เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1618

ตอนสู้กับพวกเขาเมื่อกี้ สุ่ยหมิงคงใช้แค่วิชาจมน้ำสามพันที่ได้จากหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่แล้ว

นัยน์ตามีประกายสีฟ้า สุ่ยหมิงคงพูดว่า “มู่จึฉี วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตนาย เห็นแก่ที่นายกับฉันเป็นลูกหลานห้าตระกูลใหญ่!”

มู่จึฉีแผดเสียงดัง “น่าขำ แม้ตอนนี้พลังฉันใกล้หมด แต่นายก็บาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน แค่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายเท่านั้น นายเอาอะไรมามั่นใจว่าจะชนะฉันได้”

พูดพลาง ใบหลิวออกมาจากแขนเสื้อของมู่จึฉี

นี่คือหลิวฟ้าหมื่นปีของตระกูลมู่ เป็นสมบัติที่ใช้พลังธาตุไม้บริสุทธิ์ในการหล่อเลี้ยง ถ้ากลั่นเป็นเครื่องรางจะมีอานุภาพไม่สิ้นสุด

มองใบหลิวในมือมู่จึฉี ด้านบนเต็มไปด้วยอักษรยันต์ เห็นได้ชัดว่ากลั่นมาแล้ว

เมื่อเอาใบหลิวออกมา พลานุภาพของมู่จึฉีเพิ่มขึ้นมาก

พลังชี่ที่เบาบางไม่เพียงพอเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นแน่นหนาทันที

สุ่ยหมิงคงส่ายหน้าหัวเราะ “ดูเหมือนนายยังไม่เข้าใจสินะว่านายกับฉันแตกต่างกันมากขนาดไหน!”

เมื่อพูดเช่นนี้ สุ่ยหมิงคงดีดลงบนขวดทรงพลังเบาๆ

ทันใดนั้นมีน้ำพ่นออกมาจากขวด จู่ๆ รอบตัวทั้งสองคนเต็มไปด้วยประกายน้ำสีฟ้า

มู่จึฉียังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็จมอยู่ในประกายน้ำแล้ว

มู่จึฉีจะปล่อยวิชาออกมา แต่เขาเห็นพลังชี่ของตัวเองโดนประกายน้ำสีฟ้าดูดไปจนหมด

นี่มันน้ำธรรมดาที่ไหนกันล่ะ นี่มันวิชาน่ากลัวที่สามารถละลายพลังชี่คนอื่นชัดๆ

สุ่ยหมิงคงพูดอย่างเฉยเมย “น้ำทรงพลัง พลังล่องหน วิชาคลื่นมหาสมุทร รวมตัว!”

เมื่อพูดคำสุดท้ายออกมา มันกลายเป็นความจริงทันที สายน้ำด้านหน้ารวมตัวกัน

วิชาเคลื่อนไหวตามคำพูด ประกายน้ำน่ากลัว

มู่จึฉีพยายามจะดิ้นทุรนทุราย แต่ประกายน้ำสีฟ้ายุบลงไปเหมือนแอ่งน้ำ ค่อยๆ กลืนกินเขา

มู่จึฉีระเบิดพลังชี่ตัวเองออกมาไม่หยุด แต่พลังเหล่านั้นเป็นเพียงคลื่นเล็กๆ ท่ามกลางประกายน้ำสีฟ้าเท่านั้น

ลู่ฝานเก็บมุกแล้วพูดว่า “เรียบร้อย!”

สุ่ยหมิงคงเพ่งมองเขาแล้วถามว่า “กระบวนท่าเดียวเหรอ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “เซียนบำเพ็ญชี่ที่พลังชี่เหลือไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ แค่กระบวนท่าเดียวก็พอแล้ว นายนั่นแหละที่โหด เก็บเขาเข้าไปในขวดเลยเหรอ!”

สุ่ยหมิงคงเคาะขวดเบาๆ จู่ๆ มีเสียงโหยหวนดังมาจากข้างใน

“ถ้าไม่สั่งสอนเขาหน่อย เขาคงไม่รู้ว่าอะไรคือผู้แข็งแกร่ง”

พูดจบสุ่ยหมิงคงเก็บขวดเอาไว้ มองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ยินดีด้วย นายเข้าสู่รอบสุดท้ายแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ต้องสู้กับนายแล้วสิ นายต้องเตรียมตัวให้ดีนะ อย่าให้ฉันทรมานตามใจชอบ”

สุ่ยหมิงคงยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ให้นายแพ้อย่างน่าเวทนาหรอก”

ทั้งสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหว!