เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1619

อักษรยันต์และแสงสว่างหายไป ฟ้าดินกลับมาสว่างเหมือนเดิม

ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ดวงดาวปรากฏขึ้นอีกครั้ง สุ่ยหมิงคงเหาะกลับมาข้างสุ่ยโม่หรานแล้วพูดเสียงเบาว่า “ขอโทษด้วยนะ ฉันพาเธอผ่านด่านนี้ไปด้วยกันไม่ได้”

สุ่ยโม่หรานพูดว่า “พี่ ตอนนี้ไม่มีวิธีเอาชนะเขาได้จริงๆ เหรอ ฉันยังปล่อยออกมาได้อีกสองกระบวนท่า”

สุ่ยหมิงคงส่ายหน้า “โอกาสชนะไม่เยอะ อาการของเธอกับสภาพของฉันไม่ค่อยดี ส่วนลู่ฝาน ฉันว่าตั้งแต่ต้นจนจบเขาคงใช้พลังไม่มากเท่าไร อันที่จริงเขาผ่านด่านนี้ได้แบบสบายๆ”

“ไอ้คนเจ้าเล่ห์!”

สุ่ยโม่หรานไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

อักษรยันต์รอบๆ หายไปหมดแล้ว นี่หมายความว่าผู้อาวุโสซินเซิ่งคิดว่าการประลองสิ้นสุดลงแล้ว

ทุกคนเหาะไปทางหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ กำลังจะพาจินอีหมิงกับถู่ห่วงไปด้วย

แต่ขณะนั้นเองท่ามกลางรูปปั้นที่อยู่ไม่ไกล แสงสองแสงร่วงลงบนตัวจินอีหมิงกับถู่ห่วง

ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “สลบไปแล้วยังมีโอกาสอีก ถือว่าสองคนนี้โชคดีแล้วล่ะ!”

สุ่ยหมิงคงมองแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “ถือว่าพวกเขาโชคดี ปล่อยพวกเขาไว้ที่นี่เถอะ”

สุ่ยโม่หรานพูดเสียงเบาว่า “ทำไมฉันถึงไม่มีโอกาสบ้างล่ะ”

ลู่ฝานชี้ไปที่ขวดในมือสุ่ยหมิงคงแล้วพูดว่า “อย่าเสียใจไปเลย ยังมีอีกคนที่ไม่มีโอกาสเหมือนกัน!”

สุ่ยหมิงคงหัวเราะแล้วเคาะขวดตัวเองอีกครั้ง

หน้าหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ผู้อาวุโสของห้าตระกูลใหญ่ยืนเรียงตามลำดับ

ในบรรดาทุกคน มีเพียงผู้อาวุโสของตระกูลสุ่ยที่ยิ้มกว้างสุด

แม้ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วเห็นว่าลู่ฝานผ่านรอบนี้ได้สบายๆ แต่เขาไม่มีความสุขเลยสักนิด

เหตุผลง่ายมาก แม้ลู่ฝานอยู่ภายใต้ชื่อของตระกูลหั่ว แต่ไม่ได้แซ่หั่ว ที่สำคัญกว่านั้นคือผลงานของหั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้ แม้ไม่ดีแต่ก็พอถูไถไปได้

โดยเฉพาะหั่วหลงจู้ ทำให้ตระกูลหั่วเสียหน้าย่อยยับ