน เขาดันมือจินเซ่าเหยียนออกแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ขอโทษด้วยจริงๆ สวรรค์ชั้นหนึ่งคือถิ่นของตระกูลหั่ว!”

พลังชี่พุ่งขึ้นบนตัวเจ้าของร้าน คิดไม่ถึงว่าเขาอยู่ในระดับนักเรกิขั้นสูงสุด

จินเซ่าเหยียนโมโหการกระทำของเจ้าของร้าน แรงสังหารแวบขึ้นนัยน์ตา จินเซ่าเหยียนพูดเสียงเย็นชาว่า “นายกล้าปฏิเสธฉันเหรอ!”

เมื่อพูดเช่นนี้ จู่ๆ จินเซ่าเหยียนปล่อยพลังชี่แข็งแกร่งออกมาบนตัว

สายลมแรงพัดจนใบหน้าเจ้าของร้านบิดเบี้ยว เหมือนเขาเห็นความตายใกล้เข้ามาแล้ว

ผู้ฝึกชี่ตระกูลจินคนอื่นที่อยู่รอบๆ มองภาพนี้ด้วยรอยยิ้ม

ในความคิดของพวกเขา จินเซ่าเหยียนฆ่าลูกหลานภายนอกของตระกูลหั่ว ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย

ในช่วงเวลาคับขัน มุกเม็ดหนึ่งขวางอยู่ตรงหน้าจินเซ่าเหยียน

เป็นมุกสีดำขลับมีแสงล้ำลึก เมื่อมันปรากฏออกมา ก็ดูดพลังฟ้าดินที่ปั่นป่วนรอบๆ ไปทันที

แม้แต่พลังน่ากลัวที่ตราประทับสี่เหลี่ยมปล่อยออกมาก็โดนดูดไปด้วย ในเวลาเดียวกันพลังดูดแข็งแกร่งเกือบดูดตราประทับสี่เหลี่ยมของจินเซ่าเหยียนมาด้วย

จินเซ่าเหยียนตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี จับเครื่องรางตัวเองเอาไว้แน่น แล้วถอยไปด้านหลังไม่หยุด

ผู้ฝึกชี่ตระกูลจินสามคนข้างๆ ต่างมองลู่ฝานด้วยสายตาตระหนก พวกเขาเห็นชัดเจนว่ามุกเม็ดนี้เด้งออกจากมือลู่ฝานอย่างไร และปล่อยแสงสีดำขลับออกมาอย่างไร

“ถอยไปด้านหลัง!”

ลู่ฝานตบเจ้าของร้านแล้วพูดเสียงเบา