ตอน บทที่ 1652 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1652 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่เขียนโดย โอหยางวิ่น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เทพพันตากะพริบตาอยู่สองสามครั้ง เหมือนรู้สึกว่าตัวเองใช้แรงมากเกินไป มันยื่นแขนโคลนของมันออกมาลูบหัวล้านของตัวเองด้วย
สัตว์อสูรตัวอื่นคำรามเสียงดังใส่เทพพันตา เหมือนกำลังตำหนิมันว่าทำไมถึงทำให้คนตกลงไป
ลู่ฝานไหลลงมาตามน้ำ กระแทกกับน้ำเสียงดังปัง
เคราะห์ดีที่ร่างกายเขาแข็งแกร่ง แต่ก็กระแทกจนสะบักสะบอมไปหมด สูงสามพันเมตรความสูงขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นจริงๆ นี่ถ้าเป็นผู้ฝึกชี่ธรรมดาทั่วไปต้องโดนกระแทกตายแน่ๆ
ให้ตายเถอะ เทพพันตาอะไรนั่นยังผนึกปราณชี่ของเขาไว้ด้วย
ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นจากน้ำ กัดฟันอยู่นานกว่าจะฟื้นฟูปราณชี่ของตัวเองได้
เทพพันตาแข็งแกร่งจริงๆ วินาทีเมื่อครู่ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแห่งความตายพุ่งเข้ามาในตัว
วิถีที่ไอ้หมอนี่มีอยู่ ต้องเป็นวิถีแห่งความตายหรือไม่ก็วิถีทำลายแน่ๆ
โฮก!
เสียงคำรามดังขึ้นข้างๆ อีกแล้ว ลู่ฝานหันไปมอง ฝูงสัตว์อสูรมากมายพุ่งเข้ามาล้อมเขาไว้ตรงกลาง
ลู่ฝานหมดคำจะพูดจริงๆ นี่มันหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ ยิ่งสัตว์อสูรมากขึ้น พลังก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหลบเข้าไปในตัวลู่ฝานแล้ว มองสัตว์อสูรรอบๆ แล้วพูดอย่างตกใจว่า “สิงโตเพลิง มังกรเกราะน้ำแข็ง ปีศาจเพลิงแปดกรงเล็บ......เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่เป็นอสูรร้ายไร้เทียมทานในตำนานทั้งนั้นเลย!”
ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “แกไม่ต้องบอกฉันก็รู้ ซวยแล้ว คราวนี้ตายไม่เหลือซากแน่ๆ แต่พวกมันจะฆ่าฉันก็ต้องยอมแลกอะไรหน่อย!”
“เกิดอะไรขึ้น เหมือนพวกมันไม่ได้คิดร้ายกับฉัน!”
เมื่อเจดีย์เสวียนเก้ามังกรได้ยินก็รีบโผล่ออกมาทันที มันมองรอบๆ แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พวกมันไม่มีความคิดเข้ามาฆ่าเจ้านายจริงๆ อัศจรรย์มากเลย อย่าบอกนะว่าเจ้านายคือร่างราชาสัตว์อสูรที่มีเพียงหนึ่งในล้าน หรือพวกมันเห็นเจ้านายเป็นพวกเดียวกัน”
ลู่ฝานพูดว่า “ไร้สาระ ฉันไม่ใช่ตัวละครสำคัญที่พวกนักเล่าเรื่องชอบเล่าสักหน่อย จะดวงดีขนาดที่สัตว์มากมายยอมจำนนได้ยังไงกันล่ะ เหมือนพวกมันกำลังรอให้เราทำอะไร”
ลู่ฝานมองรอบๆ อย่างสงสัย จู่ๆ ตอนที่ลู่ฝานมองไปทางเสาแสง สัตว์อสูรที่บดบังการมองเห็นด้านหน้าเขาต่างรีบหลีกทาง ยืนแยกเป็นสองฝั่งอย่างเป็นระเบียบ
ลู่ฝานมองตาพวกมันแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรอกมั้ง ฉันเห็นความคาดหวังจากแววตาพวกมัน อย่าบอกนะว่าพวกมันรอให้ฉันไปที่เสาแสง”
พูดพลาง ลู่ฝานเดินไปยังเสาแสง สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงคำรามอย่างดีใจ พวกมันพากันเดินตามหลังเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
อ่านถึง 2276 แล้ว อยากอ่านต่อช่วยแนะนำหน่อยครับ ว่าอ่านต่อได้ทางช่องทางไหน...
รอนานมากครับเมื่อไรจะแปลต่อครับ...
มีใครรู้วิธีอ่านต่อมั้ยครับ ผมอ่านถึง2276เป็นรอบที่3แล้ว ก็ยังไม่มีต่อเลย จะหาอ่านต่อได้างช่องทางไหนบ้างครับ...
เจ้าของนิยายเนี่ยมันวิปริตหรือเปล่าวะเขียนๆอยู่แล้วก็จบแบบงงหลายเรื่องแล้ว...
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...