เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1609

หั่วหลงชิ่งเพิ่งพูดจบ ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วกับหั่วตันซูที่อยู่หน้าหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ถอนหายใจออกมา

หั่วหลงชิ่งทำให้พวกเขาผิดหวังจริงๆ

ผู้อาวุโสสามส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “หั่วหลงชิ่งเอ๊ย ทำไมนายถึงไม่เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าสติ ใช้อารมณ์แบบนี้ไม่เหมือนผู้รับช่วงต่อของตระกูลหั่วเลย!”

หั่วตันซูที่อยู่ข้างๆ ก็ถอนใจพร้อมคร่ำครวญ เขาก็รู้สึกว่าการตัดสินใจของหั่วหลงชิ่งครั้งนี้ดูใจร้อนไปหน่อย

สถานการณ์ในตอนนี้ชัดเจนมาก ตระกูลมู่ ตระกูลถู่ ตระกูลจินร่วมมือกันพลังแข็งแกร่งมาก ตระกูลหั่วกับตระกูลสุ่ยด้อยกว่านิดหน่อย

พลานุภาพทั้งสองที่ด้อยกว่า ยังไม่คิดร่วมมือกันจัดการศัตรูอีก กลับนั่งดูความพ่ายแพ้ของอีกฝ่ายโดยไม่สนใจ

การกระทำแบบนี้ เรียกว่าขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ

ผู้อาวุโสตระกูลจิน ผู้อาวุโสตระกูลมู่ ผู้อาวุโสตระกูลถู่หัวเราะอย่างมีความสุข

พวกเขาอยากเห็นภาพแบบนี้มาก โดยเฉพาะผู้อาวุโสตระกูลจิน ดูได้ใจเป็นที่สุด

เพราะก่อนหน้านี้จินอีหมิงวิเคราะห์ความคิดของหั่วหลงชิ่งได้อย่างแม่นยำ

นี่เรียกว่าประเมินศัตรูก่อน แค่จุดนี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าจินอีหมิงแข็งแกร่งกว่าหั่วหลงชิ่งเยอะ

สีหน้าผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก เขาส่งเสียงหึเย็นชาใส่ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่ว “ใครๆ ต่างบอกว่าลูกหลานตระกูลหั่วมีไหวพริบฉลาดหลักแหลม วันนี้ได้เห็น ชื่อเสียงไม่สมคำร่ำลือเลย!”

ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วไม่รู้จะตอบยังไง จึงตัดสินใจเงียบ

ผู้อาวุโสชุดดำที่อยู่ด้านหลังหัวเราะอย่างมีความสุขสุดๆ

ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนในประเทศตันเซิ่งเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการตัดสินใจของหั่วหลงชิ่ง

“หั่วหลงชิ่งไม่มีสมองหรือไง เวลานี้แล้วยังไม่ดึงตระกูลสุ่ยมาเป็นพวกอีก!”

“เขารนหาที่ตาย ถ้าสุ่ยหมิงคงแพ้ พวกเขาจะสู้พวกมู่จึฉีได้ยังไง พึ่งเขาเหรอ เขาเอาความมั่นใจมาจากไหน”

มู่จึฉีและถู่ห่วงหัวเราะแล้วมองหั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้เหาะออกไป แต่ลู่ฝานยังอยู่ที่นี่ มุกสองเม็ดในมือมีแสงเคลื่อนไหว

พวกจินอีหมิงขมวดคิ้วเบาๆ เงยหน้ามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายไม่ไปเหรอ”

ลู่ฝานพูดเสียงกังวาน “ไม่ ถ้าพวกนายจะไล่คนตระกูลสุ่ยออกไป ข้ามศพฉันไปก่อน!”

คำพูดของลู่ฝานทำให้นัยน์ตาสุ่ยหมิงคงกับสุ่ยโม่หรานมีประกายประหลาด

แต่หั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้ที่อยู่หลังเขากลับอึ้งไปแล้ว

หั่วหลงชิ่งพูดเสียงดุว่า “ลู่ฝาน! นายทำอะไร ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องสนใจ!”

ลู่ฝานหันมามองหั่วหลงชิ่งแล้วพูดว่า “นายตัดสินใจผิดพลาด นายไม่สนใจแต่ฉันสนใจ!”

หั่วหลงชิ่งโมโหสุดๆ เขาจ้องลู่ฝานเขม็ง