เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1535

“เข้าสู่วิถีแล้ว!”

ลู่ฝานสะบัดเปลวเพลิงในมือทิ้ง มองโลกแล้วสูดหายใจลึก

ไม่ว่าจะเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ นี่คือก้าวที่สำคัญที่สุด

คนมากมายพยายามตลอดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถก้าวข้ามได้ อีกทั้งมีคนอีกมากมายทุ่มสุดตัวเพื่อก้าวนี้ หวังแค่วิถีแห่งสวรรค์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ส่วนวันนี้เขาสามารถผ่านมันได้อย่างง่ายดาย ง่ายจนแม้แต่ลู่ฝานเองก็ยังไม่อยากเชื่อ

แม้ตอนสุดท้ายที่ดึงสัญลักษณ์ฟ้าดินเข้าร่างกายจะเกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วทุกอย่างยังราบรื่นมากอยู่ดี

สิ่งที่ทำให้ลู่ฝานตกใจที่สุดคือสัญลักษณ์ห้าธาตุฟ้าดินไม่ได้ประทับบนร่างกายเขา แต่ทำไมลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองเข้าสู่แดนปราณฟ้าแล้วจริงๆ มีวิถีที่เป็นของตัวเองอย่างแท้จริง

อย่าบอกนะว่าอันที่จริงสัญลักษณ์ห้าธาตุไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เชื่อมโยงกับเมื่อกี้ที่กระบี่อู๋หมิงลอยออกมาจากแหวนเอง รวมถึงเงาตาเฒ่ากระจอกที่โผล่เข้ามาในหัวเขาแบบงงๆ

ลู่ฝานรู้สึกว่าข้างในเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด

แต่เขาหาต้นสายปลายเหตุไม่เจอ ลู่ฝานมองแหวนตัวเองแล้วเงียบอยู่นาน

ฟ้าดินกลับมาสงบเหมือนเดิม แสงอาทิตย์ปัดเป่าเมฆดำออกไป

หน้าตำหนักปรึกษาหารือ แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย

มีเพียงลู่ฝานที่ยืนอยู่ตรงนั้น มีพลังลึกลับแผ่ซ่านออกมาทั้งตัว

ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสห้าแทบไม่อยากเชื่อ

ความมืดเมื่อกี้บดบังพวกเขาจนหมด

จากวิทยายุทธระดับอริยปราชญ์ของเขา สัมผัสถึงความน่ากลัวในความมืดมิดนั้น นี่เป็นเรื่องที่จินตนาการไม่ออกเลย ลู่ฝานไม่ใช่ขุนพลังสุดเหนือฟ้า มีความสามารถอะไรถึงปล่อยพลังที่แม้แต่อริยปราชญ์ก็สู้ไม่ได้

ทั้งสองเหาะลงมาข้างหน้าลู่ฝาน มองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาประหลาด

“ทะลุระดับแล้วเหรอ”