เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1652

สรุปบท บทที่ 1652: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

ตอน บทที่ 1652 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1652 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่เขียนโดย โอหยางวิ่น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เทพพันตากะพริบตาอยู่สองสามครั้ง เหมือนรู้สึกว่าตัวเองใช้แรงมากเกินไป มันยื่นแขนโคลนของมันออกมาลูบหัวล้านของตัวเองด้วย

สัตว์อสูรตัวอื่นคำรามเสียงดังใส่เทพพันตา เหมือนกำลังตำหนิมันว่าทำไมถึงทำให้คนตกลงไป

ลู่ฝานไหลลงมาตามน้ำ กระแทกกับน้ำเสียงดังปัง

เคราะห์ดีที่ร่างกายเขาแข็งแกร่ง แต่ก็กระแทกจนสะบักสะบอมไปหมด สูงสามพันเมตรความสูงขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นจริงๆ นี่ถ้าเป็นผู้ฝึกชี่ธรรมดาทั่วไปต้องโดนกระแทกตายแน่ๆ

ให้ตายเถอะ เทพพันตาอะไรนั่นยังผนึกปราณชี่ของเขาไว้ด้วย

ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นจากน้ำ กัดฟันอยู่นานกว่าจะฟื้นฟูปราณชี่ของตัวเองได้

เทพพันตาแข็งแกร่งจริงๆ วินาทีเมื่อครู่ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแห่งความตายพุ่งเข้ามาในตัว

วิถีที่ไอ้หมอนี่มีอยู่ ต้องเป็นวิถีแห่งความตายหรือไม่ก็วิถีทำลายแน่ๆ

โฮก!

เสียงคำรามดังขึ้นข้างๆ อีกแล้ว ลู่ฝานหันไปมอง ฝูงสัตว์อสูรมากมายพุ่งเข้ามาล้อมเขาไว้ตรงกลาง

ลู่ฝานหมดคำจะพูดจริงๆ นี่มันหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ ยิ่งสัตว์อสูรมากขึ้น พลังก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหลบเข้าไปในตัวลู่ฝานแล้ว มองสัตว์อสูรรอบๆ แล้วพูดอย่างตกใจว่า “สิงโตเพลิง มังกรเกราะน้ำแข็ง ปีศาจเพลิงแปดกรงเล็บ......เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่เป็นอสูรร้ายไร้เทียมทานในตำนานทั้งนั้นเลย!”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “แกไม่ต้องบอกฉันก็รู้ ซวยแล้ว คราวนี้ตายไม่เหลือซากแน่ๆ แต่พวกมันจะฆ่าฉันก็ต้องยอมแลกอะไรหน่อย!”

“เกิดอะไรขึ้น เหมือนพวกมันไม่ได้คิดร้ายกับฉัน!”

เมื่อเจดีย์เสวียนเก้ามังกรได้ยินก็รีบโผล่ออกมาทันที มันมองรอบๆ แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พวกมันไม่มีความคิดเข้ามาฆ่าเจ้านายจริงๆ อัศจรรย์มากเลย อย่าบอกนะว่าเจ้านายคือร่างราชาสัตว์อสูรที่มีเพียงหนึ่งในล้าน หรือพวกมันเห็นเจ้านายเป็นพวกเดียวกัน”

ลู่ฝานพูดว่า “ไร้สาระ ฉันไม่ใช่ตัวละครสำคัญที่พวกนักเล่าเรื่องชอบเล่าสักหน่อย จะดวงดีขนาดที่สัตว์มากมายยอมจำนนได้ยังไงกันล่ะ เหมือนพวกมันกำลังรอให้เราทำอะไร”

ลู่ฝานมองรอบๆ อย่างสงสัย จู่ๆ ตอนที่ลู่ฝานมองไปทางเสาแสง สัตว์อสูรที่บดบังการมองเห็นด้านหน้าเขาต่างรีบหลีกทาง ยืนแยกเป็นสองฝั่งอย่างเป็นระเบียบ

ลู่ฝานมองตาพวกมันแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรอกมั้ง ฉันเห็นความคาดหวังจากแววตาพวกมัน อย่าบอกนะว่าพวกมันรอให้ฉันไปที่เสาแสง”

พูดพลาง ลู่ฝานเดินไปยังเสาแสง สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงคำรามอย่างดีใจ พวกมันพากันเดินตามหลังเขา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า