เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1632

ลู่ฝานก็รู้จุดนี้เหมือนกัน ดังนั้นจึงรีบผนึกการไหลเวียนของเลือดตัวเอง

สัมผัสถึงพลังแปลกประหลาดมากมายในร่างกาย ลู่ฝานเริ่มให้จิตวิญญาณของตัวเองชำระล้างทุกอย่าง

“พลังแห่งกฎ พลังแห่งวิถี แข็งแกร่งมากจริงๆ!”

ลู่ฝานแอบกัดฟัน ตอนนี้ค่ายกลของไอ้เก้าก็เสร็จแล้วเหมือนกัน

หัวมังกรทั้งหมดจับจ้องสุ่ยหมิงคง เปลวไฟรวมตัวในปากอย่างบ้าคลั่ง

สีแดง ฟ้า ม่วง ขาว ดำ ไฟทั้งห้าสีรวมตัวกัน สุ่ยหมิงคงเห็นแล้วหนังตากระตุก เปลวไฟน่ากลัวแบบนี้ ถึงเขาใช้ร่างแห่งน้ำ ก็ต้องโดนแผดเผาเป็นผุยผงภายในพริบตา!

สุ่ยหมิงคงมองลู่ฝานแล้วพูดเสียงดัง “ดูเหมือนเราต้องพังพินาศไปด้วยกันแล้วล่ะ”

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ยังไม่รู้หรอกว่าใครจะตาย! กล้าพนันกันไหมล่ะ”

สุ่ยหมิงคงหัวเราะเสียงดัง “ได้สู้กับคู่แข่งแบบนาย แม้ตายก็ไม่เสียดาย!”

เมื่อพูดจบ ทั้งสองแผดเสียงออกมาพร้อมกัน

มังกรยักษ์ทั้งหมดบนท้องฟ้าพ่นเปลวเพลิงออกมา ค่ายกลเปลวเพลิงรอบๆ ระเบิดออก ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

หมอกโลหิตพุ่งออกจากตัวลู่ฝาน จากนั้นโดนเปลวเพลิงท่วมตัว

ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดในประเทศตันเซิ่งเบิกตาโตมองห้าธาตุสรวงสวรรค์ตรงหน้า!

“ใครชนะ”

“อย่าบอกนะว่าพังพินาศไปด้วยกัน”

“พระเจ้า ทำไมถึงสู้กันโหดเหี้ยมขนาดนี้!”

…...

ตระกูลหั่วในสวรรค์ชั้นหนึ่ง

หลิงเหยาดูการต่อสู้เงียบๆ ข้างๆ เธอคือผู้อาวุโสตระกูลหั่ว ผู้อาวุโสห้าก็อยู่ในนั้นด้วย

มองประกายไฟทั่วท้องฟ้า สีหน้าผู้อาวุโสห้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ดูเหมือนลู่ฝานท่าจะไม่ดีแล้วล่ะ!”

เมื่อหลิงเหยาได้ยิน เธอตอบอย่างราบเรียบ “ลู่ฝานไม่เป็นอะไรแน่นอน!”

ผู้อาวุโสห้าพูดอย่างเฉยเมย “เธอมั่นใจขนาดนั้นเลย”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “มั่นใจขนาดนั้นเลยล่ะ!”

หน้าตำหนักใหญ่ที่เขตวิถีในเมฆ

ผู้อาวุโสห้าตระกูลใหญ่ร่วมมือกันปล่อยกระบวนท่าออกมาอีกครั้ง ปัดทะเลเพลิงเต็มฟ้าออกไปจนหมด

ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในสภาวะที่พลังใกล้หมดแล้ว แค่นพลังชี่หยดสุดท้ายออกมาแล้ว

“ดูเหมือนนายก็ไม่มีพลังชี่แล้ว!”

จู่ๆ สุ่ยหมิงคงหัวเราะ

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “พูดเหมือนนายมีพลังชี่อย่างนั้น ผลออกมาเสมอ นายยอมรับได้เหรอ”

สุ่ยหมิงคงหัวเราะร่า จู่ๆ เขาขยับตัว

เขาชกอากาศไปสองสามหมัด ในเวลาเดียวกันก็กำมุกเม็ดหนึ่งไว้ในมือ จู่ๆ ตัวของสุ่ยหมิงคงขยายใหญ่ขึ้น

สุ่ยหมิงคงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉันรู้นานแล้วว่าสักวันต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ ลู่ฝาน นายแพ้แล้ว ฉันแอบฝึกเคล็ดวิชาบู๊มา!”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ตกตะลึงไปทั้งประเทศตันเซิ่ง ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยตกใจจนอ้าปากค้าง

สุ่ยหมิงคงกำหมัดเดินเข้าไปหาลู่ฝาน ขยับคอไปมาแล้วพูดว่า “ดูเหมือนฉันต้องสู้ประชิดตัวกับนายสักครั้งแล้วล่ะ ลู่ฝาน ไม่ต้องกลุ้มใจนะ ฉันไม่ต่อยหน้านายหรอก!”

สุ่ยหมิงคงเดินมาข้างหน้าช้าๆ แต่กลับไม่สังเกตเห็นความประหลาดบนใบหน้าลู่ฝาน

นั่นคือท่าทางที่จะขำแต่ไม่กล้าขำ พยายามกลั้นขำสุดชีวิต

เห็นสุ่ยหมิงคงเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจะกลายเป็นแบบนี้!”