เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1577

ชิ้นส่วนกระจายไปทั่ว ประกายน้ำสะดุดตาค่อยๆ หายไปต่อหน้าลู่ฝาน สุดท้ายกลายเป็นหมอกควันสีขาว

ลู่ฝานกำหมัด สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย มองสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “ประลองยาทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ”

สุ่ยโม่หรานมองลู่ฝานอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “อย่าบอกนะว่านายไม่เคยประลองยากับคนอื่น น่าเสียดายจัง เสียยาเซียนร้อยเทพไปตั้งหนึ่งหม้อ ลู่ฝาน ฉันจะชดใช้สมุนไพรให้นาย นายแพ้แล้ว!”

ลู่ฝานหันมองรอบๆ ผู้อาวุโสห้าตระกูลใหญ่ ผู้อาวุโสด้านยาทั้งสามคนไม่พูดอะไรสักคน

เห็นได้ชัดว่ายอมรับว่าการกระทำของสุ่ยโม่หรานไม่ละเมิดกฎไปโดยปริยาย!

ผู้อาวุโสสามใบหน้าเหยเก เขาเสียใจที่ไม่ได้เตือนลู่ฝานตั้งแต่แรก

จะชนะแล้วแท้ๆ กลับโดนสุ่ยโม่หรานทำลายในช่วงสุดท้าย

ผู้อาวุโสสองสามคนก็มีสีหน้าเสียดาย มองลู่ฝานด้วยสายตาเสียใจ แต่ในใจพวกเขาค่อนข้างดีใจ เพราะสุ่ยโม่หรานได้ที่หนึ่งในการประลองยา ดูดีกว่าลู่ฝานชนะตั้งเยอะ

เพราะเป็นการประลองของห้าตระกูลใหญ่ แม้ลู่ฝานอยู่ในนามตระกูลหั่วแต่ไม่ได้แซ่หั่ว

ถ้าคนแซ่อื่นได้ที่หนึ่งในการต่อสู้ห้าปีของห้าตระกูลใหญ่ เป็นการทำให้ศักดิ์ศรีของห้าตระกูลใหญ่เสื่อมเสีย

หั่วหลงชิ่ง หั่วหลงจู้ หั่วตันซู ทั้งสามคนถอนหายใจออกมาเช่นกัน

แม้ผลน่าเสียดาย แต่ใช่ว่าจะรับไม่ได้

ลู่ฝานทำได้ถึงขั้นนี้ เหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้แล้ว

ในประเทศตันเซิ่ง ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนกำลังพูดคุยกันเสียงเบา

“น่าแค้นใจจริงๆ ที่ลู่ฝานแพ้!”

“ใครจะไปรู้ล่ะว่าการประลองของห้าตระกูลใหญ่จะเหมือนการประลองยาตามท้องถนน ยังทำลายหม้อยาของคนอื่นด้วย!”

“ไม่ได้ละเมิดกฎ แต่ชัยชนะของสุ่ยโม่หรานดูเอาเปรียบไปหน่อย”

“น่าเสียดาย ไม่ได้เห็นยาเซียนร้อยเทพของลู่ฝานออกจากหม้อ ในเมื่อเขาสามารถผสมฤทธิ์ยาเหล่านั้นได้ คงกลั่นสำเร็จแน่ๆ”

…...

ภายในตระกูลหั่ว ผู้อาวุโสห้าและคนอื่นส่ายหน้าพูด “แพ้เพราะไม่รู้กฎ เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้!”

ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มแล้วพูดว่า “แพ้ก็แพ้เถอะ แต่พรสวรรค์ด้านการกลั่นยาของเด็กคนนี้น่าตกใจจริงๆ ถ้าเป็นไปได้พยายามใช้งานเขา ไอ้เฒ่าห้า นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม”

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้าพูด “เข้าใจแล้วผู้อาวุโสใหญ่”

ในเจดีย์ยาเมฆขาว สุ่ยโม่หรานถือยาเดินมาตรงหน้าผู้อาวุโสด้านยาทั้งสามคน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เชิญผู้อาวุโสตรวจสอบยา น่าจะประกาศว่าฉันชนะได้เลย!”

ผู้อาวุโสเคราขาวส่ายหน้าเบาๆ “ยัยหนูตระกูลสุ่ย แม้เธอชนะ แต่ยังไงก็ดูเอาเปรียบ จำไว้ว่าเส้นทางเรื่องยาก็เหมือนเส้นทางการฝึกฝน การเอาเปรียบเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง”

พูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสหยิบยาผนึกรุ้งระดับสองของสุ่ยโม่หรานขึ้นมาดู “เป็นยาที่ไม่เลว ฉันขอประกาศว่าผู้ที่ได้รับชัยชนะในการประลองยาของห้าตระกูลใหญ่คือสุ่ยโม่……”

ยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ เสียงลู่ฝานดังขึ้น

คนในประเทศตันเซิ่งนับไม่ถ้วนกำลังจะจ่ายเงิน ไม่ดูห้าธาตุสรวงสวรรค์อีกแล้ว ตอนนี้พวกเขาชะงักฝีเท้าลงทันที

ทุกคนจ้องมวลแสงในมือลู่ฝานจนลูกตาจะหลุดออกมาแล้ว

“เขาทำได้ยังไง”

“หม้อยาโดนทำลาย แต่ยังรักษาน้ำยาเอาไว้ได้”

“ทักษะที่น่าทึ่ง พูดได้แค่ว่าเป็นทักษะที่น่าทึ่ง!”

ในเจดีย์ยาเมฆขาว ผู้อาวุโสเคราขาวก็ตกใจมาก

ผู้อาวุโสมองน้ำยาในมือลู่ฝานแล้วพยักหน้า “นายกลั่นยาต่อได้ ครั้งนี้ไม่มีใครรบกวนนายได้อีกแล้ว”

เมื่อพูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสมองสุ่ยโม่หรานแวบหนึ่ง

เรื่องทำลายหม้อยาคนอื่น แค่ครั้งเดียวก็ทำให้มาตรฐานของการประลองยาครั้งนี้ลดลงแล้ว เขาไม่มีทางให้สุ่ยโม่หรานทำลายการกระทำของลู่ฝานอีก เพราะเขามีลางสังหรณ์ว่าลู่ฝานจะทำเรื่องที่เขาไม่สามารถลืมได้ชั่วชีวิต!

สุ่ยโม่หรานตกใจจนเหม่อ ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองแสงในมือลู่ฝานอย่างอึ้งๆ

ลู่ฝานยิ้มบางๆ เมื่อสะบัดมือพลังฟ้าดินนับไม่ถ้วนกลายเป็นสายลมรวมตัวรอบตัวเขา

วินาทีต่อมาเริ่มมีมังกรตัวเล็กเคลื่อนไหวรอบตัวลู่ฝาน