เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1648

สัตว์เทพหิมะมองลู่ฝานอย่างงุนงง ดึงมือหินกลับมาคว้าหญ้าสามใบบนหัว

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันบอกแล้วว่าสติปัญญามันไม่ค่อยดี มีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าตอนสืบทอดสายเลือด ลืมสืบทอดจิตวิญญาณมาด้วย มันไม่เข้าใจที่เจ้านายพูด”

ลู่ฝานคว้าก้อนหินขึ้นมา มองมันแล้วพูดว่า “แกนี่สู้เจ้าดำไม่ได้เลย ฉันกะจะพาแกไปด้วย แต่ฉันกลัวว่าวันหนึ่งตัวแกจะใหญ่ขึ้นแล้วนั่งทับฉันตาย”

ลู่ฝานยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ ก้อนหินมุดเข้าไปในแหวนจิ่วเซียวของเขา

ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นรีบดึงมันออกมา

ดีจริงๆ ผนึกบนแหวนของเขาไม่มีผลกับก้อนหินนี้เลยเหรอ ให้ไอ้นี่มุดเข้าไป มันก็กินสมบัติที่มีอยู่นิดหน่อยจนเกลี้ยงน่ะสิ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เอามันให้ฉันเถอะ ฉันจะดูแลมันอย่างดี หึๆๆๆ”

ลู่ฝานมองก้อนหินเล็กบนมือ ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ฉันจะถามแกอีกครั้ง แกยินดีไปกับฉันไหม”

ก้อนหินอ้าปากแล้วยื่นมือออกมาอีก

ลู่ฝานขมวดคิ้วแล้วเอาขวดยาออกมาให้มันอีก

ก้อนหินเล็กกินยารวดเดียวจนหมด ปล่อยแสงสว่างจ้าออกมาจากตา แล้วเบิกตาโตมองลู่ฝาน

ลู่ฝานหมดคำจะพูดแล้ว ไอ้นี่ไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร รู้แต่จะกินเท่านั้น

ลู่ฝานเอาก้อนหินเล็กวางลงบนพื้นแล้วพูดว่า “ถ้าจะไปด้วยก็ตามมา ถ้าแกตามฉันออกไปได้ ฉันจะยอมแกเลย!”

ลู่ฝานพูดเช่นนี้แล้วเหาะขึ้นไป

หญ้าสามใบบนหัวก้อนหินเล็กหมุนวน จากนั้นเหาะตามไป

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนมันกินยาจนติดแล้ว เอาแต่ตามเจ้านายอยู่นั่นแหละ!”

ลู่ฝานพูดอย่างสงสัย “แกแน่ใจเหรอ นี่ไม่ใช่กับดักใช่ไหม ทำไมจู่ๆ พวกมันถึงถอยล่ะ!”

ขณะกำลังพูด เหมือนลู่ฝานนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหันไปมองด้านหลัง

ก้อนหินเล็กสัตว์เทพหิมะค่อยๆ ลอยลงพื้น

ลู่ฝานหัวเราะออกมา “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง พลังของสัตว์เทพหิมะทำให้พวกมันตกใจจนหนีไปใช่ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเข้าใจทันที “ใช่แล้ว พลังของสัตว์อสูรแข็งแกร่ง ทำให้สัตว์อสูรอ่อนแอตกใจจนหนีไป เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่คิดถึงจุดนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้วเหรอ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คิดได้ตอนนี้ก็ยังไม่สายนี่นา”

พูดพลาง ลู่ฝานเอายาออกมาอีกหนึ่งขวด เปิดขวดยาแล้วพูดกับก้อนหินเล็กว่า “สัตว์เทพหิมะ มาๆๆ มากินของอร่อย มาอยู่กับฉันสิ ต่อไปฉันจะเรียกแกว่าเจ้าหินน้อยดีไหม!”