เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1528

แต่ขณะนั้นเอง พลังชี่พุ่งขึ้นบนตัวลู่ฝาน มุกเวิ้งว้างปรากฏขึ้นในมือ

แสงสีดำพุ่งขึ้นมาและแผ่ขยายไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ จินเซ่าเหยียนนึกถึงตอนที่สู้กับลู่ฝานครั้งที่แล้ว รีบสะบัดมือดึงตราประทับกลับมา กลัวช้าก้าวเดียวแล้วตราประทับของเขาจะโดนลู่ฝานเอาไป

“ย๊าก!”

ลู่ฝานเห็นอีกฝ่ายทำแบบนี้จึงแผดเสียงออกมาเบาๆ

จินเซ่าเหยียนหน้าซีดทันที พลังชี่ทั้งตัวเกือบพังทลาย เซถอยหลังไปหลายก้าว ตราประทับที่ลอยกลับมากระแทกลงบนตัวเขา

พลั่ก!

จินเซ่าเหยียนล้มคว่ำลงบนพื้น พื้นโดนกระแทกจนเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่

จินเซ่าเหยียนรู้สึกถึงเลือดตรงลำคอ เขาเกือบกระอักเลือดออกมา

จินเซ่าเหยียนฝืนกลืนลงไป ผ่านไปครู่หนึ่งกว่าจะลุกขึ้นมาได้

ลูกหลานตระกูลหั่วที่อยู่รอบๆ เห็นภาพแบบนี้ไม่รู้จะพูดยังไงดี นี่ใช่จินเซ่าเหยียนที่เพิ่งเอาชนะหั่วหลงจู้หรือเปล่า นี่ใช่คุณชายตระกูลจินที่เมื่อกี้ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังหรือเปล่า

ลู่ฝานมองจินเซ่าเหยียนอย่างเฉยเมย “คุณชายจิน ถ้านายอยากประลอง ฉันประลองกับนายได้ทุกเมื่อ แต่ลอบกัดแบบนี้ ทำให้คนรู้สึกขยะแขยงหรือเปล่า คนตระกูลจินทำแบบนี้กันหมดเลยเหรอ”

จินเซ่าเหยียนตวาดว่า “อย่าเอาแต่พูดว่าตระกูลจินอย่างนั้นอย่างนี้ได้ไหม คนกวาดขยะอย่างนายไม่มีสิทธิ์พูดถึงตระกูลจิน ลู่ฝานใช่ไหม เมื่อกี้ฉันเสียพลังเยอะเกินไป จึงทำให้เสียท่าให้นาย ถ้ากล้าอีกสองวันก็มาประลองกับฉัน ฉันจะซัดนายให้ฟันร่วงหมดปากเลย”

ลู่ฝานหัวเราะ เขาต้องการให้เป็นแบบนี้แหละ

ลู่ฝานหยิบไม้กวาดแล้วเอาสองมือไพล่หลัง “ไม่มีปัญหา อีกสามวันเราเจอกันที่นี่ อย่าคิดว่าตระกูลหั่วไร้คนมีความสามารถ!”

เพียงประโยคเดียว ทำให้ผู้อาวุโสห้าและคนอื่นยิ้มในใจ

ไอ้เด็กนี่เป็นหน้าเป็นตาจริงๆ!

จินเซ่าเหยียนตวาดเสียงดัง “ได้ เจอกันอีกสามวัน!”

พูดจบ จินเซ่าเหยียนพาผู้ฝึกชี่ที่ยังตกตะลึงอยู่ออกไปอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานหันมามองหั่วหลงจู้แวบหนึ่ง แล้วเดินออกไปช้าๆ

ลู่ฝานเดินมาข้างหลิงเหยาแล้วพูดว่า “ได้เวลามาอีกสามวัน ไม่ว่ายังไงสามวันนี้ตระกูลหั่วไม่มีทางแตะต้องเรา”

..….

ได้ยินเสียงพูดคุยข้างหู หั่วหลงจู้อับอายขายหน้ามาก รีบเดินมาข้างผู้อาวุโสห้าแล้วถามว่า “ผู้อาวุโส เด็กคนนี้เป็นใครกันแน่”

ผู้อาวุโสห้ามองเขาอย่างเฉยเมย “เขาเป็นคนทำความสะอาดที่เพิ่งมาใหม่ หั่วหลงจู้ ถ้าฉันเป็นนายคงรีบไปขอโทษเขาแล้ว ไม่งั้นวันใดวันหนึ่งเขาเป็นหัวหน้าภายในตระกูลหรือผู้อาวุโส นายจะทำยังไง”

สีหน้าหั่วหลงจู้เปลี่ยนไปทันที “เขาไม่ได้แซ่หั่ว!”

ผู้อาวุโสห้ากดเสียงต่ำพูดว่า “นายยังไม่เข้าใจเหรอ แค่เขาพอใจ เขาจะแซ่อะไรก็ได้ทั้งนั้น!”

พูดจบ ผู้อาวุโสห้าหายตัวออกไป

ผู้อาวุโสสามมองหั่วหลงจู้แล้วพูดว่า “หั่วหลงจู้ เชื่อผู้อาวุโสห้าเถอะ!”

ผู้อาวุโสรองถอนหายใจ ส่ายหน้าแล้วเดินออกไป

หั่วหลงจู้กำหมัดแน่น ดวงตาสองข้างแดงก่ำ