เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1517

หั่วไฉรีบวิ่งออกมาจากกลุ่มคน กลัวจนเหงื่อแตกทั้งหัว “ท่านแปด เกิดอะไรขึ้น เด็กคนนี้ไม่รักษากฎเหรอ ท่านแปดวางใจได้เลย ฉันจะไล่เขาออกไปเดี๋ยวนี้ เขาเพิ่งมาเอง! หั่วตันซูพาเขามา ไม่เกี่ยวกับฉันนะ!”

หั่วซงตบหัวเขาแล้วตวาดว่า “ไล่เหรอ ใครกล้าไล่เขา ฉันจะเอาชีวิตคนนั้น”

หลังจากนั้นหั่วซงหันมามองลู่ฝาน “นายเพิ่งมาวันนี้จริงด้วย! เมื่อก่อนนายเคยฝึกวิชาอาทิตย์ลุกโชนไหม”

ลู่ฝานยิ้มแหยแล้วพูดว่า “เพิ่งมาวันนี้เอง เมื่อก่อนฉันไม่เคยฝึกวิชาอาทิตย์ลุกโชนจริงๆ แต่ฉันพอรู้วิชาเกี่ยวกับไฟอยู่บ้าง”

หั่วเจ๋อลูบเคราแพะของตัวเองแล้วพูดว่า “ฝึกอาทิตย์ลุกโชนสำเร็จในวันเดียว พรสวรรค์เช่นนี้พูดได้เพียงว่าไร้เทียมทาน”

เมื่อลูกหลานตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ ได้ยินคำพูดเขา ทุกคนพากันอึ้ง มองลู่ฝานอย่างตกตะลึง

หั่วเจ๋อพูดเสียงดังว่า “เด็กลู่ฝาน หั่วตันซูให้นายไปเป็นองครักษ์ส่วนตัวใช่ไหม ฉันจะบอกว่าไม่ต้องไปแล้ว ฉันหางานดีๆ ให้นายเอง”

หั่วซงตบขาแล้วพูดว่า “ใช่ คนแบบนายไปเป็นผู้ดูแลให้เขา เสียของเปล่าๆ เดี๋ยวฉันไปพูดกับเขาให้เอง หั่วเจ๋อ นายพาเด็กคนนี้ไปก่อน!”

หั่วเจ๋อสะบัดมือ เรือสีแดงเพลิงปรากฏตรงหน้า เขาพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน ขึ้นมา!”

หลิงเหยาดึงเสื้อลู่ฝานแล้วพูดว่า “จะไปไหนเหรอ พวกเขาจะหางานอะไรให้นาย”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่รู้ แต่ฉันมีลางสังหรณ์ว่าน่าจะเป็นงานที่ฉันชอบมากแน่นอน”

พูดพลาง ลู่ฝานจับมือหลิงเหยาขึ้นมาบนเรือ

ทันใดนั้นแสงสีแดงเพลิงกะพริบ มุ่งหน้าไปยังเขาเทียนนู่

หมู่บ้านตระกูลหั่ว บนไหล่เขาต้นไม้เขียวชอุ่ม บ้านไม้เนื้อแข็งเรียงรายติดกัน

ห้องพวกนี้เป็นของหั่วตันซูทั้งหมด มีทั้งหมดแปดห้อง แยกไว้เลี้ยงดูภรรยาทั้งแปดคนของเขา

หั่วตันซูที่เพิ่งกลับมา เตรียมมีอะไรกับภรรยาคนที่เจ็ดของเขาสักรอบ ยังไม่ทันเดินเข้าประตู ก็เห็นแสงสว่างจากไกลๆ

“เกิดอะไรขึ้นอีก”

หั่วตันซูขมวดคิ้ว ลังเลครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ยังไงตาเฒ่าในตระกูลก็เยอะแยะไปหมด ฉันไปหรือไม่ไปก็ได้”

หั่วตันซูยักไหล่แล้วเดินเข้าไปในห้อง จากนั้นปิดประตูลง