เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1598

เมื่อลู่ฝานฟังถึงตรงนี้ เขาเบิกตาโตแล้วยกมือตัวเองขึ้นมา ชี้แหวนจิ่วเซียวแล้วพูดว่า “หินประหลาดที่ผู้อาวุโสพูดถึง ใช่มันหรือเปล่า!”

ลู่ฝานตื่นเต้นขึ้นมาทันที ผู้อาวุโสชุดดำยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ นายคิดเยอะไปแล้ว”

ลู่ฝานสลดไปครู่หนึ่ง เรื่องดีแบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับเขาตามคาด

ผู้อาวุโสชุดดำพูดต่อ “พลังของหินประหลาดแข็งแกร่งมาก จะมีใครเอามันมาขัดเป็นแหวนได้ล่ะ เริ่มตั้งแต่เย่เจินเป็นต้นมา เจ้าสำนักจิ่วเซียวแต่ละรุ่นก็อาศัยหินประหลาดก้อนนี้เร่งความเร็วในการฝึกฝน เพิ่มพลัง หลังจากนั้นขยายอำนาจของสำนัก แต่เจ้าสำนักแต่ละรุ่นตายเร็วมาก เพราะยังไงพลังที่ได้รับจากหินประหลาดก็ไม่ใช่ของตัวเอง เจ้าสำนักจิ่วเซียวแต่ละรุ่นจึงตายอย่างน่าเวทนามาก จนกระทั่งเมื่อสองร้อยปีก่อน ตอนสงครามปราบมาร เจ้าสำนักจิ่วเซียวรุ่นที่ 13 สืบทอดตำแหน่ง แต่เขาไม่ได้ใช้หินประหลาด แต่กลับโยนมันเข้าไปในส่วนลึกของหุ้นตุ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “เขาทำแบบนี้ไม่ทำให้เกิดการต่อต้านของสำนักเหรอ”

ผู้อาวุโสชุดดำพูดว่า “เกิดสิ เกิดอยู่แล้ว ก่อนเขาจะโยนหินประหลาดทิ้ง มีคนในสำนักคัดค้านเขาเกือบครึ่ง หลังจากเขาโยนหินประหลาดทิ้ง สำนักจิ่วเซียวแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายแรกยังชื่อสำนักจิ่วเซียว ส่วนอีกฝ่ายชื่อว่าเสินหวง”

ลู่ฝานถามว่า “แล้วผู้อาวุโสอยู่ฝ่ายไหน”

ผู้อาวุโสชุดดำหัวเราะแล้วพูดว่า “ก็ต้องสำนักจิ่วเซียวอยู่แล้ว”

ลู่ฝานพูดอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมล่ะ”

ผู้อาวุโสชุดดำพูดด้วยตาเป็นประกาย “เพราะเจ้าสำนักรุ่นที่ 13 คืออัจฉริยะตัวจริงที่หายากในโลก เขาเข้าสู่แดนปราณฟ้าตอนอายุ 18 เป็นเซียนบู๊ตอนอายุ 30 เป็นนักบุญระดับสูงสุดตอนอายุ 40 คนเรียกกันว่าเทพบู๊เสินเซียว!”