เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1527

เสียงราบเรียบแต่ได้ยินชัดเจน ดึงดูดสายตาทุกคนทันที

ทุกคนหันไปมองตามเสียง เห็นผู้ชายสวมชุดคลุมสีทองถือไม้กวาด มองมาในสนามด้วยรอยยิ้ม

คนจำนวนไม่น้อยมองเขาอย่างแปลกใจ “นี่ใคร”

“ลู่ฝานอย่าพูดไร้สาระ!”

จู่ๆ เสียงไป๋หยินดังขึ้นในกลุ่มคน

ลู่ฝานเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่งแล้วเดินเข้ามา

ไม่ไกล ผู้อาวุโสห้าพาหั่วตันซูเหาะเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ผู้อาวุโสห้าหยุดลงตรงหน้าลู่ฝาน พูดเสียงกังวานว่า “ลู่ฝาน อย่าพูดอะไรไร้สาระนะ!”

ลู่ฝานจ้องผู้อาวุโสห้า

เขาไม่เห็นความคิดอาฆาตหรือความโกรธจากแววตาของผู้อาวุโสห้า แต่กลับเห็นรอยยิ้มเล็กน้อย

อย่าบอกนะว่านักบู๊สองคนนั้นจำเขาไม่ได้

ลู่ฝานเอามือซ้ายไพล่หลัง แอบส่งสัญญาณมือให้หลิงเหยา

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ฉันไม่พูดไร้สาระ ทุกคนลองดูยาที่พวกคุณชายตระกูลจินกลั่นดีๆ สิ เป็นยาไม่ได้คุณภาพชัดๆ”

จินเซ่าเหยียนจ้องลู่ฝานเขม็ง ตอนนี้เขาจำลู่ฝานได้แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

จินเซ่าเหยียนแสยะยิ้มพูดว่า “นายเป็นใคร ที่นี่นายมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอ”

ผู้อาวุโสห้าเอียงตัวเล็กน้อย ให้ลู่ฝานเดินเข้าไป

ตอนนี้ผู้อาวุโสสองคนกลางอากาศที่เตรียมตัวกลับเริ่มสนใจ มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้มสดใส

ลู่ฝานยกไม้กวาดในมือแล้วพูดว่า “ฉันชื่อลู่ฝาน เป็นแค่คนทำความสะอาดตัวเล็กๆ ในตระกูลหั่วเท่านั้น!”

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ทุกคนคงเห็นชัดแล้ว ไหนบอกว่าเป็นยาทำลายไฟ แต่ไม่สามารถทำลายไฟในฝ่ามือฉันได้ นี่เรียกว่ายาเซียนเหรอ”

ทุกคนตกตะลึง แม้แต่จินเซ่าเหยียนก็อึ้งไปครู่หนึ่ง

ผู้ฝึกชี่ด้านหลังเขาเบิกตาโตตา มองภาพตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ

ไม่นานยาเม็ดนั้นถูกเผาจนกลายเป็นผงด้วยฝีมือลู่ฝาน

ลู่ฝานปัดมือสองข้าง ไม่รู้สึกปวดใจที่เผายาเซียนไปหนึ่งเม็ดเลยสักนิด เขายิ้มแล้วพูดว่า “วิชายาที่เอาของปลอมมาปนกับของจริงแบบนี้ ไม่เสียแรงที่ตระกูลจินเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่!”

จินเซ่าเหยียนโมโหแต่ไม่สามารถอาละวาดได้ เขาตวาดว่า “ลู่ฝาน นายรนหาที่ตาย!”

พูดจบ จินเซ่าเหยียนสะบัดมือโยนตราประทับสี่เหลี่ยมของตัวเองเข้าไปทางลู่ฝาน

ผู้ฝึกชี่ตระกูลหั่วทุกคนอุทานอย่างตกใจ เห็นว่าลู่ฝานกำลังจะโดนตราประทับกระแทกใส่ คนจำนวนไม่น้อยมีพลังชี่พุ่งขึ้นบนตัวเตรียมลงมือ