เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 154

หลิงเหยาดูตึงเครียดเล็กน้อย เธอไม่ได้เครียดที่ลู่ฝานแพ้ แต่เครียดเรื่องเหรียญทองสิบกว่าเหรียญของตัวเอง ไม่มีใครรู้ว่าฐานะทางบ้านของหลิงเหยาไม่ได้ร่ำรวย เหรียญทองสิบกว่าเหรียญนี้ เป็นเงินค่าใช้จ่ายของเธอหนึ่งปี

เมื่อฝุ่นควันหายไป เผยให้เห็นเหตุการณ์ด้านใน

อี้ว์หวาหอบหายใจไม่หยุด ขวานในมือ โดนฟันจนเป็นรอยร้าว

กระบี่หนักตั้งอยู่ตรงนั้น บังลู่ฝานเอาไว้

"อี้ว์หวาชนะแล้วเหรอ"

มีคนหนึ่งถามขึ้น

ต่อมา กระบี่หนักถูกยกขึ้นเบาๆ ลู่ฝานร่างกายปลอดภัย ไม่เป็นอะไร

ลู่ฝานมีรอยยิ้มบนใบหน้า รู้สึกว่าวิชากระบี่ขั้นพื้นฐานของตัวเอง สมบูรณ์แบบขึ้นเรื่อยๆ การโจมตีแค่นี้ คิดจะทำลายการป้องกันของเขา น่าขำจริงๆ

อี้ว์หวาแผดเสียงออกมา ใช้ขวานฟันลงไปอีกครั้ง

แสงขวานขนาดใหญ่ เป็นรูปจันทร์เสี้ยว แต่ยังไม่ทันฟันโดน กระบี่หนักของลู่ฝาน เหมือนวิญญาณ แตะลงมาบนด้ามขวานของเขา

นี่เป็นจุดที่อี้ว์หวาพลังอ่อนแอที่สุด ต่อสู้นานขนาดนี้ ถ้าลู่ฝานยังจับทางกลอุบายของอี้ว์หวาไม่ได้ เขาคงฝึกวิชากระบี่ขั้นพื้นฐานมาสูญเปล่า

แตกต่างกับการวางแผนของศิษย์พี่ฉู่สิง วิชากระบี่ขั้นพื้นฐานของลู่ฝาน อาศัยความรู้สึกและสัญชาตญาณมากกว่า

เขาเอากระบวนท่า การโจมตีกลับและกลอุบายต่างๆ มาเป็นสัญชาตญาณ ไม่ต้องคิดอะไรมาก หลังจากคุ้นชินกับการลงมือของอี้ว์หวา ตอนเห็นอี้ว์หวาฟันขวาน ลู่ฝานจึงแตะกระบี่ออกไปตามสัญชาตญาณ

ระยะเวลาและพลัง เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ

กระบี่เดียว สามารถทำลายพลังป้องกันของอี้ว์หวาได้ ครั้งนี้ลู่ฝานก็ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด อี้ว์หวายังไม่เหมาะสม ให้เขาใช้พลังปราณยี่สิบเท่าออกมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังวิญญาณกับปราณชี่เลย ตอนนี้ ลู่ฝานใช้พลังน้อยมาก แต่ประสิทธิภาพน่าตกใจมาก