เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1651

สายลมพัดเสื้อผ้า เสียงน้ำไหลดังสนั่น

จู่ๆ ลู่ฝานพูดอะไรไม่ออก

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนฝูงสัตว์อสูรมุงดูเยอะขนาดนี้ ดูสัตว์อสูรรูปร่างประหลาด พลานุภาพดุดันพวกนี้สิ ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่าจะพูดอะไรดี

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่หนีเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเห็นลู่ฝานยังนิ่งอยู่จึงเอ่ยเตือน

ลู่ฝานอยากหนี แต่ปัญหาคือหนีไปทางไหนล่ะ

ด้านหลังโดนปิดตายไปแล้ว บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยสัตว์ปีก ส่วนล่างน้ำตกก็เต็มไปด้วยฝูงสัตว์อสูร

ลู่ฝานกัดฟันแล้วยกมือขึ้นเหวี่ยง

ปราณเกราะปรากฏออกมา ตัวเขาหายไปจากฟ้าดินทันที

เขาหมดหนทางแล้ว ทำได้แค่ลองดูว่ากระบวนท่านี้ยังใช้ได้อยู่ไหม!

เมื่อเห็นตัวของลู่ฝานหายไปจากที่เดิมในพริบตาเดียว สัตว์อสูรจำนวนไม่น้อยส่งเสียงตกใจออกมา

โฮก! โฮก!

ฝูงสัตว์อสูรที่รูปร่างแตกต่างกัน พละกำลังแข็งแกร่ง ถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ มองตรงจุดที่ลู่ฝานหายไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

สัตว์อสูรที่บินวนเวียนอยู่บนฟ้าก็บินต่ำลงเล็กน้อย เหมือนอยากรู้ว่าลู่ฝานหายไปได้ยังไง

ลู่ฝานมองสัตว์อสูรพวกนี้อย่างตึงเครียด แอบขอให้พวกมันอย่าฉลาดมาก

นี่เป็นกระบวนท่าสุดท้ายที่เขาใช้ป้องกันชีวิต ถ้าไม่สำเร็จ ครั้งนี้เขาต้องอยู่ที่นี่แน่นอน

เงยหน้ามองฝูงสัตว์อสูรตรงหน้า ลู่ฝานไม่มีความคิดหนีเลยสักนิด

ดูนกแปลกๆ ที่บินอยู่บนฟ้าสิ ตัวเหมือนสายลม จะงอยปากเหมือนเมฆ ระหว่างที่สะบัดปีก มิติถึงกับบิดเบี้ยว

ทุกครั้งที่มันสะบัดปีก ตัวมันจะกะพริบหนึ่งครั้ง เมื่อลู่ฝานเห็นภาพนี้ก็รู้ว่านี่ต้องเป็นสัตว์อสูรที่มีความรู้ด้านมิติแน่นอน