เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1543

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “คุณชายใหญ่เหรอ”

หั่วตันซูยิ้มแล้วพูดว่า “หั่วหลงชิ่งไง คุณชายใหญ่ออกจากการเก็บตัวแล้ว อยากเจอคนที่จู่ๆ มีชื่อเสียงขึ้นมาในตระกูลหั่วแบบนาย!”

ลู่ฝานพูดว่า “มีอะไรต้องเจอฉันเหรอ ไม่ไปได้ไหม”

หั่วตันซูส่ายหน้าพูดว่า “เกรงว่าจะไม่ได้ คำพูดของคุณชายใหญ่ อย่าว่าแต่คนเป็นหัวหน้าอย่างฉันเลย ถึงเป็นพวกผู้อาวุโสก็ยังต้องคิดแล้วคิดอีก เพราะเขาคือผู้สืบทอดตระกูลในอนาคต ลู่ฝาน ฉันว่านายรีบไปเถอะ โอ้ สวนยาวิเศษของนายไม่เลวเลย!”

ลู่ฝานกลอกตามองบน มองดวงตาเป็นประกายของหั่วตันซู ก็รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ลู่ฝานหันมามองหลิงเหยาแล้วพูดว่า “เธอรอฉันที่นี่นะ เดี๋ยวฉันกลับมา”

หลังจากนั้นลู่ฝานดึงแขนเสื้อหั่วตันซูแล้วพูดว่า “งั้นไปกันเถอะ!”

พูดพลางแสงหนึ่งเข้าไปในแขนเสื้อหั่วตันซู

หั่วตันซูใช้มือบีบดู จู่ๆ เขายิ้มกว้างแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ต่อไปนายคือสหายของฉันแล้ว มีเรื่องอะไรก็พูดกันได้”

ใบหน้าลู่ฝานมีรอยยิ้ม รู้สึกปวดใจเล็กน้อย

นั่นเป็นยาเทวดาที่เขาหามาอย่างยากลำบากในสามวันนี้

ยาเทวดาในสวนยาวิเศษมีจำนวนของมัน มีคนมาถามหายาทุกวัน

ลู่ฝานเป็นผู้ดูแลสวนยา แต่ละเดือนเขาสามารถเก็บสมุนไพรไว้เองได้ แต่แค่ไม่กี่ต้นเท่านั้น แล้วก็ไม่ใช่พวกสมุนไพรที่ดีที่สุดด้วย

ตอนนี้ลู่ฝานใช้ยาเทวดาเพื่อเอาชนะใจหั่วตันซู

นั่นยาเทวดาระดับสี่เลยนะ เป็นของดีที่กำหนดราคาสูงมากแต่คนที่ต้องการน้อยทำให้ขายยากในประเทศตันเซิ่ง

แน่นอนว่าหั่วตันซูพอใจเป็นอย่างยิ่ง

โอบไหล่ลู่ฝานอย่างสนิทสนม

“เชิญผู้ดูแลลู่!”

องครักษ์ด้านในรีบเดินออกมา ผายมือขวาเชิญลู่ฝานเข้าไปในลานบ้าน

ผ่านประตูด้านหน้า เข้ามาในตำหนักใหญ่ องครักษ์พูดกับลู่ฝานว่า “ผู้ดูแลลู่ รอที่นี่สักครู่ อีกไม่นานคุณชายใหญ่ก็จะมาถึงแล้ว”

ลู่ฝานอมยิ้มพยักหน้าแล้วมองไปรอบๆ

ตำหนักใหญ่แห่งนี้ดูประหลาด ไม่มีคานแต่ดูมั่นคงมาก ปูพื้นด้วยหินบลูสโตนแต่กลับมีไอเย็นยะเยือก

ภาพวาดหมึกจีนแขวนอยู่บนกำแพง ล้วนเป็นภาพเปลวเพลิงลุกโชน มีทั้งสีอ่อนสีเข้ม มีทั้งสว่างและมืด แต่กลับไม่มีภาพไหนเป็นสีแดงเพลิงเลย

ลู่ฝานสัมผัสถึงวิถีที่แฝงอยู่ในภาพเหล่านี้ นี่ต้องเป็นม้วนภาพฝีมือเซียนบำเพ็ญชี่แน่ๆ

ส่วนทำไมถึงเป็นเซียนบำเพ็ญชี่ไม่ใช่อริยปราชญ์ เพราะวิถีที่แฝงอยู่ด้านในเบาบางมาก ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองพอเข้าใจแล้ว