เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1556

จากนั้นเดินไปทางจุดดำอย่างรวดเร็ว

ห้าตระกูลใหญ่มีคนทั้งหมดสิบกว่าคน พากันเข้าไปในจวนอากาศธาตุเกือบทั้งหมด

แต่ด้านนอกยังมีสามคนที่ยืนนิ่งอยู่

คนแรกคือลู่ฝาน ส่วนอีกสองคนคือสุ่ยหมิงคงกับสุ่ยโม่หราน

ผู้อาวุโสตระกูลอื่นมองทั้งสามคนด้วยใบหน้าสงสัย

หั่วตันซูผลักลู่ฝานเบาๆ “ลู่ฝาน ทำไมนายยังไม่ไปกลั่นยาอีก!”

ลู่ฝานหันมามองหั่วตันซู เขายิ้มแต่ไม่พูดอะไร

ผู้อาวุโสตระกูลมู่กระแอมเบาๆ เขาไม่สนใจลู่ฝาน แต่พูดกับคนตระกูลสุ่ยว่า “สุ่ยหมิงคง สุ่ยโม่หราน คนตระกูลสุ่ยแบบพวกนายจะประมาทขนาดนี้จริงเหรอ หรือจะให้เวลาลูกหลานตระกูลอื่นงั้นเหรอ”

เมื่อพูดออกมา ผู้อาวุโสตระกูลจิน ผู้อาวุโสตระกูลถู่พากันหัวเราะ

อริยปราชญ์ด้านยาก็ยิ้มกว้างเหมือนกัน

ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยยกน้ำเต้าใส่เหล้ากรอกใส่ปากตัวเอง “ยอมให้พวกนาย แล้วยังไงล่ะ”

ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วขมวดคิ้วเบาๆ พูดกับลู่ฝานเสียงเบาว่า “ลู่ฝาน นายก็ยอมให้พวกเขาเหมือนกันเหรอ”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ “ผู้อาวุโสสาม นี่ไม่ใช่เรื่องยอมหรือไม่ยอม!”

สุ่ยหมิงคงหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร แค่มองลู่ฝานอย่างประหลาดแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนี่ยังไม่ไป

สุ่ยโม่หรานกับสุ่ยหมิงคงมองหน้ากัน หลังจากนั้นสุ่ยโม่หรานตะโกนใส่ลู่ฝาน “ผู้ฝึกชี่ตระกูลหั่วท่านนี้ นายอยู่ต่อทำไม”

ลู่ฝานหันมามองสุ่ยโม่หราน พูดตามตรงว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก มีทรวดทรงองค์เอว รูปร่างน่าภูมิใจสุดๆ ใบหน้างดงาม แล้วก็ดวงตาโตมีชีวิตชีวาคู่นั้นด้วย จุดบกพร่องเพียงอย่างเดียวก็คือเตี้ยไปหน่อย

นักบู๊สองคนนี้คือเฉินจวินกับหวังอู่ เฉินจวินกัดฟันพูดว่า “น่าจะรวมกันได้ร้อยคน แต่ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “เงินไม่ใช่ปัญหา”

เขตวิถีในเมฆ ภายในเจดีย์ยาเมฆขาว

ท่ามกลางเสียงหัวเราะ กลับมีสองสามคนที่หัวเราะไม่ออก นั่นคืออริยปราชญ์ด้านยาทั้งสามคน

ผู้อาวุโสที่เป็นหัวหน้าลูบเครายาวของตัวเองแล้วพูดว่า “นายชื่อลู่ฝานใช่ไหม บอกฉันมา อะไรคือการที่ฉันยังไม่สูตรยานาย เมื่อกี้ฉันให้ถึงมือนายแล้ว”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ใช่ เมื่อกี้ผู้อาวุโสให้สูตรยาฉันแล้ว แต่สูตรยานี้เป็นของปลอม กลั่นยาไม่ได้ ดังนั้นเอาสูตรยาจริงมาให้ฉันเถอะ”

เมื่อพูดออกมา เสียงหัวเราะของทุกคนหายไปทันที

สุ่ยหมิงคงกับสุ่ยโม่หรานตาเป็นประกาย ทั้งสองคนมองลู่ฝานด้วยแววตาประหลาด