เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1562

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “อืม ทำได้เองดีที่สุด ลู่ฝาน ฉันเห็นผลงานนายที่เมืองตันเซิ่งแล้ว ฮ่าๆ ผู้ฝึกชี่ไม่เป็นโล้เป็นพายแบบนายยังเก่งกว่าผู้ฝึกชี่แท้จริงพวกนั้นอีก ถ้าพวกเขารู้ว่าจริงๆ นายคือนักบู๊ พวกเขาจะฆ่าตัวตายตรงนั้นเลยหรือเปล่า!”

ลู่ฝานมองบนแล้วพูดว่า “ฉันไม่ใช่ผู้ฝึกชี่แท้จริงตรงไหน อาจารย์ฉันคือผู้ฝึกชี่นะ พอแล้วๆ มาพูดเรื่องสำคัญกันดีกว่า เธออยู่ตระกูลหั่วเป็นยังไงบ้าง มีคนมาหาเรื่องเธอหรือเปล่า”

หลิงเหยาส่ายหน้าพูดว่า “ไม่มีใครมาหาเรื่องหรอก สวนยาวิเศษสงบสุขมาก ลู่ฝานฉันคิดวิธีออกจากประเทศตันเซิ่งได้วิธีหนึ่ง นายคิดว่าเป็นไง เราให้พวกนักบู๊ตระกูลหั่วสร้างความวุ่นวาย จากนั้นเราใช้โอกาสนี้ขโมยเรือ แล้วหนีออกจากประเทศตันเซิ่ง”

ลู่ฝานตาเป็นประกาย “วิธีนี้ใช้ได้เลย แต่ต้องระวัง เธอแน่ใจเหรอว่านักบู๊พวกนั้นไว้ใจได้”

หลิงเหยาคิดแล้วพูดว่า “มีทั้งไว้ใจได้และไว้ใจไม่ได้ ต้องเลือกทีละคน แต่เรายังพอมีเวลาใช่ไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “อืม ยังพอมีเวลา ฉันยังไม่เห็นหน้าตาของต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์เลย หลิงเหยา เธอทำอะไรต้องระวังนะ ฉันรู้สึกตลอดเลยว่ามีอะไรแปลกๆ ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกเลยว่าทำไมผู้อาวุโสห้าถึงไม่ให้เธอตามฉันมา”

หลิงเหยาครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ป้ายไม่พอเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ หลิงเหยา ฉันแอบรู้สึกว่าผู้อาวุโสห้าระแวงพวกเรา ถึงขั้นที่อาจลงมือกับเราได้เลย แม้ตอนนี้ฉันยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเขาจะทำอะไรยังไง แต่เธอต้องระวังเอาไว้”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “คนที่ควรระวังคือนายต่างหาก ยังไงฉันก็อยู่ที่ตระกูลหั่ว ส่วนนายไปสถานที่อันตราย พอแล้วๆ ไม่คุยกับนายแล้ว ฉันยังต้องไปเจอนักบู๊อีกสองสามคน ลู่ฝาน นายลองคิดดูว่าถ้าได้ของแล้วจะเจอฉันแล้วหนีออกไปยังไง”

ลู่ฝานพูดว่า “ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องยากมาก แต่ฉันจะเคลียร์เอง”

พูดจบ ห้าธาตุสรวงสวรรค์ด้านหน้ากลายเป็นสัญลักษณ์ร่วงลงในมือลู่ฝานอีกครั้ง

ลู่ฝานมองห้าธาตุสรวงสวรรค์แล้วครุ่นคิดเล็กน้อย

“อยู่ที่ตระกูลหั่ว อยู่ที่……”

ลู่ฝานพูดพึมพำ

ทันใดนั้นมีแสงแวบเข้ามาในหัวลู่ฝาน เหมือนเขาคิดอะไรได้